~Eski sevgilim~|•Lee Felix•|

~29~

Jeongin ile Yeonjun bir süreliğine dışarı çıkmışlardı. Ben ise hala odamda uzanıp telefona bakıyordum. Jeongin'in telefonunun çalması ile yerimden uzun sürenin sonunda kalktım ve salona gittim.

Komidinin üzerinde duran Jeongin'in telefonuna uzandım. Arayan kişi kayıtlı birisi değildi. Telefonu elime aldım ve aramayı açıp telefonu kulağıma dayadım.

"Jeongin, YN'ye açıldın mı?"

Aniden gözlerim sonuna kadar açılmış, kalp atışlarım hızlanmış ve içimi bir stres kaplamıştı.

"Jeong?"

Telefonu kapatıp aniden koltuğa fırlatmıştım. Felix cidden doğruları mı söylüyordu yani en başından beri? Ben mi Jeongin'i inanamayacak kadar iyi biri sanıyordum?

(...)

Saatlerdir duyduğum birkaç kelime zihnimde yankılanıyordu. Jeongin'in 2. sınıf öğrencisi bir kızdan hoşlandığını hatırlıyordum ancak sanırım sadece bir palavraymış.

Jeongin'e gerçekten inanmıştım. Benim gözümde kardeş gibiydi. Ne yapacağım hiç bilmiyorum. Bana iyi gelen birisi ondan böylesine uzaklaşmak istemiyorum. Bunu öğrenmesem daha mı iyiydi... O telefonu açmasam belki herşey daha iyi olabilirdi...

Zihnimde kendimle konuşurken kapı çalmıştı. Gelenin Jeongin ve Yeon olduğunu tahmin etmek pek zor değildi.

Fırlattığım telefonu tekrar komidine koydum ve yüzüme sahte bir gülümseme yerleştirip kapıyı açtım.

YN: Hoşgeldiniz.
Yeonjun: Hoşbulduk YN.

İkisi de içeri geçmişti. Ben ise düşüncelerimle kendi içimde tekrar konuşmak için evin arka balkonuna yönelmiştim.

Balkona çıkıp bir sandalyeye oturdum. Sadece gökyüzüne baktım ve düşündüm. Sanırım bunu çözmek için bunu günlerce, belki haftalarca yapmam gerekecekti...

Neden herşey bir anda böyle olmak zorundaydı? Neden ben tam olaylara bir açıklık getirmişken, herşeyi düzeltme yolundayken, yanlış yaptığımı anlayıp çıkmaza girmek zorundaydım? Hayat beni yormaktan sanırım asla vazgeçmeyecekti...

(...)

Balkonda geçirdiğim süre boyunda sadece içimden konuştum ve konuştum... Bazı şeyleri sorguladım. Anlamıyorum, bunu fark etmem nasıl bu kadar zor olmuştu?

Jeongin: YN, uzun süredir balkondasın, ne yapıyorsun?
YN: Sadece birazcık- yorulmuş hissediyorum. Sessizlikte kafa dinlemek istedim.
Jeongin: Anladım. Kendini iyi hissediyor musun?
YN: Evet, sanırım.

Gülümsedim ve yanından geçerek salona, yanlarına oturdum. WhatsApp'a girdim, elim istemsizce Felix ile konuştuğum chate kaymıştı. En son benimle konuştuktan 4 dakika sonra aktif olmuştu. Nereye gitmişti acaba? Bunları düşünürken ağzımdan istemim dışı birkaç kelime dökülmüştü.

YN: Bana söylemek istediğin birşey yok mu Jeong?