Ο Κύριος Μίλερ, ο ανώτερος επιχειρηματίας είναι αυτός που ελέγχει μαζί με συναδέρφους του την πόλη! Μια πόλη με σκοτεινό παρελθόν, βαθιά στην καρδιά της γης.
" Πριν 30 χρόνια στην πόλη κατοικούσαν κάτι παράξενοι άνθρωποι. Όχι ακριβώς άνθρωποι. Ήταν παράξενοι. Εξωτερικά ήταν σαν τους ανθρώπους με κοινά χαρακτηριστικά όμως ήταν άγριοι και είχαν άγρια ομορφιά. Ήταν αρκετά γοητευτικοί και πολλοί άνθρωποι τους μπέρδευαν δεν μπορούσαν να τους ξεχωρίσουν. Έτσι έπεφταν στην παγίδα τους. Δεν εμφανίζονταν την ημέρα. Οι ημέρες ήταν ήσυχες και απολαυστικές σαν έδυε όμως ο ήλιος όλοι οι άνθρωποι αναστατώνονταν. Τη νύχτα ξυπνούσαν και ξεγελούσαν πολλούς ανθρώπους, άνοιγαν το στόμα τους και οι μεγάλοι κυνόδοντές τους πετσόκοβαν τους λαιμούς των ανθρώπων και τρέφονταν με ανθρώπινο αίμα. Θύματα έβλεπες κάθε βράδυ αλλά κανείς δεν μπορούσε να εντοπίσει τους ενόχους. Εμφανίζονταν και εξαφανίζονταν με μεγάλη ευκολία, με μια απίστευτα γρήγορη ταχύτητα. Είχαν αναστατώσει όλη την πόλη, κανείς δεν κοιμόταν, οι φύλακες ήταν συγκεντρωμένοι, έτοιμοι για επίθεση. Κάποιοι επιστήμονες με έρευνες ανακάλυψαν ότι ήταν βρυκόλακες και κατάλαβαν ότι για κάποιο λόγο δεν μπορούσαν να ζουν στο φως του ήλιου. Έτσι δημιούργησαν ένα ηλιακό σύστημα στο κέντρο της πόλης, για να προστατεύσουν τους κατοίκους από τους βρυκόλακες. Έτσι κατάφεραν να τους εξαφανίσουν. Εδώ και για πολλά χρόνια δεν έχουμε ξανά ακούσει ποτέ γι' αυτούς. Αυτός ο θρύλος της πόλης έχει ξεχαστεί. Όμως υπάρχει η πιθανότητα να ξαναγύρισαν γιατί οι πληγές των άτυχων ανθρώπων ήταν... "
" Όχι.. δεν είναι αλήθεια! " είπα.
" Λίσα; " είπε ξαφνιασμένος ο κύριος Μίλερ. " Μιλάω με την δικηγόρο των γονιών σου."
Από τότε που σκοτώθηκαν οι γονείς μου, έχει αναλάβει την υπόθεση η κυρία Μπένιγκτον, η καλύτερη δικηγόρος της πόλης.
" Ποιο είναι το κορίτσι; " ρώτησε η κυρία Μπένιγκτον.
" Είναι η κόρη του άτυχου ζευγαριού που σκοτώθηκε χθες. " της είπε ο κύριος Μίλερ. " Καλύτερα να πας κάτω Λίσα. Θα τα πούμε πιο ύστερα. "
" Δεν μπορεί να νομίζετε ότι ξαναγύρισαν, όχι δεν σκότωσαν τους γονείς μου.. Όχι! "
" Ηρέμησε κορίτσι μου! Λυπάμαι πολύ αλλά... οι έρευνες αυτό δείχνουν. Οι γονείς σου είχαν σημάδι στο λαιμό. " Μου είπε η κυρία Μπένιγκτον προσπαθώντας να κρύψει τη λύπη της για να με κάνει να νιώσω καλά.
" Όχι " είπα. " Όχι, ήταν ατύχημα. "
" Το έκαναν να φανεί σαν ατύχημα για να μην πανικοβληθεί ο κόσμος, πολύ φοβάμαι ότι οι βρυκόλακες επέστρεψαν για εκδίκηση." Είπε η κυρία Μπένιγκτον.
" Θα πρέπει να μείνεις εδώ Λίσα. " Μου είπε ο κύριος Μίλερ. "Οι βρικόλακες είναι επικύνδυνοι. Προφανώς ξέρουν ότι είσαι μόνη σου, δεν θα διστάσουν να σου επιτεθούν. "
" Δεν φοβάμαι, αν όντος έχουν επιστρέψει ας έρθουν! Δεν πρόκειται να το αφήσω να περάσει έτσι! " είπα.
" Ω! ΛΙΣΑ! Νομίζεις ότι τόσο εύκολο να τους αντιμετωπίσεις; Θα σε ξεσκίσουν! Δεν καταλαβαίνεις... Κινδυνεύεις! " Μου είπε με αγανάκτηση ο κύριος Μίλερ.
" Το ξέρω κύριε Μίλερ ότι δεν είναι εύκολο αλλά δεν ζήτησα ούτε τη γνώμη σας, ούτε και τη φροντίδα σας. Μπορώ να φροντίσω τον εαυτό μου και μόνη μου! "
" Το θέμα δεσποινίς μου είναι ότι αν σε αφήσω να κάνεις ότι σου κατεβαίνει στο κεφάλι, θα βάλεις σε κίνδυνο την πόλη αλλά κυρίως τον εαυτό σου και δεν θα αφήσω να συμβεί τίποτα κακό επειδή θες να γίνει το δικό σου. Θα μείνεις ΕΔΩ. " Μου είπε ο κύριος Μίλερ θυμωμένα σαν να ήμουν έτοιμη να κάνω το μεγαλύτερο έγκλημα του κόσμου. Εκείνη τη στιγμή ήθελα να τον σπρώξω μακριά και να αρχίσω να τρέχω αλλά την τελευταία στιγμή ήρθε η κυρία Μπένιγκτον και μας σταμάτησε.
" Δεν είναι ώρα για φωνές τώρα. Πρέπει να είμαστε ήρεμοι και έτοιμοι για όλα. " Είπε. " Λίσα έχει δίκιο ο κύριος Μίλερ καλύτερα να μείνεις εδώ θα είσαι ασφαλής γλυκιά μου. "
Δεν είπα τίποτα. Ο κύριος Μίλερ γύρισε την πλάτη του και έμεινε σιωπηλός. Πέρασαν μερικά δευτερόλεπτα και κανένας δεν ακούστηκε. Η ησυχία είχε κυριαρχήσει. Ξαφνικά έκανα την πρωτοτυπία εγώ, σηκώθηκα και πήγα στο δωμάτιο όπου με είχαν πάει εκείνο το μοιραίο βράδυ που σκοτώθηκαν οι γονείς μου.
Το βράδυ όταν όλοι κοιμήθηκαν κατέβηκα τις σκάλες άνοιξα την πόρτα και έφυγα μακριά. Όλη η πόλη κοιμόταν, το μόνο που άκουγες ήταν τα αυτοκίνητα και τα φανάρια στο δρόμο. Είχε κρύο αλλά δεν με ένοιαζε.
Γεια σας ειμαι πρωταρα στο να γραφω ιστοριες , απο οτι καταλαβατε ειναι η πρωτη μου ιστορια ελπιζω να σας αρεσει .
Αμα σας αρεσει η ιστορια μου θα σας παρακαλουσα να πατατε το αστερακι στο τελος του καθε παρτ θα με βοηθουσατε αρκετα ευχαριστω πολυ .
Το δευτερο μερος θα το ανεβασω την Τριτη ισως και λιγο πιο νωρις
Ευχαριστω πολυ :)!!!
