Villa Teufel

CHAPTER 1

Chapter 1: Echoes of Tragedy: Aya's Unwelcome Greeting

Nagising ako dahil sa dami ng matang tila nakatitig sakin. Nang iminulat ko ang mga mata ko ay nakita ko si Ginang Mara kasama ang dalawang kasambahay na nasa gilid at may hawak na tray.

Agad ko ding naaninagan si Señora Dabria na inaayos ang itim na rosas sa vase na nasa mesa.

Habang ang kapatid naman nitong si Enma ay naka upo sa pang isahang sofa na nasa gilid ng kama ko at nakatingin sakin.

"Well, well, well, look who's decided to wake up," she remarked, her voice dripping with dry humor. "You're lucky I caught you before you face-planted on the marble floors. That would've been a real mess to clean up."

Napakurap kurap ako at mabilis na napa upo. "Pasensya na po..."

Dabria waved off my apology dismissively. "Don't worry about it. Just make sure it doesn't happen again,"

"Talagang hindi na talaga." Enma's expression hardened as she addressed me, her voice laced with a stern warning. "I have forbidden everyone from entering my party, especially if you're not allowed." she declared, her tone brooking no argument. "Bago ka pa lang pero marunong ka ng mag gatecrash. You even made a scene. Dati ka bang artista or what?"

"Enma, ease up a bit. Aya's still new around here and finding her way," singit ni Señora Dabria. Her tone is gentle but firm. "And as for what she witnessed, I'm sure she understands the importance of keeping it to herself, right?"

Napatango ako when her eyes fixing on me with a meaningful glance. Na para bang pinapaalala nya sakin ang sinabi niya kahapon.

"Will she really keep it as a secret?" tanong ni Enma, her gaze piercing as she turned to me.

Tumango si Señora at nginitian ako. Ngiting may iba't ibang mensaheng pinapahiwatig.

"Of course, if she doesn't, what do you think will happen to her, Mara?" she said, her words sending a shiver down my spine. "Ikwento mo, Mara."

Pagkatapos non ay lumabas na si Señora ng silid. Habang si Enma ay tinuro ang relo nya. "Tik tak, time is running, Mara." aniya at tumingin sakin. "You're lucky I'm giving you another chance," she said sternly. "But don't think this is a free pass. One more misstep, and you're out. Understand?"

Tumango ako kaya tumayo na siya at lumabas na din. Sina Ginang Mara naman ay mabilis na lumapit sakin.

"Maayos lang ba ang pakiramdam mo, Aya?"

Tumango ako at napahawak sa dibdib ko.

"Maayos na po, Ginang Mara. Medyo kinabahan lang po." sabi ko at tiningnan siya. "Ano nga po pala yong pinapasabi ni Señora?"

Huminga siya ng malalim at hinawakan amg kamay ko.

"Mali ka ng lugar na pinagtrabahuan, Aya. Gaya nga ng sabi ni Señorita, hindi to ordinaryong Villa lamang. Ang mga batas na sinabi sayo kahapon ay hindi simpleng batas lamang." umupo ito sa upuan at nagpatuloy.

"Lahat ng batas ay may kaukulang parusa kapag nilabag ito. Ang bawat batas ay may kadilimang itinatago. Anumang paglabag ay may kapalit, Lahat ng iyong masisira ay mayroong kaparusahan. Kapag inihayag mo ang nakita sa iba, mawawalan ka ng karapatang magsalita habang buhay.
Mawawalan ka ng dila. Kapag nahuli ka nilang nakita mismo ang mga hindi mo dapat makita ay tatanggalan ka nila ng karapatang makakita, aalisan ka nila ng mata. Kapag nahuli ka nila sa aktong nakikinig sa bawat plano nila, aalisan ka nila ng pandinig. Ang malala pa. Baka hindi lang karapatan mong makakita, makapagsalita, makarinig, makahawak or makapaglakad ang mawala sayo. Baka mismong buhay mo. Ganyan ka brutal ang pamilyang pagsisilbihan mo."