ნუცა)
დღეს ღამით დემესთან უნდა დავრჩენილიყავი. რადგან მისმა უმაღლესობამ ასე ბრძანა. ორი დღის წინ ფეხი მოიტეხა და ახლა მისი მონა მორჩილი გახლავართ. დეგენერატი. რაღა ახლა მოუნდა ფეხის მოტეხვა? სხვა დროს ვერ მოიტეხა? ხვალ ხომ დედაჩემის დაქალის ქალიშვილი ჩამოდის. აუტანელის ატან რატომ მიწევს? ხომ შეეძლო წასულიყი დედაჩემთან? რაღა ჩემს სახლს ეცა? ახლ დაიწყებს პრიკაზანიებს და ვფიცავ არ მოვუთმენ. თან ჩაჯდება მუდოსავით სახლში და ვერსად ვერ წავალ მისი შიშით. ჯანდაბა ერთ თვიან მარხვას ვიცავ? რა უბედურებაა? ხომ შეიძლება კომპანიაში მაინც ვიარო? მაგრამ არა სახლიდანო ქალბატონმა მიამ განმიცხადა. ეს ორი მე რა მიჩალიჩებენ თუ რა პონტია? სახლში ძაღლივით მაბავენ. ფუფ ბონძღი. როგორ არ მინდა მისი ლაინერის დანახვა რომელიც ნოკოფსიიდან დარუბანდამდე იქნება დაგაჭიმული და გადმოჭიმული მის სახეზე. მისი ბოტოქსირებული ტუჩები კი გულს მირევს. მისი ხელოვნურად გამოყვანილი სახის ნაკვთები და მისი დასილიკონებული სხეული. ახლა ვარწყევ. ასეთებს კლუბშიც რომ ვუყურებ თვალს ვარიდებ და ახლა სახლში უნდა გავაჩერო? ჯანდაბა რა დავუშავე დედას. ასეთი სასჯელი რომ მომივლიან. .
დემეს სახლში მივედი. სახლში მისი უფროსი ძმა დამხვდა. ძალიან კარგი პიროვნებაა. პროსტა ჩვენზე საკმაოდ დიდი ჩვენთან რომ იმეგობროს.
— აჰ სალამი ქარიზმის აღზევებავ. — ვამბობ და ვიცინი.
— სალამი კაცთ მოძულე მექალთანევ. — თვალი ჩამიკრა ბექამ და გაიღიმა.
— შენი გოგო მომიკითხე. — ვუტხარი და დემეს ოთახში fლეში სისწრაფით ავირბინე.
— აბა რას შვები ჩემზე უარესად დაზარალებილო? — მკითხა დემემ და ნოუთბუქიდან გადმოძვრა ჩვენს ქვეყნიერებაში.
— რავი ზარალს ვუძლებ. — ვთქვი და მის გვერდით დავწექი.
— ისე ჩვენი გასაჭირი ერთ დღეს როგორ დაემთხვა? — ჩაფიქრდა დემე. — უეჭველი იქიდან არის გაჩალიჩებული. — თქვა და ჩვენს მშობლებზე ჩამინამიოკა.
