Çan Çiçekleri

день рождения.

Değerli Çan Çiçeklerim,

Nasılsınız?

Bu soruyu böyle bir dönemde soruyor olmak bile garip geliyor. Nasıl olabiliriz ki? Nasıl iyi olabiliriz? Deniyoruz gülümsemeyi belki ama içten gelmiyor hiçbir mutluluk. Göğsümüzde anlamsız bir boşluk var, dolduramadığımız..

Yaşadığımız kayıplar ile kaybolduk bizlerde. Bir telefon uzaklıkta olan bir arkadaşım artık toprağın altında. Onun gibi olan binlerce insanımız var. Yazdığım satırları belki de okuyanlar vardı ve bu satırları görmeyecek olmalarını düşünmek istemiyorum, arkadaşımın bir gün hikayelerim kitap olursa göremeyeceğini düşünmek istemiyorum. Cennet var ise umarım hepsi hak ettikleri o güzel yerde, mutlu bir şekilde istedikleri okuyarak bir sulhun içinde yaşıyorlardır. Bizim için gülümsüyorlardır değil mi? Sadece gülümsesinler artık. Lütfen.

Geride kalanlar ise.. Bir gün geçer mi bilmiyorum ama umarım her şey daha katlanılabilir olur hepiniz için. İhtiyacınız olan tüm güç sizi bulsun, tek dileğim bu.

Başımız sağolsun.

Halkımız sağolsun.

❁

Biliyorum yaklaşık iki aydır bölüm gelmedi ama bu bölüme 350 oy ve 2000 yorum yapabilirsek çok sevinirim. Çan Çiçeklerini hatırlayanları görebilmem için. İyi okumalar dilerim hepinize^^

bana ulaşabileceğiniz yerler ;

instagram: aurora_mensis

instagram: can_cicekleri

Anya Belov instagram: anya_belovv

Aleksei Ivanov instagram: aleksei_ivanovv

twitter: auroramensiss

#çançiçekleri hashtagi ile twitter'da düşüncelerinizi benimle paylaşabilirsiniz.

Bölümleri okurken hikayenin içinde yaşamanız için Spotify Çan Çiçekleri çalma listesini (Cry of Bellflowers) dinlemenizi öneririm.

Kullanıcı adım: aurora mensis

❁

Önceki Bölümden...

"Merhaba baba." Yıllardır ona böyle seslenmemiştim. Dudaklarıma yabancıydı bu kelime.

"Bileğimi burktuğumu, üç hafta içinde iyileşeceğimi ve müştemilattan taşındığımı sana bildirmek istedim. Tüm bunları birkaç dakika içinde unutacağını bilsem de hayatımdan seni çıkarmadan önce bunları bilmen gerektiğini düşündüm." Sesim ilk defa onun istediği gibi dümdüzdü kelimeler dudaklarımdan çıkarken.

"Ve özür dilemek istedim baba. Senin hayal ettiğin bir çocuk olamadım ben, bu dünyaya gelirken annemi elinden aldım. Seni canını çok yaktım değil mi? Ama tüm bunları bilerek yapmadım ben. Bilerek hasta olmadım, bilerek annemin ölmesine sebep olmadım. Sadece doğdum, olması gerektiği gibi doğdum. Yine de özür dilerim."

"Ama sen de özür dilemelisin baba. Tek suçu doğmak olan bir çocuğa babalık yapmadığın için özür dilemelisin. Onu bu dünyada yalnız başına bıraktığın için özür dilemelisin. Hastalığına ilaç olman gerekirken onu evlendiğin üvey anne ile birlikte daha kötü yaptığın için özür dilemelisin. En çok da onun hayallerini engellediğin için özür dilemelisin."