𝑶𝒏 𝑹𝒆𝒗𝒊𝒗 𝑨𝒍 𝑫𝒂𝒚/Jikook

Bölüm 5

-

-

-
Saat:22:34

Rm: e hadi kalkalım biz.

Jk:"Daha erken değilmi? Bir az daha oturun."

Jin:"Yok valla Joon haklı kalkalım biz saat epey geç oldu. Yarın malları almaya gidiceğiz erken kalkmamız gerek"

Jk:"Bu gece burada kalın derdimde kendi evinize gidin be"

-𝑆̧𝑎𝑘𝑎 𝑎𝑚𝑎𝑐̧𝑙𝚤 𝑠𝑜̈𝑦𝑙𝑒𝑟-

Tae:"Aman kalmadık evine gidiyoruz hadi beyler"

Jh:"Sen önce seninkini uyandır"

Tae:"Ays cidden... YOOONN"

Jk:"Kulağımızı sktin aq"

Bir süre sonra her kes evine dağılmıştı. Jimin hemen odasına çıkmış aynanın karşısında makyajını silmekle uğraşıyordu. Kokrudan eli ayağı bir-birine dolaşmıştı. Çok korkuyordu. Kapının ani açılmasıylada anlık derin bir nefes almış ve verememişti -nefesini tutmuştu-.

"Sen beni delirtecekmisin!"

"Ulan yapmayayım diyorum! Düzelir lan alışır sana diyorum AMA YOK!! BURNUNUN DİKİNE-DİKİNE GİDİYORSUN!"

Ani patlayan kapıyla irkilmiş jimin gözleri kapalı eşinin ona saydırdıklarını dinliyordu. Ölmek istemiş ola bilirdi o anki bu jungkookun eline düşmekten iyiyidi.

"OOFFF!!"

derin bir nefes alıp verir ellerini saçlarına geçirip taramak yerine geri doğru çekiştirmişti. Damarlarından akan sinirini hiss ede biliyordu. Jiminse karşısında bir aslan kükrer gibi hiss ediyordu.

"Bak şu anda çok zor duruyorum sana bir şey yapmamak için. ELİMDEN BİR KAZA ÇIKMAMASI İÇİN ZOR DURUYORUM!!.... ULAN...NE yapayım lan ben sana ne yapayım neden beni dinlemiyorsun neden dediklerime karşı geliyorsun neden bunu yapmak zorundasın söyle bana bak söz veriyorum hiç bir şey yapmayacağım sana dokunmayacağım ama şu sktiğimin açıklamasını yap bana neden!!"

Hiç bir şey yapamamış öylece boş gözlere bakıyordum. Tamamen kararmış gözlerle bana bakıyordu. Gözleri sanki her an patlayacak bir vulkan gibiydi. Bir az sonra kendimi toparlayarak söz tutmayan ağzımla konuşmaya çalıştım.

"B-be-be-n t-ta-tamamen unut-muşum y-ani-"

"Neden unutuyorsun lan! O kadar dedim sana tembihledim neden UNUTUYORSUN NE YAPAYIM BEN SANA ŞİMDİ HA! GENEMİ KIRAYIM PARMAKLARINI BELKİ BU SEFER UMUTMAZSIN!!"

Dedikleriyle daha fazla korkmuştum. Gerçekten tekrar bunu yapmasından korkuyordum. Yapardıda. Gözlerim dolmuştu ama bu onun umrunda değildi hiç bir zaman olmadığı gibi.

"H-hayır yalvarırım yapma l-lüt-fen ben çok ö-özür dilerim söz veriyorum bi-r daha asla unut-mayacağım gerçekten ne ol-ur"

Bütün bunları tek nefeste söylerken çoktan ağlamaya başlamış ve kendimi onun ayaklarına kapanarak yalvarırken bulmuştum. Derin bir nefes aldı ve tekrar ellerini saçlarına geçirdi. Eğildi ve omuzlarımdan tutup sarsmaya başladı beni. Çok yorgundum aynı zamanda miğdem bulanıyordu.

"Eğer bir daha sana dediklerimi yapmazsan BU yüzüğü bir kere daha parmağından çıkarırsan sana andım olsun sadece yüzük parmağını değil bütün parmaklarını teker-teker kırarım! DUYDUNMU BENİ!!"

"D-duydum"

"Hele bir duyma bak ben ne yapacağım! Yinede sana bir ceza vermek gerekir ama değilmi."