ယနေ့မှာ စနေနေ့ဖြစ်၍ ဖြိုး အဆောင်တွင်းအခန်းတွင်းပုန်းကာ သူမဖုန်းထဲမှ နွယ်နှင့်အမှတ်တရလေးများကိုပြန်ကြည့်နေမိသည်။
နွယ်နှင့်စတွေ့ခဲ့သည့်အချိန်မှစ ယနေ့ထိအဖြစ်အပျက်အားလုံးသည်သူမအတွေးထဲ၌အပြည့်နေရာယူထားလေ၏။
ယခင်ကကြင်နာခဲ့သမျှကိုတွေးမိလေတိုင်းရင်ထဲတွင်နင့်နေအောင်ခံစားရသည်။
မေ့ပစ်ချင်သော်ညားမေ့မရ။
စိတ်မနာဘူး မမုန်းပါဘူးဟုဆိုသော်လည်း နာကျည်းစိတ်လေးတော့ဝင်ရပါသည်။
"ရက်စက်လိုက်တာနွယ်ရယ်"
ဒေါက် ဒေါက်
တံခါးခေါက်သံကြောင့် ထဖွင့်လိုက်တော့ ယုဇနနှင့်အတူ ကဗျာတို့နှစ်ယောက်ပါ ပါလာလေသည်။
ယုဇနက ဖြိုး၏ အခန်းဖော်ကိုမတွေ့သဖြင့်
"သင်းရော"
"အပြင်သွားတယ်"
ကဗျာက ဖြိုး၏ ခုတင်ခြေရင်းတွင်ဝင်ထိုင်လိုက်ကာ
"မှိုင်မနေနဲ့လေဟာ ဒါက နင့်စတိုင်လ်မဟုတ်ဘူး"
"အေးလေ အရင်လိုပဲပေါတောတောနေစမ်းပါ"
ဖြိုးကစိတ်မပါသလိုပြုံးလိုက်တော့ ဖူးပွင့်က သူမပုခုံးကိုရိုက်လိုက်ပြီး
"ရယ်စမ်းပါဟယ် ရုပ်ကမချိုမချဉ်နဲ့"
ဖြိုးက ရယ်မလိုလုပ်နေရာမှ မျက်နှာကမဲ့လာပြီး ငိုတော့မလိုလိုဖြစ်နေ၍
"ဟဲ့ကမ မငိုနဲ့လို့ ဒုက္ခပဲ"
ဖူးပွင့်တို့ သူမကိုချော့နေစဉ်မှာပင်
🎼🎼🎼
"ခနလေး ဖုန်းကိုင်လိုက်ဦးမယ်"
ဖုန်းနံပတ် အစိမ်းဖြစ်၍ ဖြိုး speaker ကိုဖွင့်လိုက်ကာ
"ဟယ်လို"
"သော်တာပြည့်ဖြိုးလား"
"ဟုတ်ကဲ့"
"အန်တီမြပါ သမီး ....ဆေးရုံကိုအမြန်လာခဲ့ သမီး
တီချယ်ဆေးရုံတင်ထားရတယ် အခြေအနေမကောင်းဘူး"
"ရှင်"
ဒေါက်တာမြစကားကြောင့် ဖြိုးလက်ထဲမှဖုန်းလေး
လွတ်ကျသွားသလို ယုဇနတို့လည်း ပါးစပ်အဟောင်းသားများဖြစ်ကုန်သည်။
YOU ARE READING
နွယ့်ကိုချစ်ဖို့မွေးဖွားလာပါတယ်(completed)
Short Story"ဒီလူသားဟာနွယ့်ကိုချစ်ဖို့မွေးဖွားလာတာပါနွယ်" "ဒီလိုဆို ဟောဒီကနွယ်ကလည်း သော်တာပြည့်ဖြိုးဆိုတဲ့လူသားလေးဆီမှာအချစ်ခံဖို့မွေးဖွားလာတာပါရှင့်"
