Leaving To Stay [UNDER EDITING]

8

08. Deal.

Tahimik. That's what I observed while gaining consciousness. Ang tanging narinig ko lang ay aircon. I slowly tried to open my eyes but covered my eyes with my hand when they were hurt by the light. Hinayaan ko munang mag-adjust ang mga mata ko sa liwanag.

Inilibot ko ang mga mata ko sa paligid. Puro kurtina lang naman nakikita ko. I was laying on a white bed. If I'm not mistaken. . . Nasa clinic ako! Ano ginagawa ko dito? My last memory is that I couldn't breathe!

I sat down hurriedly and looked for my black shoes. Sinuot ko ito kaagad at binuksan iyong kurtina na nakapalibot sa white bed pero napaatras ako at nanlaki ang mga mata nang si Weirdo ang sumalubong sa akin. Sinalubong ako ng nag-aalala niyang kulay abong mata.

Napaatras ako. Tuluyan niyang binuksan ang kurtina at lumapit sa akin. He held my shoulders and checked on me with a worried look. He tucked my hair behind my ears. 

Nakalugay ako? Ngayon ko lang napansin. Wala din ang specs ko. Hindi na ako sanay. Napatingin ako kay Weirdo nang magsalita siya. "Are you okay? Kamusta pakiramdam mo? Aalis ka? Saan ka pupunta?" Pagpapaulan niya ng tanong sa akin.

My jaw tightened as I swallowed my pride. "I have a favor." Napahilot ako ng sentido. "Don't tell anyone about this. Please?" I pleaded and looked for my bag. Nakapatong lang ito sa maliit na night stand na nasa itabi ng kama.

I walked passed him but he held my wrist. "Bakit ka na aalis? You need to rest." he asked worriedly.

I pulled my hand. "Please don't tell anyone and uh. . . T-thank you." That's my last word before walking past him.

I went to the bathroom. Getting frustrated at my thoughts. Binuksan ko ang gripo at naghugas ng kamay kong puno ng sugat. I looked at the mirror while I did that. 

Of all people talaga ha, bakit siya ang kailangang makakita? Bakit siya ang kailangang makaalam ng weakness ko? Bakit siya? Pero. . . siya ba yung nagdala sa'kin sa clinic? Or maybe coincidence lang na nandun din siya tapos nakita niya ako doon kaya nagtatanong siya kung okay lang ba ako? Kasi 'di ba, bakit niya naman gagawin iyon?

"Ah. . ." I hissed when my hand bleed again dahil sa marahas kong paghuhugas.

Nagpunas ako ng kamay at napailing. Hindi pa nga gumagaling iyong iba kong sugat nadagdagan ko nanaman. I can't help it. Whenever I think too much I always end up hurting myself.

I was walking back to my classroom when Nahtalliey showed up in front of me. "Hey are you okay anong nangyari? Sabi ni kuya nasa clinic ka daw?" Nag-aalala niyang tanong. She sounded so much like her brother.