ေျဖာက္!ေျဖာက္!ေျဖာက္!
မိုးစက္ေတြၾကားေျပးလႊားေနတဲ့ Hyung...
"ဘာလို႔ ထီးမယူလာရတာလဲ Hyungရာ!"
ပခုံးႏွစ္ဖက္နဲ႕ေျခေထာက္အနားစေလးေတြက ေရစိုေနခဲ့သလို ဆံပင္တို႔မွာလည္း မိုးေရစက္ေလးေတြေၾကာင့္ အေခ်ာင္းေလးေတြျဖစ္ေနခဲ့တယ္...အဲ့လိုဆိုရင္လည္း Hyung ကၾကည့္ေကာင္းေနျပန္တာပဲ...
"heehee~Hyung မင္းနဲ႕လိုက္ပါရေစ!hyung အေမက မင္းအိမ္မွာ Hyung ကိုေစာင့္ေနတယ္"
သူ႕အိမ္ကိုေရာက္ေတာ့ အေမ(jungguk'အေမက)လည္းေရခ်ိဳးခိုင္းတာနဲ႕ Hyung သူ႕(jungguk)အခန္းထဲမွာပဲေရခ်ိဳးလိုက္ေတာ့တယ္...သူ႕အဝတ္ေတြယူဝတ္ၿပီးထြက္လာတဲ့ Hyung ကခ်စ္စရာ...
"Oh!Jungguk မင္းအကၤ်ီေတြငါနဲ႕ေတာ္လို႔ေတာ္ေသးတာေပါ့"
"Hyung ဘာသာ Hyung မိုးေရထဲေလွ်ာက္ေျပးေနၿပီး အခုမွ ေတာ္ေသးတယ္ေတြဘာေတြမေျပာနဲ႕ Hyung နဲ႕ကြၽန္ေတာ့္အကၤ်ီကမေတာ္လည္း Hyung ဝတ္ရမွာပဲ"
"အမေလး~ငါတို႔ Jeon အငယ္ေလးက စိတ္ဆိုးေနတာလား"
သူ႕ပါးႏွစ္ဖက္ကိုအတင္းဆြဲေတာ့ သူလည္း႐ုန္းကန္ရင္း hyung ကစေနာက္ရင္းနဲ႕ အိပ္ရာေပၚအတူတူအိပ္ေပ်ာ္သြားၾကေတာ့တယ္...
"ဒီကေလးေတြ ညစာမစားပဲအိပ္ၾကျပန္ၿပီ"
ညစာစားဖို႔လာေခၚတဲ့ Jeon အေမကေတာ့ တံခါးဝေလးကေနပဲ သူတို႔ကိုၾကည့္ရင္းျပန္လွည့္ထြက္လာေတာ့တယ္....အဲ့ေန႕က Hyung အေမကလည္းသူတို႔အိမ္မွာပဲ အိပ္ျဖစ္လိုက္ၾကတယ္ေျပာရမွာေပါ့...
"ဆရာကငါတို႔ကိုဘာေတြလုပ္ခိုင္းမွန္းလည္းမသိဘူး တေန႕တေန႕အိမ္စာေတြနဲ႕ မၾကာခင္လူ႐ုပ္ေတာင္ထြက္မွာမဟုတ္ေတာ့ဘူး"
သူတို႔အဖြဲ႕ထဲက လူတစ္ခ်ိဳ႕ၿငီးတြားေနၾကတာ...
"ဒါေပမဲ့ စီနီယာ Kim ေၾကာင့္ကြၽန္ေတာ္တို႔အမ်ားႀကီးသက္သာသြားတယ္"
"ဟုတ္တယ္ စီနီယာ Kim ကိုတကယ္ေက်းဇူးတင္တယ္"
"Haha!မဟုတ္တာ မၾကာခင္လပတ္စာေမးပြဲလာေတာ့မွာမလား မင္းတို႔အားတင္းထားၾကေပါ့ကြာ"
Hyung က စီနီယာပီပီ သူတို႔နားမလည္တာေတြ မသိတာေတြကိုလည္းျဖတ္လမ္းနည္းကရွင္းျပနိုင္တယ္...ဒါေၾကာင့္ Hyung ကမိန္းကေလးေတြၾကားမွာတင္မကဘူး ဂ်ဴနီယာေတြၾကားမွာလည္းအရမ္းေက်ာ္ၾကားတယ္...သူကေတာ့ ဒူဝံၾကယ္ကိုေမွ်ာ္ၾကည့္ေနတဲ့ ပိုးစုန္းၾကဴးေလးလိုပဲ....
YOU ARE READING
The Missing Memory (Completed )
Short Storyတစ်စုံတစ်ယောက်ကိုသူ့မှတ်ဉာဏ်တစ်စိတ်တစ်ပိုင်းမှာမေ့ပျောက်နေခဲ့တာ~.....
The Missing Memory (2)
Start from the beginning
