မိုး႐ြာတိုင္းသူ႕မွာ Hyung ကိုလြမ္းရတာလဲအေမာ...စာသင္ခန္းထဲဆရာတစ္ေယာက္ဝင္တာနဲ႕စာကိုအေျပးအလႊားလိုက္လုပ္ရတာလဲအေမာပင္....
မိုးရာသီဆိုတဲ့အတိုင္း ဘူဆန္နဲ႕ဒယ္ဂူမွာမုန္တိုင္းတိုက္လို႔ဆိုၿပီး စီနီယာတို႔က အကူအေနနဲ႕လိုက္သြားရတယ္...ကြၽန္ေတာ္တို႔လည္းေနာက္ဆို ဒီလိုမ်ိဳးေတြမွာကူညီေရးအသင္းအေနနဲ႕သြားရလိမ့္မယ္...
Hyung နဲ႕တစ္ပါတ္ေလာက္မေတြ႕ရတာ သူစိတ္ထဲ Hyung ကသာလႊမ္းမိုးေနခဲ့ၿပီး Hyung ကိုသာ ေတြ႕ခ်င္ေနခဲ့တာျဖစ္တယ္...ဒါေၾကာင့္ သူဘာလုပ္လုပ္အေယာင္ေယာင္အမွားမွားျဖစ္ကုန္တဲ့အထိပင္...Hyung မရွိတဲ့အေတာအတြင္း သူ႕အိမ္ကလည္းေျခာက္ကပ္ေနသလို ေက်ာင္းမွာလည္း Aroun ပူညံ့ပူညံ့လုပ္တာေတြသူတစ္ခုမွမသိဘဲ စိတ္နဲ႕ကိုယ္မကပ္နိုင္ခဲ့ေပ...
"ငါေတာ္ေတာ္အေျခအေနဆိုးေနၿပီပဲ..ဒီလိုဆို ငါလပတ္စာေမးပြဲက်ေတာ့မွာပဲ~"(တီးတိုးရည္႐ြတ္)
သူအိမ္မေပ်ာ္တာနဲ႕ အိမ္ေရွ႕ၿခံထဲလမ္းေလွ်ာက္ထြက္လိုက္တယ္...မိုးက႐ုတ္တရပ္႐ြာခ်လာေတာ့ သူအမိုးေအာက္ေျပးခိုဝင္လိုက္တယ္...
"က်စ္!မိုးကလည္း.."
သူစကားမဆုံးခင္မွာပဲ ၿခံထဲမွာ လူတစ္ေယာက္ ထီးေဆာင္းၿပီးမတ္တပ္ရပ္ေနခဲ့တယ္...
"ဘယ္သူပါလိမ့္"
သူ႕ေဘးကထီးထားတဲ့ေနရာကေန ထီးတစ္လတ္ဆြဲယူရင္း ထိုလူအနားေလွ်ာက္လာေတာ့...
"Hyung?!"
Hyung က မိုးေရထဲထီးေဆာင္းကာ သူ႕ကိုၿပဳံးၿပဳံးေလးရပ္ၾကည့္ေနခဲ့တယ္...႐ုတ္တရပ္ဆိုသလို မိုးဖြားေလးေတြက ႏွင္းအျဖစ္ကိုေျပာင္းသြားခဲ့တယ္....
"ဟင္!?ႏွင္းေတြ??"
"ပထမဆုံး ႏွင္းက်တာပဲ"
Hyung က ႏွင္းေတြကိုလက္ဖဝါေလးနဲ႕ခံရင္းေရ႐ြတ္ေနခဲ့တယ္....
ပထမဆုံးႏွင္းက်ခ်ိန္မွာ အတူတူရွိေနတဲ့သူက ကိုယ္ခ်စ္ရတဲ့သူဆိုတသက္လုံးအတူတူေနသြားရမယ္တဲ့~....
"Hyung ဘူဆန္ကျပန္ေရာက္ၿပီေပါ့"
"ဟုတ္တယ္..ေရာက္ေရာက္ခ်င္းပဲ Jeon အငယ္ေလးဆီလာခဲ့လိုက္တာ"
YOU ARE READING
The Missing Memory (Completed )
Short Storyတစ်စုံတစ်ယောက်ကိုသူ့မှတ်ဉာဏ်တစ်စိတ်တစ်ပိုင်းမှာမေ့ပျောက်နေခဲ့တာ~.....
The Missing Memory (2)
Start from the beginning
