~Eski sevgilim~|•Lee Felix•|

~13~

Sabah gözlerim şişmiş bir şekilde kalktım. Kalktım kalkmasına ama hareket etmeye pek mecalim yoktu. Komidinde duran telefonuma uzandım ve Felix'i çalışırdım.

Felix:Alo? YN?
YN:Felix. Ben kendimi iyi hissetmiyorum. Okula gelmicem abime haber verirsin.
Felix:Tabii. Veririm.
YN:Sadece tabii veririm mı?
Felix:Evet? Başka bi-

Cidden yeter dedim ve yüzüne kapattım. Ben onunla sevgili olmayı hayal etmiştim ama bu şekilde değil. Bana geçmiş olsun demeye bile tenezzül etmedi!?
Yaklaşık 1-1,5 saat sonra kapım çaldı.

Güç bir şekilde yatağımdan kalktım Felix gelmiştir umudu ile. Kapıyı açınca elinde bir poşet ve çiçek ile bekleyip bana masum bir gülümseme sergileyen Jeongin ike karşılaştım.

YN:Jeongin? Burada ne işin var?
Jeongin:Orası belli geç içeri sen soğuk hava.

Diyerek üstüme yürüyerek beni geri içeri soktu. Benden önce giderek odama girdi ve yatağımın üstüne aldığı poşetleri kullanarak oyuncu sandalyemi çekip yatağımın yanına oturdu. Bende arkasından yatağa oturdum.

YN:Bunlar ne?
Jeongin:Canın birşeyler çekmiştir diye düşündüm. Gelirken marketten birşeyler aldım.

Tam elimi poşetin içine sokmuş aldığım çikolatayı lokmalayacakken Jeongin atladı.

Jeongin:Hey hey! Şimdi değil!
YN: Nasıl?
Jeongin: Çorbanı içmeden hiçbirine ağzını süremezsin!
YN:Ama-
Jeongin:İtiraz yok YN. Hadi bekle burda. Ben sana sıcak Çorbanı yapıp geleyim.

Şu çocuğun iyi kalbine hayranım. Sessiz asosyal biri gibi ama tanıdığın zaman bağımlısı oluyorsun. Bir süre sıcacık yatağımda telefona baktıktan sonra elinde bir tepsi ile Jeongin tekrar sandalyeye oturdu.

YN:Iyy! Kemik çorbasından nefret ederim!
Jeongin: İtiraz yok YN! Hadi, biticek bu! Hadi uçak geliyo~
YN:Ya! Jeongin ben çocuk muyum!
Jeongin:Tamam canım sakin ol.

Bir süre sonra Jeongin'in ağzıma zorla tıkmaları ile çorbayı bitirdim.

YN:Ee! Midemde çikolataya yer kalmadı!
Jeongin:Onuda yarın falan yersin canım kaçmıyor ya.