"Ona bir şey olmaz Ahsen. İçeri girse bile iki güne çıkar. Çıkınca yine benim başıma bela olur. Ben, ben alışkınım ama daha önce hiç bu kadar dövmemişti."

Kadınlar gerçekten ailesinde ki erkekler gibi bir adam buluyordu.

Hande'nin eski sevgilisi de ona vurmuştu. Abisi de vuruyormuş.

Cahit'de bana abimin, babamın yaptığını yapmıştı. Güvenmemiş ve olduğum kişi için beni suçlamıştı.

"Ama böyle olmaz ki. Abimler ile konuşuruz." Dedi Zehra. "Avukat ayarlar."

"Gerek yok Zehra. Gerçekten."

"İyi de ne yapacaksın böyle?" Diye sordum.

"Ben aslında onun için geldim buraya." Dedi ve bana döndü. "Ahsen ben bunu sana söylemeye çok utanıyorum ama biraz sende kalabilir miyim?"

Gözleri dolmuştu bunu söylerken.
Aramızda yaşananlar yüzünden utanıyordu. Ama utanmasına gerek yoktu. Biz son zamanlarda aramızda olan sorunları halletmiş gibiydik. Zaten halletmesekte bir şey değişmezdi. Hande yine böyle kapıma gelse, nefret de etsem geri çevirmezdim.

"Sibel'lere gidemem zaten aynı mahalledeyiz. Tülin desen zaten Asım amca ile uğraşıyor. Benim senden başka kimse gelmedi aklıma."

"Kalabilirsin tabii ki Hande." Dedim. "İstediğin kadar kalabilirsin."

Hande ile aramızda böyle bir konuşma geçeceğini, Hande'nin bende kalmasını gerçekten isteyeceğimi hiç düşünmezdim.

"Teşekkür ederim."

"Ne demek Hande." Dedim. Derin bir nefes aldım. Onu böyle görmek beni de çok kötü yapmıştı. "Biz kadınız. Aramızda ne geçerse geçsin birbirimizi anlamak, destek olmak zorundayız."

Gözünden bir damla yaş aktı.

"Ben sana çok haksızlık yaptım."

Benim de gözlerim doldu. Bu sıralar zaten fazla duygusaldım.

"Boşver şimdi geçmişi. Biz ileriye bakalım."

"Teşekkür ederim Ahsen. Gerçekten çok  teşekkür ederim."

"Teşekkür etmene gerek yok Hande."

"Ben sizi rahatsız edeceğim." Dedi. "Zehra'da burada."

"Evet." Dedim etrafa bakarak. "Bu ev bize baya küçük. O yüzden en yakın zamanda kendimize yeni bir ev bakıyoruz!"

"Ne?" Dedi Hande şaşkınlıkla. "Ahsen böyle bir şeye gerek yok lütfen benim yüzümden düzeninizi bozmayın."

"Ne düzeni Allah aşkına Hande?" Diye sordum iç çekerek. "Olanları biliyorsun. Düzen mi kaldı? Ayrıca senin yüzünden değil, zaten ev bakacaktım. İstersen Zehra'ya sor."

"Evet. Yani eski sevgilisinin evinde kalmaya devam edemez sonuçta."

"O yüzden yani?"

"Evet." Dedim.

"İyi düşündün mü Ahsen?" Diye sordu Hande.

"Düşünsem ne değişecek ki?" Dedim.

"Yani Cahit-"

"Hande." Diyerek lafını kestim. "Lütfen bana Cahit'i savunma."

"Yok savunmayacağım ama bunu duyarsa delirir."

Zehra kolunda ki saate bakarak konuştu. "Yüksek ihtimal şuan da deliriyor."

"Ne?"

"Yok bir şey." Dedi gülerek.

Zemheri | TamamlandıWhere stories live. Discover now