Vampir okulum 2

11/V.O/2

SELAM,MERHABA VE GÜLE GÜLE....

Yaşanan depremler yüzünden cidden çok üzüldüm,hala etkisindende tam olarak çıkamadım.  Bu günde birlik olmamız bazı oruspu çocuklarının ağzını kapatmalıyız. Discord sunucuları enkaz altındaki insanlarla iletişime geçip onları oyalıyor,onlarla dalga geçiyormuş bunu gördüğümda anda öyle bir öfkeye kapıldım ki anlatamam. Var mı böyle adi şerefsizlik ya,depremden hasar görmüüş herkese sabır ve Allahtan yardım diliyorum.

Sizden dua da istiyorum. Haberler de çıkan adana da ki çökmüş bina amcama ait. Kendisine ulaşamıyoruz dualarınızı eksik etmeyin.

Bana şimdi nerden bilebilirsin,anlayamazsın gibi konuşmalar yapmayın lüütfen buğün yaşadığımı bir ben bir Allah bilir. Ailemden ayrı yaşıyorum,onlara uzun süre ulaşamadım. Onlar bir yandan,arkadaşlarım bir yandan derken gerçekten harap oldum.

Her neyse yeter bu kadar. Son kez şunu söylemek istiyorum,yaşı tutan herkes kızılaya kan versin lütfen?

Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın lütfen..

Hayat ne garip böyle ? Yalnız kalmadıkça,ezilmedikçe acı tarafını göremezdiniz. Ölümle burun buruna gelmedikçe,hissiyatlarınız yıkılmadıkça zorda olduğunuzu fark etmezdiniz. İnsanlar doğuştan nankör yaratılmışlardı sanırım insanlarla ortak yönlerimizden biri de buydu. Nankörlük...Duvarda yazan yazıları okumam beni tekrar bir imge görmeye itmişti ama bu sefer bir farkla,tek başıma değildim. İmgem de Aşkın da vardı,oda en az benim kadar şaşkın imgemin içinde ki olayları anlamaya çalışıyordu. Buraya nasıl geldiğini anlamaya çalışıyor öte yandan da karşımızdaki vampirlere yapılan işkenceyi dehşetle izliyorduk,daha fazla bu görüntüye katlanamadım tam imgeden çıkmak için harakete geçecektim ki geçen sefer beni gören ve benimle konuşan o çocuğu gördüm. Muhtemelen on üç ya da on dört yaşlarındaydı. Tekrar göz göze geldiğimizde ellerinde zincirleri ve kanlı ağızını umursamadan gülümsedi.

''Abla!Ne zaman geleceksin bizi kurtarmaya,dayanamıyoruz artık'' dedi. Gözleri yaşadığı acılara ev sahipli yapıyordu,görüyordum işte canı acıyordu hem de çok acıyordu. Görünmeyen gizli bir el boğazıma yapışmış nefesimi kesene kadar sıkmaya başlamıştı. Vicdanımda ki prangalara bir yenisi daha eklenmişti.

''Nerdesin siz,buraya nasıl gelebiliriz?'' diye sordum. Çocuğun gözlerinde ki umut ışıkları bir bir sönmeye başladı,onu kurtaracağımı zannediyordu,beni bekliyordu. O dudaklarını aralamıştı ki araya Aşkın girdi.

''Kim bunlar''

O sırada çocuğun ayaklarına doğru yuvarlanan bir baş aramıza girdi. Çocuk irkilerek geriye kaçarken ben de Aşkın'ın koluna yüzümü gömdüm. Çocuğun sesi kulaklarıma dolaren yüzümü kaldırdığımda bu dehşeti yapanları gördüm. O baş daha önce yaşayan bir vampirin kafasıydı ve bu dehşete sebep olanlarda az gerimizdeydi. Beyaz tulumların içinde yüzleri maskelerle kapalıydı ve bir kaç vampirin başını giyotinle kesiyorlardı!Giyotinle!Eski çağda mıydık biz ki bu iğrenç alet buradaydı üstelik vampirler...onlar da yaşayan birileri.

''Bizim yerimizi sadece o kitapla bulabilirsiniz. Bunu bize bizim ırkımız,sizin ırkınız yaptı. Irklar arasında ihanet edenler seçildi,sizlere de bizlere de ihanet ediliyor,okulunuz da sizi öldürmek isteyen yaratıklar var kendinizi koruyun ve bizi kurtarın abla''

''Sen bunları nerden biliyorsun?'' Konuşacak mecalim kalmamıştı bu yüzden benim yerime soruları Aşkın soruyordu. Çocuğun gözleri Aşkınla kesişti aralarında sessiz bir anlaşma geçtiğinde Aşkın'ın yüz ifadesinin milim milim değiştiğini gördüm.