ΑΝΑΡΜΟΣΤΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ - Η ΣΥΜΦΩΝΙΑ

ΚΕΦ 16Α

Η νύχτα προσπαθούσε να φορέσει το σκούρο μπλε πέπλο της μα αποτύγχανε γιατί το ολόγιομο φεγγάρι φώτιζε δυναμικά την πλάση και χάρασσε λαμπερά μονοπάτια μέσα στα ήρεμα θαλασσινά νερά.

Κάλπαζε ξέφρενα για να φτάσει κοντά της και όσο πλησίαζε στο παραλιακό σπιτάκι η αγωνία του μεγάλωνε. Θα ήταν άραγε εκεί; Θα τον περίμενε;

Η εικόνα του αλόγου της δεμένου στον κορμό του δέντρου στο πλάι του σπιτιού τον καθησύχασε. Αφίππευσε και τακτοποίησε το δικό του.

Οι μπότες του βυθίζονταν στην άμμο που απορροφούσε κάθε ήχο των βημάτων του. Στην είσοδο η πόρτα ήταν μισάνοιχτη και άφηνε μια στενή σφήνα φωτός πάνω στο φαρδύ σκαλοπάτι. Κοίταξε από το άνοιγμα. Όλα τα κεριά άναβαν φωτίζοντας το εσωτερικό της κάμαρας και στο τζάκι έκαιγε μια δυνατή φωτιά.

Η Μαντλίν καθόταν σ' ένα σκαμνί κοντά στο τζάκι. Είχε μαζέψει τα μαλλιά της πάνω στον ώμο της και τα χτένιζε με τα δάχτυλά της. Οι ανταύγειες της φωτιάς παιχνίδιζαν πάνω στη λεπτή σιλουέτα και στο γλυκό της πρόσωπο. Πόσο ντελικάτη και εύθραυστη φαινόταν. Είχε γυρισμένη την πλάτη της και δεν τον αντιλήφθηκε.

Στάθηκε αθόρυβα στο κατώφλι απολαμβάνοντας την ελκυστική εικόνα.
Όλα στη ζωή του άλλαζαν με μεγάλη ταχύτητα προκαλώντας έξαψη στην αδρεναλίνη του. Αυτή η γυναίκα ίσως δεχόταν να γίνει σύζυγός του.
Τι ειρωνικό, ο γάμος να αποτελεί τη σωτήρια λύση για δυο ανθρώπους από τα προβλήματα της πρότερης ζωής τους.

- Μαντλίν, σχεδόν ψιθύρισε. Δεν ήθελε να την τρομάξει.

Μπήκε μέσα και άφησε τον σάκο με τα πράγματα στο τραπέζι.

Η Μαντλίν τον κοίταξε πάνω από τον ώμο της.

- Η Μαίρη είναι καλά; Η πρώτη της κουβέντα σύντομη και περιεκτική.

- Καλά είναι, είπε να μην ανησυχείς... απάντησε απαλά.

Έδεσε βιαστικά τα κορδόνια του φορέματός της και έπιασε τα μαλλιά της ψηλά, αφήνοντας εκτεθειμένο τον μακρύ λαιμό της και τους ώμους της.

Όταν στράφηκε ολόκληρη προς το μέρος του, εκείνος αγνάντευε τη θέα.

- Έχει ένα τεράστιο φεγγάρι απόψε, σχολίασε ο Αλεξάντερ στον ίδιο τόνο.

Άκουσε τα βήματά της προτού την αισθανθεί δίπλα του.

- Είναι όμορφα ... Είναι μεγάλο, τόσο φωτεινό... νομίζω πως μπορώ να το αγγίξω, είναι τόσο κοντά, είπε ενθουσιασμένη από το θέαμα και άπλωσε το χέρι της χαμογελώντας, μα το χαμόγελο ίσα που τέντωσε τα χείλη της.