" ဟုတ်သားပဲ ကိုးလ်အတွက်ကော "
" ကျွန်တော်က မလိုပါဘူး "
" ကိုးလ်က ကျတော့ ကိုယ်ရှိရင်ရပြီ ....ကိုးလ်လိုချင်တာ မှန်သမျှ ကိုယ်ကိုယ်တိုင် လိုက်ရှင်းပေးမယ်။ ကိုယ်က ကိုးလ်ရဲ့ black card ပဲလေ "
" အော် ! "
လေပြေညှင်းမှာ သူမအစ်ကိုအား ခေါင်းတခါခါဖြင့် မျက်နှာလွှဲလိုက်ပြီး ရှုတ်မဲ့နေတဲ့ သူမမျက်နှာကို ဘယ်သူမှမမြင်အောင် ကြိုးပမ်းလိုက်သည်။
နောက်တစ်နေ့မနက်ပိုင်း ၈ နာရီလောက်တွင် လေပြေရှင်းက ကိုးလ်ရဲ့ အခန်းတံခါးကို တက်ကြွမှုများအပြည့်ဖြင့် ဆည်းလည်းသံလေး ထွက်အောင် တီးခေါက်လိုက်သည်။ တုန့်ပြန်လာသည့် တံခါး၏နောက်ကွယ်တွင် ရှင်း စောင့်ဆိုင်းသူ အမျိုးသားမှာ ပန်းပွင့်တစ်ထောင် မျက်နှာငယ်စေမည့် အပြုံးမျိုးဖြင့် စီးကြိုနေသည်။
" အဆင်သင့်ဖြစ်ပြီလား "
" အင်း "
" အရင်တစ်ခေါက်က ပင်လယ်ဘက်ကို သွားထားတာဆိုတော့ ကိုယ်တို့ ဒီတစ်ခါ တောင်တန်းတွေဘက်ကို သွားကြတာပေါ့ "
" အင်း "
နှစ်ယောက်လုံး ကားနဲ့ထွက်ခွာသွားချိန်တွင် လေပြေညှင်းတစ်ယောက်သာ အိမ်စောင့်အဖြစ် ကျန်ရစ်ခံခဲ့ရလေသည်။ တစ်ချိန်တည်းမှာပင် အိမ်ပြင်ခိုးထွက်ပြီး လွတ်လွတ်လပ်လပ်နေချင်တဲ့ သူမရဲ့ မဟာအကြံအစည်ကို စတင်အကောင်အထည် ဖော်ထုတ်တော့သည်။
ကားပေါ်မှာ ပင်ပန်းလွန်းလို့ ကိုးလ်က အရင်အိပ်ပျော်သွားပြီး လေပြေရှင်းတစ်ယောက်ထဲသာ တိတ်ဆိတ်နေတဲ့ ခရီးကို ဖြတ်သန်းခဲ့ရပြန်လေသည်။အသားကုန်မောင်းနှင်ခဲ့ပြီး ညလည်လောက်အရောက်တွင် " ခရာနွယ် " တောင်တန်းတွေရှိရာ ရှမ်းပြည်နယ်ကို ရောက်ရှိခဲ့လေပြီ။
" ကိုးလ် ကိုယ်တို့တွေရောက်ပြီ "
" အမ်.....ဟုတ်လား "
" ပင်ပန်းနေပြီလား ဒီမှာနည်းနည်းအေးတယ် '
" ရပါတယ် "
" ကိုယ် ဟော်တယ်ကို ဘိုကင်လုပ်ပြီးသွားပြီ။ အထဲရောက်မှ အေးဆေးထပ်အိပ်တော့ ဟုတ်ပြီလား "
YOU ARE READING
Hate Poem Written With Love࿐
Fantasyရင်ထဲမှာ နက်ရှိုင်းစွာနာကျင်စေတဲ့ ခံစားချက်ကို ဆွဲထုတ်လိုက်တဲ့အခါ မင်းကြောင့်ပဲဆိုတာ သိလာတယ်။ " မင်းဟာလေ....စေ့ပိတ်ထားတဲ့ တံခါးတွေကို ဆွဲဖွင့်ပြီး ဒူးထောက်လာအောင် ပြုစားနိုင်တယ်။ " " မင်းဟာလေ.....အကြည့်တစ်ချက်နဲ့ ကိုယ့်အသိစိတ်ကို လောင်ကျွမ်းစေနိုင်...
