♣️ 29. Bölüm - ONU SEVİYORDUM ♣️

En başından başla
                                    

Göl o kadar yeşil duruyordu ki sanki ormanın bir parçası gibi bir hava veriyordu. Yeşilin en güzel tonunu bu şehirde daha bir ayrı görüyordum. Temiz oksijeni derince içime çektiğimde aniden başım dönmüştü. Amcam da yanıma gelerek balıklara baktı.

"Bugün şanslı günümüzdeyiz anlaşılan."

dediğinde gülümseyerek ben de yüzen balıkları izledim. Başımı olumlu anlamda sallarken vücuduma heyecan yüklenmişti. Amcam ellerini birbirine vurarak "hadi o zaman, iş başına!" konuşunca bedenimi, kurduğu sandalyelere döndürdüm. Küçük adımlarımı attığımda amcam oltaları kurmaya başladı. Bedenimden büyük olan bir tane katlanır sandalye alarak korkuluğun önüne sürükledim. Oturarak balıkları izlemeye başlamıştım ki amcam da çok gecikmeden işini halledip, yanıma oturmuştu. Benim olan küçük oltayı uzattığında balıklara baktım.

"Amca ben bugün balıkları yuvasından almak istemiyorum."

dediğimde amcam tebessüm etmişti. Oltayı önüne bırakıp tekrardan bana döndü.

"Neden ama?"

Yeşil olan gözlerimi ait olduğu göle çevirerek "çünkü onlar annesini özler." cevap verdim masum ses tonumla. Amcam "hmm" diyerek önüne döndü. Oltasını göle atacaktı ki "peki ben alabilir miyim?" diye sorunca dolan bakışlarımı üzerime doğrulttum.

"Sende alma."

diyerek ellerimi birbirine birleştirdim. Gözüne tuttuğumda gülümseyerek oltasını atmaktan vazgeçti.

"Benim güzel yiğenim öyle istiyorsa öyle olsun."

diyerek oltayı yana bıraktı. İnci gibi sıralanan dişlerimi göstererek ayağa kalktım. Yanına giderek bacaklarının üzerine oturdum. Amcam ellerini belime dolayarak, ona yaslanmamı sağladı. Çok sık olmayan sakalları alnıma değdiğinde huylandım. Sarı saçlarımı narince okşarken "amca benim gözlerim ormana çok benzemiyor mu?" diye sordum. Amcamın tebessüm ettiğini hissetmiştim.

"Evet ama senin gözlerin daha güzel."

"Neden ama, orman da yeşil!?"

Sorgulayıcı bir şekilde sormuştum ki amcam düşünüyormuş gibi yapmıştı.

"Senin gözlerin çünkü."

Dediği şeyi anlamamıştım ki "ne?" diye bir ses çıkardım.

"Onların güzelleştiren sensin Aselim."

Dudağıma konuşması ile birlikte utanç dolu bir gülümseme girdiğinde "amca sen beni seviyor musun?" diye sordum. Amcam ilk cevap vermemiş sonra "düşündüm de, seviyormuşum cimcime." diyerek gıdıklamaya başladı. Benim kahkaha dolu sesim, ormanı doldururken amcam da keyif alıyordu.

️♣️♣️♣️

Bir süre daha oturmuş sonrasında hava karardığı için geri dönmüştük. Annem ve babam üçgen olan evimizde bahçede birlikte oturuyorlardı. Annem ona sarılmış babam da kollarını beline dolamıştı. Amcam ile kıkırdayarak yanlarına ilerlediğimizde, kendilerini toparladılar. Babam ayağa kalkarak yanıma geldi. İstemsizce korku bedenime yüklenirken bir adım geri gittim. Aylardır birlikte olduğumuz halde bir türlü alışamamıştım..

Elemkârâne Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin