Assasin's School

Μιση

Μιση

   Οι γονείς μου φταίνε για όλο αυτό δεν ήθελα ποτε μου να πάω σε αυτή την γέλια σχολή. Να πω την αλήθεια πότε δεν ηθελα να γίνω δολοφόνος.  Όμως οι γονείς μου είχαν διαφορετική άποψη πάνω σε υτο το θέμα.  Είναι το πιο γνωστό ζευγάρι δολοφόνων σε όλο το Λέντος . "Το ζευγάρι του θανατου" έτσι τους φωνάζουν.  Εγώ όμως είμαι διαφορετική.  Αν δεν είχα τόσο εμφανείς ομοιότητες με την μητέρα μου θα ήμουν σίγουρη πως με είχαν υιοθετησει . Αλλα όχι αυτή είμαι εγώ η Μίση Ρούντβιχ, η κόρη των ξακουστων αυτών δολοφόνων.  Ομως γίνεται μια κόρη ανθρώπων που έχουν σπείρει τόσο πολύ θάνατο να της αρέσει να δημιουργεί;  Εγώ είμαι χαρούμενη μόνο όταν ζωγραφίζω, ή φτιάχνω πράγματα.  Εκει αφήνω την φαντασία μου να οργιάζει.Φτιαχνω τα πάντα ότι χρειάζεται το σπίτι μου μπορώ να πω πως πιάνουν τα χέρια μου . Έχω φτιάξει πολλά όπλα και για τους γονείς μου επίσης. Λεπίδες ,τόξα ,βέλη, σπαθια ότιδηποτε χρειαστούν.  Είμαστε αρκετά εύποροι ώστε να ζητήσουμε από επαγγελματίες να κάνουν αυτή τη δουλειά για εμάς αλλά όταν μαθαίνεις πως φτιάχνεται το όπλο που χρησιμοποιείς τότε μπορείς να δεθεις πιο εύκολα μαζί του και να γίνεις ένα με αυτό.  Ετσι πάντα οι γονείς μου θαύμαζαν αυτό που έκανα.  Τρέφω μεγάλη αγάπη για τους γονείς μου και δεν τους καταδικάζω για αυτό που κάνουν.  Το κάνουν για σωστούς λόγους.  Εχουν ηθικές αρχές δεν σκοτώνουν ποτε αθώους και για αυτό είναι σεβαστοι σε όλη την χώρα.  Ομως εγώ γεννήθηκα διαφορετική από αυτούς και δεν θέλουν να το δεχτούν αυτό.  Δεν αποδέχονται πως εγώ δεν μπορώ να βλέπω νεκρούς ανθρώπους και άψυχα σώματα . Ετσι πίστεψαν πως η τελευταία τους ελπίδα για εμένα είναι να με στείλουν σε αυτό το σαχλό σχολείο. 
  Έτσι και θα γίνει σήμερα θα έρθει μια άμαξα να με πάρει από το Νέαρον και να με πάει στο Φανφος . Το Φανφος είναι στον βορρά οπότε αναμένω αρκετή παγωνιά εκεί.  Αλλα δεν με φοβίζει το κρύο.  Το χιονισμένο τοπίο που θα αντικρίσω θα είναι τεράστια έμπνευση και μια απέραντη πηγή φαντασίας .
   Ωραια είναι η ώρα να διπλοτσεκαρω τα πράγματα μου . Τα έχω βάλει όλα μέσα εκτός από ένα πράγμα.  Δεν είμαι σίγουρη αν θέλω να το πάρω η όχι.  Ειμαι αρκετά διστακτική...το τόξο μου ,είναι ένα τόξο που έφτιαξα για εμένα πριν λίγο καιρό, πριν μάθω ότι θα πάω στη σχολή δολοφόνων, το έφτιαξα γιατί ήθελα κάτι να έχω για τον εαυτό μου . Ενα δικό μου όπλο αν και αμφιβάλω αν θα είμαι αρκετά ικανή να το χρησιμοποιήσω εναντίον σε κάποιον άλλο . Οι γονείς μου μου είπαν πως θα μας δώσουν εκεί όπλα ,θα μας βάλουν να επιλέξουμε ότι είδους όπλο θέλουμε να έχουμε στην κατοχή μας και να τελειοποιησουμε τις ικανότητες μας με αυτό.  Αλλα λένε πως όλοι οι ξακουστοι δολοφόνοι έχουν στην κατοχή τους μαχαίρια ή λεπίδες ακόμα και σπαθί μα όχι τόξο.  Μου λένε πως δεν θα γίνω ποτέ διάσημη αν διαλέξω ένα τόξο.  Αλλα το θέμα είναι όμως δεν θέλω να γίνω διάσημη θέλω να είμαι ο εαυτός μου .
  Ετσι χωρίς δεύτερη σκέψη γεμάτη σιγουριά έβαλα το τόξο μέσα στην βαλίτσα μου και τα βέλη με την θήκη τους στον σάκο μου . Το τόξο μου είναι φτιαγμένο από χρυσο το έχω κάνει καλλιτεχνικό με διαφορά σχέδια πάνω του και τα βέλη έχουν την ιδανική μύτη από αλουμίνιο ετσι ώστε να είναι ελαφρύ στον άνεμο και να πηγαίνει γρήγορα αλλά και θανατηφόρο αφού είναι τόσο μυτερό. 
   " Μιση κατέβα κάτω ήρθε η άμαξα να σε πάρει " μου φώναξε η μητέρα μου και εγώ φουριόζα κατέβηκα κάτω .
   " Μιση το καλοκαίρι που θα σε ξαναδούμε είμαι σίγουρη θα έχεις μάθει πολλά και θα έχεις γίνει μια καταπληκτική δολοφόνος " μου είπε ο πατέρας μου με ένα χαμόγελο στα χείλη
   " Ναι θα δούμε για αυτό ωστόσο θα προσπαθήσω να μάθω όσα μπορώ από αυτό το σχολείο "
    " Σε αγαπάμε " η μητέρα μου είναι αρκετά πυθαρχιμενη και συνήθως σκληρή ετσι είναι η πρώτη φορά που την ακούω να μου λέει γλυκόλογα.  Δεν  μου αρέσουν και με κάνουν να νιώθω αρκετά άβολα αλλα της ανταπέδωσε με ένα καταφατικο νεύμα καθώς περνούσα την εξώπορτα. 
   Ανεβηκα στην άμαξα έβαλα και τα πράγματα μου πίσω και άρχισε το μακρινό μου ταξίδι προς την Σχολη Δολοφονων στο Φανφος.

Το τόξο