Çan Çiçekleri

заблуждение.

Değerli Çan Çiçeklerim,

Zor günlerin ardından gelen iyi günler için...

Bu bölümü de 560 oy ve 3600 yorum yapabilirsek yeni bölüm haftaya cumartesi hemen gelecek. Geçen bölüm vermiş olduğunuz tüm oy ve yorumlar için teşekkür ederim. İyi okumalar dilerim hepinize^^

bana ulaşabileceğiniz yerler ;

instagram: aurora_mensis

(İNGİLTERE FOTOLARI GÖRMEK İÇİN TAKİP EDEBİLİRSİNİZ.)

instagram: can_cicekleri

Anya Belov instagram: anya_belovv

Aleksei Ivanov instagram: aleksei_ivanovv

twitter: auroramensiss

#çançiçekleri hashtagi ile twitter'da düşüncelerinizi benimle paylaşabilirsiniz.

Bölümleri okurken hikayenin içinde yaşamanız için Spotify Çan Çiçekleri çalma listesini (Cry of Bellflowers) dinlemenizi öneririm.

Kullanıcı adım: aurora mensis

❁

Önceki Bölümden...

Müzik hızlanarak sergileyeceğimiz asıl ana geldiğimizde arka arkaya kaydığım Aleksei'yle gözlerimiz kesişti. Bunu yapabileceğimizi bana söylüyordu hatta mırıldanıvermişti kulağıma yaklaştığı o küçük anda minik bir öpücük ile.

Sol bacağımı havaya kaldırıp pozisyonu aldığımda bedenimi ters yöne doğru havaya kaldırdım. Belimi anında kavrayan sıkı eller beni olduğum yerde döndürerek bacaklarımı tam güçlü omuzlarına yerleştirdiğindeyse ellerim Aleksei'nin kafasının üstünde bir anlığına buluştu.

Ardından sol bacağımı tutan Aleksei ile bedenimi havadan indirdiğimizde sırtına tutunarak dönmeye devam ettik ve bir kolum boynunu kaplayarak ard arda üç dönüş tamamladık. Ayaklarım buzu zarafetle karşıladığındaysa başardığımızı fark etmiştim. Onunla başarmıştım, başarmamı sağlamıştı.

Yavaşlayan müzik ile kaymaya devam ederken burunlarımız birbirine değene dek yakınlaştık ta ki yeniden ayrılana dek. Onunla başarmanın verdiği tarifsiz his ve yakınlık ile sonuna dek kaymaya devam etmiştik huzurlu bir ahenkin içinde. Kalbimin göğüs kafesimde atmadığını bilmeme rağmen devam ettim onunla.

Ellerim onun saçlarını bularak son kez döndüğümüzde müziğin son notalarıyla her şey bitivermişti. Işıklar yeniden parlayarak açılmıştı. Unuttuğum seyirciler tam bu anda varlıklarını yeniden vurgulamıştı. Beklemediğim büyük bir alkış ise arenada kopuvermişti, kulaklarımı sağır edecek kadar yüksekti bu ses. Ben ise bizi alkışlayan insanlara bakmak yerine ipeksi saçlarını sımsıkı tuttuğum çan çiçeklerine odaklanmıştım.

Ona söylemek istediğim binlerce kelime vardı. Anlatamadığım onlarca duygu ama tek bir seçeneğim vardı başarının getirdiği bu güncelere ait olan anda. Çan çiçeklerine odaklanan gözlerim bunu bilerek hafifçe titredi ellerimle beraber, ardından bakışlarım Aleksei'nin dolgun dudaklarına kaydı. Büyük bir yutkunuş. İlk defa düşünmedim, ilk defa duygularımla hareket ettim.