ვიოლეტი)
იმ ღამის შემდეგ რაც მე და ქალბატონ ნუცას ერთად გბეძინა ძალიან ავირიე. დავიწყე მისჯ ცქერა და ხანდახან როდესაც რამეს მეუბნება მეღიმება. უაზროდ ვუღიმი იმის და მკუხედავად რკმ არანაირი სასაცილო და გასაბედნიერებელი არ არის.
მთელი ღამით ფიქრში გავათენე და ვაწყობდი ჩემა ტვინში ყველაფერს და სახელს ვარქმევდი. საბოლოოდ კი ისე მოხდა რომ ჩემმა ტვინმა და გილმა აღიარეს რომ ქალბატონი ნუცა მიყვარდა. თან ცალმხრივად. მომწონდა როდეააც მიცავდა და როდესაც მაქებდა ცამდე აღწევდა ჩემი სიხარული მაგრამ ხანდახან მეგონა რომ ნუცას კვლავ სოფო უყვარდა. რის გამოც ძალიან ვწუხდი და სოფო უფრო მეტად მძულდებოდა.
დილა იყო როდესაც ოთახიდან გამოვედი წყლის დასალევად. სწორედ მაშინ დავინახე ქალბატონი ნუცა სოფოს კართან ჩაკეცილი. თუ რომგორ ტიროდა.
გაუაზრებლად მასთან მივვარდი და ვეცადე აზრზე მომეყვანა მაგრამ იგი აზრზე არა და არ მოდიოდა.
სანამ საძინებელში შევიყვანდი ნუგეშით და გამხნევებით. რომ ყველაფერი კარგად იქნებოდა ის სიტყვები მითხრა რამაგ გული ჩამწყვიტა.
— ჰაჰ შენ რა იცი რა გრძნობაა როდესაც გიყვარს და ამავდროულად გძულდეს. როდესაც გონება ერთს ამბობს გული კი მეორეს. — თქვა და გამანადგურა. გული ათას ნაწილად გაყო.
ოთახში შევიყვანე ხოლო მე ჩემს საძინებელში შევედი და ჩუმად დავიწყე ტირილი. საშინელი გრძონა იყო სიყვარული. მიყვარდა ქალი რომელსაც ფეხევზე ვეკიდე.
(სოფო)
როგორც კი გავიღვიძე მაშინვე ჩემი ბარგი ჩავალაგე და ნუცას ოთახში გაბედი გამოსამშვუდობებლად. ვიცოდი ჩემი დანახვა არ უნდოდა მაგრამ მე მინდოდა მისი თვალები კვლავ მენახა.
ოათახში რომ შევედი ნუცა იქ არ დამხვდა. საშხაპედან წყლის ხმა ისმოდა. როგორც ჩანს საშხაპეში იყო. კარზე დავუკაკუნე. ხმა არავინ გამცა შემდეგ კი დავუძახე. პასუხი ისევ არაფერი. კარი შევაღე. ღია დამხვდა.
