Κόντρα Στην Κόντρα

4//Ρε θέλω να σε κολλήσω στον τοίχο

<<....Η ενδοσκοπική χειρουργική αποτελεί αυτή τη στιγμή το μέλλον και τη μέθοδο εκλογής για την αντιμετώπιση προβλημάτων στη σπονδυλική στήλη και ειδικότερα για την κήλη μεσοσπονδύλιου δίσκου. Εφαρμόζεται σε εξειδικευμένα κέντρα στο εξωτερικό και κάνει σιγά σιγά την εμφάνιση της και στην Ελλάδα. Ως τεχνική είναι απαιτητικότερη των ανοιχτών μεθόδων, έχοντας μία σχετικά υψηλή καμπύλη εκμάθησης και έναν αριθμό χειρουργείων για να εξοικειωθεί ο χειρουργός. Απαιτεί έναν πολύ καλό προεγχειρητικό σχεδιασμό, μιας και όλο το χειρουργείο πραγματοποιείται μέσα από μία τομή μικρότερη του ενός εκατοστού. Το θετικό είναι πως όσο πιο έμπειρος ο χειρουργός, τόσο μεγαλύτερο εύρος προβλημάτων στη σπονδυλική στήλη μπορεί να αντιμετωπίσει....>>

Σήκωσα τα μάτια μου απο την οθόνη διακόπτοντας την ανάγνωση του άρθρου του πρώην καθηγητή μου. Το κουδούνι χτύπησε άλλη μια φορά, πιο επίμονα. 

Στάθηκα στα πόδια μου και τέντωσα το σώμα μου αφήνοντας το βλέμμα μου στον μαύρο ουρανό πέρα απο το παράθυρο. Είχα καθίσει με την συντροφιά του ήλιου να διαβάσω τα τελευταία νέα πανω στην έρευνα του Δρ. Δαναού που είχαν δημοσιευθεί μόλις χθες και ούτε κατάλαβα πως πέρασε η ώρα.

Πριν καν προλάβω να σύρω την πόρτα, αυτή άνοιξε απότομα με μια σπρωξιά απο την άλλη πλευρά. Για μια στιγμή έχασα την ισορροπία μου, με τέντωσα το χέρι μου στον τοίχο πισω μου πριν βρεθώ ξάπλα στο πάτωμα.

"Φυτό, σώσε με!" ικέτευσε η Ελπίδα μπαίνοντας σαν τον σίφουνα μεσα στο σπίτι πριν σωριαστεί στον καναπέ μου.

Έσμιξα τα φρυδια μου και κοίταξα περίεργος τον διαδρομο του ορόφου μου. Τίποτα. Κανένας δεν την κυνηγούσε.

"Απο τι υποτίθεται να σε σώσω;" ρώτησα απόλυτα ψύχραιμος, κλείνοντας την πόρτα και πλησιάζοντας την.

Πέταξε το κασκόλ της και το μπουφάν της στην πολυθρόνα λιγο πιο δίπλα της και πήρε βαθιές ανάσες λες και τόση ώρα δεν ανέπνεε οξυγόνο.

"Δεν το πιστεύω αυτο που θα πω αλλά....Απο την μάνα σου και την κυρία Κατερίνα. Δεν μπορείς να φανταστείς τι έχω τραβήξει τις τελευταίες μέρες. Απο το πρωί μεχρι το βράδυ με σέρνουν απο το ενα μαγαζί στο αλλο. Τι μπουμπουνιέρες, τι ανθοδέσμες, τι νυφικά, τι προσκλητήρια...και ενα σωρό αλλα που δεν είχα ιδεα πως χρειάζονται σε εναν γάμο" 

Γέλασα μπροστά στο παραλήρημα της μόνο για να κερδίσω ενα δολοφονικό βλέμμα. Μα δεν έφταιγα...πρώτη φορά έβλεπα την ξανθούλα τόσο τρομοκρατημένη, έπρεπε να το ευχαριστηθώ λιγο.