Louise
Ik was bezig met papierwerk totdat ik werd gebeld door een privénummer, dat gebeurd best wel veel de laatste tijd. Ik liep met n snelle pas naar de keuken en nam op "hallo?" begon ik het gesprek '96 uur ' hoorde ik en er werd opgehangen, heel raar. Gisteren werd ik ook privé gebeld en toen zeiden ze '120 uur ' en ik vraag me nu echt af wat er over 4 dagen dan gaat gebeuren en ik weet dat ik het misschien moet aangeven ook omdat ik het gevoel heb dat ik gevolgd wordt maar ik weet het gewoon niet. Ik was zo erg op mijn gedachten aan het focussen dat ik niet door had dat Tineke was binnen gelopen 'is er iets?' vroeg ze "mwa gewoon beetje raar telefoontje gehad maar gaat wel" 'oei wat dan?' "wordt de laatste tijd steeds privé gebeld en dan zegt iemand een uur en dan wordt er opgehangen"
ik vertelde niet over het gevoel dat ik achtervolgd werd want dan moest ik het weer vertellen en zou er een heel onderzoek gestart worden, en als er dan niks aan de hand bleek te zijn was al die moeite voor niks en voelde ik me weer schuldig. Ik zag aan Tineke haar gezicht dat ze aan het wachten was op een antwoord en dat ze dus iets had gezegd "sorry wat zei je?" 'dat je beter wel kan oppassen' "jaa moeder" zei ik voor de grap en glimlachte naar haar "hoe is het eigenlijk met jou?" vroeg ik aan Tineke en het leek alsof ze een beetje schrok van die vraag 'goed hoor, hoezo?' "sinds dat van Koen" zei ik zachtjes
Tineke
'ik mis hem gewoon heel erg. Hij maakte me altijd vrolijk, aan het lachen, steunde me en hielp me met letterlijk alles, het is dan wel een tijdje geleden maar ik denk nog steeds aan hem' "ach kom is hier" zei Louise en opende haar armen voor een knuffel "het komt goed hé, ik weet dat het lijkt alsof dat nooit komt maar ik meen het, tijd doet wonderen en het is nu ook nog veels te vroeg om echt oké te zijn en je goed te voelen. Maar weet dat je echt wel lol mag hebben en zeker deze tijden en dat je je niet schuldig moet voelen alleen maar omdat je lol hebt zonder hem. Koen zou niks liever willen dan jou blij zien en als je ooit eens erover wilt praten ben ik hier voor je hé.." wauw dit deed me zoveel, niemand heeft echt zoiets tegen me gezegd sinds dat Koen dood is, alleen maar een 'sterkte' ofzo dus ik vond dit zo lief en de tranen stonden in mijn ogen 'heel erg bedankt Louise, dit doet me deugd en ik zal het onthouden' en Louise liep de keuken weer uit. Ze heeft eigenlijk wel gelijk want elke keer als ik ergens om moet lachen met Indy voel ik me schuldig omdat ik dan lach omwat hij zei en niet omwat Koen zei, maar ze heeft ook geen gelijk want ik denk dat het nooit goed komt, ik moet elke avond aan hem denken en vraag me soms af wat hij zou doen in sommige situaties.
Louise
Ik wist wel wat te zeggen tegen Tineke omdat het leek of dat alles weer terug kwam en ik kreeg weer flashbacks naar dat ene moment. Dat ene moment dat ik op de grond zat en bijna geen adem meer kreeg, alles stopte en ik wist niet wat er gebeurde, isoleerde mezelf en veel mensen maakte zich zorgen "die is er dus nog steeds niet hé" en zo werd ik uit mijn gedachten gehaald 'die zal wel komen' zei Brigitte "die is nu al een uur te laat hé" zei Vince geïrriteerd 'misschien te ziek om een appje te sturen?' zei Brigitte weer
Vince
"ik wil toch eens langs gaan" ik was echt bezorgd, dit is niks voor haar. 'dat doe je dan buiten je uren Willems' zei Tineke die binnen kwam lopen "maar-" probeerde ik 'geen tegenspraak, dan rijd je vandaag maar met Louise, Indy heeft zich ziek gemeld' zei Tineke geïrriteerd. Ik wilde nog iets zeggen maar hield toch maar me mond
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
It's just the beginning
FanfictionEmma is altijd lief voor de mensen en bezorgt om iedereen maar is dat in dit geval wel zo een goede eigenschap? Louise heeft het gevoel dat alles wat er gebeurd de laatste tijd niet zoveel betekend maar zou ze dat gevoel wel moeten negeren?
