Τα Καταραμένα Βασίλεια [#TKB] [18+]

- 15 . Η βασίλισσα χωρίς στέμμα -

THE CURSED KINGDOMS

-NIXGOTSARCASM

~•~

Η ALCHTEN ΕΙΧΕ ΓΙΝΕΙ πλέον η αγαπημένη πόλη της πριγκίπισσας Felicity. Δεν ήταν σίγουρη αν αυτό ευθυνόταν στο γεγονός ότι δεν είχε βγει ποτέ από τον πύργο στον οποίο έμενε ή επειδή όντως η ομορφιά της δεν υπήρχε πουθενά αλλού. Είχε κάτι μέρες μακριά από τον Charles-Ernest και η παρουσία της στο παλάτι δεν προκαλούσε κανέναν μπελά. Ήταν σιωπηλή και το μόνο που της άρεσε να έκανε ήταν να σύχναζε είτε στον τεράστιο κήπο ή στις πεδιάδες εκτός πόλης. Η Artemis την ακολουθούσε παντού και κάθε φορά που προσπαθούσαν να μάθουν από εκείνην τι σκεφτόταν η πριγκίπισσα, επέλεγε να φανεί ανήξερη ή αδιάφορη. Άφηνε την Felicity να το ευχαριστιόταν.

Η νεαρή πριγκίπισσα σε μόλις μια εβδομάδα είχε εξερευνήσει όλα τα δάση και όλες τις πεδιάδες γύρω από την Alchten. Έπαιρνε τους φρουρούς της και τους έσερνε μαζί της παντού. Εκείνοι ανενόχλητοι θα την κουβάλαγαν από τον έναν βάλτο στον άλλο για να μην λερωθεί, από τον έναν λόφο στον άλλον και τέλος θα της έστρωναν να φάει και να δοκιμάσει τα φρούτα που μεγάλωναν μόνο στα εδάφη της Alchten. Αισθανόντουσαν ότι μεγάλωναν ένα μικρό παιδί. Μόνο ο Kirk τηρούσε μια αυστηρή απόσταση από την πριγκίπισσα και αυτό μόνο επειδή η ευθύνη στην πλάτη του ήταν τεράστια. Δεν μπορούσε να καθόταν μαζί τους, να έκανε την Felicity να γελούσε όπως οι άλλοι δυο, ούτε μπορούσε να της μιλούσε με άνεση. Το μυαλό του ήταν μόνο στο να την προστάτευε, αυτό ας σήμαινε ότι θα καθόταν σε κορμούς δέντρων και θα κοιτούσε τριγύρω, μην ερχόντουσαν απρόσμενοι επισκέπτες.

Παρόλο που εμφανισιακά έμοιαζε με μικρό παιδί, το κοφτερό μυαλό του καθοδηγούσε τους δράκους καταπληκτικά. Στο πρόσωπο ήταν ανέκφραστος μονίμως και όλοι στο παλάτι τον είχαν καταλάβει ως αντικοινωνικό. Προτιμούσε την μοναξιά και οι μόνες φορές που μιλούσε ήταν στους φρουρούς της Felicity. Αγνοούσε τους πάντες στους διαδρόμους και ούτε που ευχαριστούσε τις υπηρέτριες που του έφερναν φαγητό στην ταράτσα του παλατιού. Η μοναδική του επιθυμία ήταν να υπηρετούσε τον βασιλιά του και να επανόρθωνε το λάθος του. Ήθελε έστω μια φορά ο βασιλιάς του να του ακουμπούσε το κεφάλι και να του έλεγε ότι έκανε καλή δουλειά. Γι' αυτό και μόνο γι' αυτό, δούλευε τόσο σκληρά που τα πεσμένα μάτια του είχαν κοκκινήσει στις άκρες τους. Ήταν εξουθενωμένος, αλλά δεν τον ενδιέφερε. Δεν ήταν η κατάλληλη στιγμή να έδειχνε αδυναμία.