နွယ် ယနေ့ကျောင်းရောက်တော့ ယခင် ဖြိုးထိုင်စောင့်နေကျနေရာတွင် ဖြိုးကိုမတွေ့ရ။
(ဖြိုးက ဌာနကြီးရှေ့ကခုံလေးမှာမနက်တိုင်းထိုင်စောင့်နေကျပါ)
ဌာနအပေါ်တက်လိုက်ပြီး ဖြိုးများပေါ်လာမလားလို့ပြတင်းပေါက်ကနေ ထ ထကြည့်သော်လည်း ထမင်းစားတောင်ဆင်းတာကြာနေပြီ ဖြိုးကမပေါ်လာသေး၍ ဖုန်းဆက်ကြည့်ရာ ဖုန်းကလည်းမကိုင်။
လိုင်းဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့မှ ဖြိုးကစာများပို့ထားသည်ကိုတွေ့၍ ဖြိုး စိတ်ကောက်နေတာများလားဟုနွယ်တွေးမိသည်။
နွယ် ထိုင်နေရင်းမှ ဘောပင်လေးကိုကိုက်ကာ
"ငါ့ကိုများကောက်ရဲတယ်ပေါ့ လာလို့ကတော့ ပါးနှစ်ဖက်ပြတ်ထွက်အောင်ကိုကိုက်ပစ်ဦးမယ်"
ကျောင်းလွှတ်မည့်အချိန်လောက်ကိုမှန်း၍ နွယ် ဖြိုးတို့သရေတာဘက်ဦးတည်လိုက်စဉ် main အဆောက်အအုံရှေ့နားရောက်တော့ မိန်းကလေးတစ်ယောက်လက်ကိုချိတ်ကာ ကန်တင်းဘက်ထွက်သွားသည့်ဖြိုးကြောင့် နွယ့်မျက်နှာလေးကတင်းမာသွားကာ ဌာနဘက်သို့သာပြန်ဦးတည်လိုက်တော့၏။
~~~~~
"အမလေးနော် ဖြိုးတို့များ ကိုယ့်အစ်မကိုတောင်မေ့နေလိုက်တာ"
"မမေ့ပါဘူးမကြီးရဲ့ သမီးလည်းစာတွေနဲ့မအားလို့ပါ"
"ရည်းစားရနေတာလား"
အစ်မချစ်ရိပ်သက်ဝေက ဖြိုးကိုမသင်္ကာသည့်အကြည့်နှင့်မေးနေသဖြင့် ဖြိုးကခေါင်းလေးကုတ်လိုက်ကာ
"ဟီး ရနေပြီ မကြီး"
အစ်မက သူမပုခုံးကိုလှမ်းရိုက်လိုက်ပြီး
"ကြည့်စမ်း ငါ့တောင်မပြောပြဘူး ဘယ်သူတုန်းနင့်ရည်းစားက"
"ဘယ်သူ့မှပြန်မပြောနဲ့နော် မကြီး တီချယ်ဒေါ်မျိုးသိင်္ဂီနွယ်"
"ဟမ်"
အစ်မက မျက်လုံးပြူးမျက်ဆန်ပြူးနှင့်ထအော်လိုက်သဖြင့် ဖြိုးကသူမပါးစပ်ကိုအမြန်ပိတ်လိုက်ကာ
"ဖြည်းဖြည်းအော်ပါ မကြီးရဲ့"
"အဲ့တာကြောင့် နင်တစ်နွယ်တည်း နွယ် နေတာပဲ ငါက တစ်ခြားနွယ်ထင်နေတာ"
YOU ARE READING
နွယ့်ကိုချစ်ဖို့မွေးဖွားလာပါတယ်(completed)
Short Story"ဒီလူသားဟာနွယ့်ကိုချစ်ဖို့မွေးဖွားလာတာပါနွယ်" "ဒီလိုဆို ဟောဒီကနွယ်ကလည်း သော်တာပြည့်ဖြိုးဆိုတဲ့လူသားလေးဆီမှာအချစ်ခံဖို့မွေးဖွားလာတာပါရှင့်"
