Yalanların içinde büyüyen bir beyin ile hayatını ailesine adayan bir ruh, evlilik yaparsa ne olur?
Farklı kültürlerde yetişmiş iki kişilik, evliliğini hangi duygular üzerinde yaşatabilecekti?
Kurtarılamayan bir bebek, nefreti ya aşka dönüştürürse...
Fakat şuanlık kızım ve ben babasından uzaklaşıyorduk. İkimiz de bir erkek için artık üzülmüyor, keyifimize bakıyorduk. Onu artık karnımda hissedebiliyordum ki o da tekmesiyle kendini unutturmuyordu. Birbirimize çok bağlanıyorken teyzeleri de onu çok seviyordu. Zilan ara sıra göbeğime kafasını koyarak uyuya kalıyordu. Oğlumu unutturmaya çalıştıkları belliydi fakat insan kaybettiği yavrusunu nasıl unutabilirdi ki, ben de unutayım..
O her zaman kalbimde yaşamaya devam edecek, Bevan ve benim yaram olarak kalacaktı..
İkimizin ortak yarası...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Uzun beyaz gömleğimi de üzerime geçirdiğimde hazır olduğumu anlamıştım. Aynadan kendime baktığımda ayaklarıma uzanan yeşil, askılı elbisem güzel duruyordu. Karnıma elimi koyup tebessüm ederek, açık saçlarımı geriye ittim. Kendi haline bıraktığım saçlarım hafif dalgalanmıştı. Makyaj koltuğuna oturup aksesuar ve makyaj işlerimi hallettim. Kısa bir sürede tamamen hazırdım ki son kez aynaya bakıp, odadan çıktım.
Havalar oldukça ısınmış olduğu için yemekleri artık dışarıda yiyorduk. Herkesin sedirlerde oturduğunu görünce tebessüm ederek ilerlemeye devam ettim. Görüş açılarına girdiğimde Bevan'ın gözleri üzerimdeydi. Karşılık vermeyerek yüzümdeki gülümsemeyi genişlettim. Onsuz da yaşayabileceğimi görmesini, kendi başıma toparlanabileceğimi bilmesini istiyordum. Kurulan sofraya yetiştiğimde ilk olarak "çok bekletmedim umarım." demiştim ki Ali ağzındaki lokma ile kafasını sallamıştı. Haline kıkırdamadan edememiş, Bevan'ın yer açtığı yer yerine Beril'in yanına oturmuştum. Bakışları üzerimde turlayınca çok kısa süreliğine karşılık vermiştim. Yalan bir gülümseme ile bakmıştım ki bakışlarını yere indirmiş, nefes vermişti.
Kendal Dede de odasından çıkıp gelirken, saygı anlamında ayağa kalktıklarında ben yerimde oturmaya devam ettim. Bakışlarımı dedeye uzattığım sıra eliyle oturmaları işaret etmiş, sonrasında bana bakmıştı. Gülümseyince kafamı eğerek mütevazı bir şekilde ben de gülümsedim. Bakışları Bevan'a uzanıp tekrardan üzerime değince bir şey demeden önünde bulunan yemeğe döndü. Ben de oldukça çok acıkmıştım ki açlık bildiren bakışlarımı yemeğe çektim.
♣️♣️♣️
Kahvaltımızı bitirmiş beraber kahve içiyorduk ki Zilan okula gitmişti. Ali ve Beril telefondan bir şeylere bakıp, sohbet ederken ben de maillerimi kontrol ediyordum. İşim bitmişti ki telefonumu kapatıp çaprazımda oturan Bevan'a baktım. Dizlerine kolunu dayamış, bedenini eğik yere bakıyordu. Bir süre fark etmemesine dikkat ederek onu izlemiştim ki gözlerinin kapandığını görmüştüm. Bazı günler yatmadığını görüyor, yorgunluğundan anlayabiliyordum. Kolumu arkamda bulunan yastığa dayamış, kafamı üzerine yaslamıştım. Bakışlarım hala onun üzerinde gezinirken kafasını kaldırmış, karşılık vermişti. Yüzümde belirsiz bir duygu geziniyor olacaktı ki gözlerini çok uzun tutamamıştı. Eski haline geri dönerek konağa bakınca hafiften gülümsedim.
