DO İ KNOW YOU?《》bucky barnes

İÇİMDE BİR YERLERDE-20

Maske.

Takarken zar zor nefes alabildiğim o maske. Eskiden çok normal bir şeydi benim için ama şimdi bakınca maske değil, daha çok köpeklere takılan ağızlıklara benziyordu.

Tekrar o adam olmak istiyor muyum? Hayır, hiç istemiyorum. Tam olarak o eski Bucky değilim ama özgürüm. Bir kukla değilim.

Peki Maria için tüm benliğimden vazgeçebilir miyim?

Maria için her şeyi yaparım.
Özgürlüğümden, aklımdan bile vazgeçerim. Onu bu duruma ben soktum, şimdi hatalarımı telafi etmem gerek.

Maske ve kostüme geri gelirsek. Antrenmana onlarla ineceğim.

Çünkü Hydra Kış Askeri'nden korkar Bucky'den değil.

Tüm kostümü giyip sıra maskeye geldiğinde bir elimdeki maskeye, bir aynaya baktım. Bunu taktığım anda başka bir adam olmalıydım. Duygulardan yoksun, vahşi bir adam.

Konuşmak yoktu. Eğer konuşmam gerekirse de rusça konuşmaya karar verdim.

Maskeyi taktım. Tamamiyle açıkta olan metal koluma baktım.

"доброе утро солдат." (Günaydın asker.)

Bu süreçte Natasha ve Steve ile beraber antrenman yapacağım. Çünkü Kış Askeri'ni en iyi onlar tanıyorlar.

Özellikle Natasha. O benim öğrencimdi. Hatırladığımda ne kadar vicdan azabı çektiğimi anlatamam. Kan kusmasına önem vermeden pes etmesi için öldüresiye dövdüğüm gün aklıma geldikçe kendimden iğreniyorum.

Acaba beni böyle görünce ne hissedecek diye düşündüm. Amacım onları korkutmak değil.

Antrenman salonunun kapısından girdiğimde Natasha'nın gözleri yerinden fırlayacaktı sanki. Steve ise neden böyle yapıyorsun der gibi baktı.

(S)"Bucky buna gerek yok."

(B)"Солдат. И никаких разговоров." (Asker. Ve konuşmak yok.)

(N)"Kimse sana Asker demeyecek Bucky."

(B)"занять место, вдова." (Pozisyon al widow.)

Natasha'nın yüzüme dehşetle bakması kalbimi parçalamıştı ama bir yandan da tatmin olmuştum.

Kış Askeri geri gelebiliyordu.
Maria'yı geri getirebilirdi.

(S)"Senden sadece kendini kaybetmemeni istiyorum."

Aklım yerinde demek istedim ama çok bile konuştuğumdan sadece yüzüne baktım. Natasha ise pozisyon almış beni bekliyordu.

Karşısına geçtim ve dövüş başladı.

♤♡◇

Yaklaşık iki saat durmadan bir Steve ile bir Natasha ile dövüştüm. Maskeden dolayı nefes alamayacak haldeydim ama çıkarmayacaktım. Sonra aklıma Maria'yı kaçırmaya çalıştığım gün Steve'in yumruğuyla maskemin düştüğü geldi.

Kaç yıl geçmişti? İki, üç?

Zaman umrumda değil. O günden beri yaşadığımı hissediyorum o kadar.

(S)"Bu kadar yeter. Yarın devam ederiz."

Antrenman bittiyse Bucky geri gelebilirdi. Maskeyi suratımdan atıp derin bir nefes aldım sonra da Natasha'ya döndüm.

(B)"Amacım korkutmak değildi. Umarım kötü anıları su üstüne çıkarmamışımdır."

(N)"Ben, tırstım tabi. Kabuslarıma giren o maskeyle tekrar karşılaşmak. Askerin hala içinde olduğunu bilmek bile korkutucu."