7 - Strawberries

50 1 1
                                    


Shit! Shit! Shit!

Halos tulala ako buong klase at wala akong maintindihan sa tinuturo ng teacher ko. Lumilipad ang isip ko sa mukha ni Ashton na nakangisi sakin habang sinasabi ung initials ko na nakasulat sa panty ko. Diane C.

Argh!!! Gusto ko magalit kay Amanda dahil sya ang nagpagawa ng dare na yon, kay mama na naisipan pa lagyan ng pangalan ang panty ko, pero mas nagagalit ako sa sarili ko kasi syempre, ako naman ang gumawa non.

He can't do anything bad right? I mean, what's the worst thing that he can do? Put his briefs on my bag?!

Bigla tuloy ako napatingin sa bag ko at nasapo ang sarili. Kung ano ano na talaga pumapasok sa isip ko. Nababaliw na ako.

Break time na at andito ako ngayon sa canteen. Tinapik ni Brad ang balikat ko at umupo sa tabi ko.

"Ayos ka lang?" Kunot noo nyang tanong sakin. Alam na alam nya talaga pag may bumabagabag sakin. Isa yun sa mga nagustuhan ko sakanya, he is so sensitive, kilalang kilala nya talaga ako if may problema.

"Ayos lang.." walang gana kong sabi. Tinuon ko ang pansin ko sa spaghetti na binili ko pero pinaglalaruan ko lang naman ung pasta sa tinidor. Wala akong gana kumain kakaisip kung ano kaya magiging come back sakin ni Ashton, pero pano kung wala naman? Masyado na ata akong nag-o-overthink.

"May dala ako sandwhich, tuna mayo.. favoriye mo to diba? Pinadamihan ko talaga kay mama kasi napansin ko kahapon na medyo tuliro ka nung uwian kaya -- "

Hindi na nya natapos ang sasabihin nya ng biglang umupo sa tapat ko si Ashton na nakabusangot ang gwapong mukha.

Come to think of it, gwapo pala talaga ang lalaking ito. Expressive brown eyes, long thick lashes, pointed nose, kissable lips.. wait.. why am I checking him out?

Bigla itong napangisi sa ginawa kong pagtitig sakanya at nakadekwatrong umupo sa tapat ko.

"So... Diane C., We finally met huh?" His words sent shivers to my spine. Does he really have to call me Diane C. everytime? Pinapaalala lang nya ang ginawa kong katangahan.

Marahas na napatingin si Brad sa tabi ko, shock is evident in his eyes. Nagtatanong ang mga mata nito na para bang paano nito nalaman na ako yon.

Umiwas ako ng tingin sakanya kasi hindi ko rin naman maexplain na nagkabanggaan kami kahapon, nahulog ung notebook ko, pinulot nya at nakita na andun ung pangalan ko. Pero teka nga.. biglang may pumasok na ideya sa isip ko.

How sure is he that it was me? I am not the only one whose name is Diane at C. ang start ng surname.

Medyo lumakas ang loob ko at tinitigan ito ng nanghahamon.

"How sure are you that it was me?" I said confidently. Hindi dapat ako kabahan kung idedeny ko ito hanggang hukay.

Hindi nawala ang pagkakangisi nya at tumingin kay Brad.

"Jowa mo?" Sabay sulyap ulit kay Brad, this time medyo iritado.

"Wag mo ibahin ang usapan. I am not the one you're looking for." Angil ko.

Nakita ko na wala sya balak sagutin ako kaya inulit ko ulit ang sinabi ko. This time, I answered his question. Nakakahiya kasi kay Brad na madamay pa dito sa gulo namin ni Ashton.

"Bestfriend ko si Brad. Now, let's go back to the topic. Hindi ako ang hinahanap mo, nagsasayang ka lang ng oras --"

Hindi ko na natapos ang sasabihin ko dahil bigla sya nagsalita.

"I know it's you. No need to deny it." He said this time calmer. Wala na yung talim ng tingin nya kay Brad at may naglalaro syang ngiti sa labi na para talagang sure na sure sya na ako yun.

Napalunok ako. "Why? Bakit kumbinsidong kumbinsido ka na ako yun?"

"Strawberries" he said.

I don't understand what he means? Kuno't noo ko syang tinignan, strawberries? I am not sure what he means by that.

Nakita nya ata ang confusion sa mukha ko kaya nagsalita sya ulit, but not to clarify what he meant by it.

"Let's talk later after your dismissal hihintayin kita kung saan tayo nagkabangaan kahapon." He stand up after he said that.

Alam ko sa sarili ko na hindi ako pupunta. Wala akong balak na magpakita sakanya, iiwas ako hangga't kaya ko that's for sure. Pero bago pa ako makapagplano ng escape plan ko para mamayang uwian, lumingon sya ulit sakin at ngumisi.

"Try not to come and you'll see what I can do."

Napanganga nalang ako sa sinabi nya at nilingon ko si Brad na nakatiim bagang kay Ashton. I've never seen him so mad before so the look I can see on Brad's face right now is so new to me.

*******

Natapos ang last period namin na wala naman ako naintindihan kahit isa. Inaayos ko ang notebook ko ng lumapit si Brad at Amanda sakin.

"Diane, I heard what happen." Amanda said. I can see her concern for me.

Napabuntong hininga nalang akong tumango.

"How did he find out? I'm sure na wala naman nagsalita sa mga classmates natin." Nagisip isip ito pero wala din syang maisip na pupwedeng magkalat ng ganon. Takot lang naman ng mga classmate nya magsalita dahil for sure, baka bawian din sila ni Ashton at kasali sila sa larong iyon.

Mariin ang tingin sakin ni Brad. Alam ko ung ganung tingin, pakiramdam nya may di ako sinasabi sakanya. I guess I need to share what happened yesterday now, huh?

"Nagkabanggaan kame kahapon, napulot nya notebook ko kaya nakita nya name and section ko" mahina kong sabi sakanila at napabuntong hininga.

Napamulat ng tingin sakin si Amanda. "What?! But still.. Why is he so sure that it was you? That is what I don't understand"

"Sabi nya strawberries daw" sabi ko ng maalala ang sinabi nito kanina sa canteen.

"Strawberries? Anong strawberries?" Naguguluhan nyang tanong.

Nagkibit balikat nalang ako kasi kahit ako naman di ko din maintindihan yung sinabi nya.

"Strawberries.. yung pabango mo" biglang sabi ni Brad.

Natigilan ako ng marealize iyon. Shit! Napakabobo ko talaga!!

Tawang tawa naman si Amanda. I don't even find the situation funny and here she is laughing her ass of on it.

"You mean, nagpapabango ka sa panty mo?" Halos di ko na sya maintindihan sa kakatawa nya.

"Para mabango" sabi ko nalang ng nakasimangot.

"Kaya pala hinahanap ka, napakabango kasi nyang pempem mo" tawang tawa padin ito. Sya lang ata natatawa sa sitwasyon.

I sighed and picked up my things. Brad held my arm to try and stop me. Napatingin ako sakanya.

"Y-you don't have to meet him" he said. I can see how concern and hesitant he is to let me go but one way or another, I know that I have to face the devil because if not, hindi naman ito titigil.

I placed my hand sa kamay nyang nakahawak sakin at ngumiti.

"I'll be fine. Sandali lang ako" and then I walked towards the door and left.

Naabot mo na ang dulo ng mga na-publish na parte.

⏰ Huling update: Feb 19, 2023 ⏰

Idagdag ang kuwentong ito sa iyong Library para ma-notify tungkol sa mga bagong parte!

I DARE YOUTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon