Aile Danışmanı

9. "Akşam Yemeği"

Hepsi masadaki yerlerini aldığında yemeye başladılar. Masadaki yabancı kadının varlığının aile üyelerinden bazılarını rahatsız ettiği barizdi. Behlül bunu, Aslı'nın da fark ettiğini ama yinede onları umursamaz görünerek yemek yediğini gördü.

"Demek artık akşamları böyle birlikte yemek yiyeceğiz?" dedi Ateş muzip bir sesle.

"Her gün böyle lezzetli yemekler olacaksa ben varım." dedi Aslı hevesle. Behlül'e bakarak ekledi. "Ellerine sağlık. Her şey çok güzel."

Behlül hafifçe gülümsedi. "Afiyet olsun. Beğenmene sevindim."

Yemek boyunca pek bir şey konuşulmadı. Aslı'nın gözleri hepsinin üzerindeydi. Ateş'in daha hareketli ve cana yakın olduğunu düşünüyordu. Su daha sessizdi. Yabancı birinin yemek masalarında olmasından çekinmiş görünüyordu. Toprak, zeki ve kibirliydi. İlk gördüğünden farklı bir şey düşünmedi onun hakkında.

Yemek yendikten sonra, Aslı toplamayı teklif etsede Behlül izin vermemişti. Büyükler odalarına gittiğinde, mutfak masasında Güneş, Bulut ve Aslı kalmıştı.

Behlül tezgahın önünde bulaşıkları topluyordu. "Çay içer misin?"

"Olur."

"Senin çocukların ve eşin var mı?" diye sordu Bulut.

"Olsaydı nasıl babamla evlenecekti?" diye araya girdi Güneş.

Kaşlarını çattı Bulut. "Belki onun da yeğenleri vardır."

"Yeğenlerim yok." dedi Aslı gülümseyerek. "Eşim ve çocuklarım da."

"Ailenle mi yaşıyorsun?" diye sordu Bulut bu sefer. 

"Yalnız yaşıyorum."

"Sıkılmıyor musun ki?"

Behlül araya girdi ve yüzünü onlara çevirdi. "Ama öyle de sorulmaz ki oğlum."

Behlül'e üzüntüyle baktı Aslı. "Bulut haklı Behlül. Yalnız yaşamak bazen çok sıkıcı olabiliyor." Kafasını Bulut'a çevirdi ve gülümseyerek ekledi. "Bu yüzden sen çok şanslısın."

"Hayvan sahiplenebilirsin ama." diye atıldı Güneş.
Aslı'ya, Behlül'le evleneceğini düşündüğü için tavırlı olsada, aklına gelen fikri söylemeden duramamıştı.

Aslı kafasını salladı. "Biliyor musun bende bunu düşündüm. Ama buna pek cesaret edemiyorum. Çiçekçi dükkanım var ve tüm gün oradayım. Ayrıca, ya düzgün bakamazsam?"

"Bakımı daha kolay bir hayvan olabilir?" diye bir öneride bulundu Güneş.

Aslı dudaklarını büzdü ve düşünür gibi yaptı. "Pek bilmiyorum. Sen bu konuda ilgili görünüyorsun neden bana öneride bulunmuyorsun? Aklıma yatarsa sahiplenmeyi düşünebilirim." Yetişkin biriyle konuşur gibi ciddiydi. Onun fikirlerine önem verdiğini görmesini istiyordu.

Güneş anlatmaya başladığında, Aslı onun gönlünü aldığını anlamıştı. Zaten çocuklar en kolayıydı. Basit düşünürlerdi. Yetişkinler gibi ince hesaplar yapmaz, ilgili davrandığınızda anlar ve aynı şekilde karşılık vermekte gecikmezlerdi.

"Sen en çok hangi hayvanı seviyorsun?" diye sordu Güneş.

"Özellikle hayvanlara pek ilgim yok aslında." dedi Aslı. Bu cevabın küçük kızın hoşuna gitmediğini fark edince devam etti. "Ama tabii ki hepsine saygı duyuyorum."

"Nasıl yani?" dedi Güneş.

"Aynı dünyayı paylaşıyoruz. Ne kadar bizim rahatça yaşama hakkımız varsa onlarında var."