Our Past Friendship (nl versie)

Hoofdstuk 18

In mijn pyjama strompelde ik de woonkamer in, waar ik Aiden aantrof. Hij leunde met zijn rug tegen het aanrecht aan en dronk een kop koffie.
Ik woelde vermoeid met mijn hand door mijn warrige krullen heen.
Ik hoorde Aiden grinniken. 'Echt een ochtendmens ben je wel.'
Ik bromde wat naar hem en schonk een kop thee voor mezelf in.
Ik rekte me uit toen ik aan de keukentafel zat, terwijl ik wat nipte van mijn thee. Zouden de ouders van Aiden na gister nog contact gezocht hebben met Aiden? Ze zouden waarschijnlijk echt woest op mij zijn. Niet dat het me veel uitmaakte, ik hoopte alleen niet dat Aiden er veel moeite mee had. Ik wist zelf ook wel dat Aiden zijn ma deels gelijk had over mij. Ik paste niet in hun wereld. Ik had geen rijke ouders en een leven zonder verantwoordelijkheden en geldproblemen. Daarom moest ik snel van die verliefdheid afkomen, want Aiden en ik samen was echt onmogelijk. En ook al was het mogelijk, dan nog steeds zou ik het hem nooit durven te vertellen. Ik wilde onze vriendschap absoluut niet verpesten.
Ik schrok op uit mijn gedachten door het geluid van mijn telefoon. Verbaasd keek ik op toen ik de naam Morgan op mijn scherm zag. Nieuwsgierig opende ik haar bericht.

Hey
Komen jij en Aiden vanavond bij mij eten?
Ryan en Kay komen ook.

Aiden keek me vragend aan toen hij mijn verbaasde gezicht zag. Ik schoof mijn telefoon naar hem toe zodat hij het zelf kon lezen.
Hij haalde zijn schouders op. 'Ik vind het prima hoor.'
Ik kromde nadenkend mijn neus. Ik wist niet of ik nog zo een zin had in rijke mensen na gisteren en om Kay onder ogen te komen vond ik ook een beetje ongemakkelijk.
'Morgan heeft Kay uitgelegd dat je ziek naar huis bent gegaan toen op dat feestje', zei hij alsof hij wist wat ik dacht. 'Het boeide hem niet zoveel. Mor vertelde dat tie daarna met een ander meisje bezig was.'
Ik keek hem opgelucht aan. Aan Aiden zijn ogen te zien leek het alsof hij me echt heel graag mee wilde. Hij wilde me alleen duidelijk niet pushen vanwege gister.
Ik haatte die puppy ogen van hem. 'Oké dan ga ik vanavond ook wel mee', zei ik zuchtend.
Hij glimlachte naar me, waardoor mijn hart en slag oversloeg. Hij woelde met zijn hand door mijn warrige krullen heen. 'Gezellig.'
Ik nam ongemakkelijk een slokje van mijn thee, terwijl ik mijn roodgekleurde wangen probeerde te verbergen.

...

Met heel veel tegenzin stond ik naast Aiden voor de voordeur van Morgan. Ik had zo weinig zin om mee te gaan, maar voor Aiden was ik toch gegaan. Ik zou hem alleen wel echt vervloeken als hij weer de hele avond over Morgan heen zou hangen.
Het liefst lag ik nu thuis in mijn bed met mijn koptelefoon en boek, maar jammer genoeg waren mijn plannen weer gedwarsboomd.
Morgan deed met een grote glimlach de deur voor ons open. Dezelfde glimlach die haar moeder mij gisteravond toewierp. Ik glimlachte wat flauwtjes naar haar terug.
'Wat leuk dat jullie gekomen zijn!', zei ze. Ze trok Aiden in een knuffel en gaf hem een kus op zijn wang. Mij gaf ze ook een snelle en wat ongemakkelijke knuffel, terwijl ze ons mee naar binnen nam.

Ryan en Kay zaten al aan de keukentafel en zwaaide enthousiast naar ons toen ze ons binnen zagen komen.
'Ook voor het eerst dat Kay een keer niet te laat is', zei Aiden grinnikend.
Morgen ging rechts van de tafel zitten met een stoel naast haar, die waarschijnlijk voor Aiden bedoeld was. Ik probeerde mijn irritatie te verbergen, terwijl ik liep naar de laatste lege stoel naast Kay.
Aiden zag waar ik wilde gaan zitten en tot mijn verbazing was hij me voor en nam hij plaats op de stoel. Ik probeerde mijn verbazing te verbergen en ging toen maar naast Morgen zitten. Aan haar kop te zien, was ze het niet eens met de indeling, waardoor ik een kleine grijns met moeite moest verbergen.
Ryan keek me met een pruillipje aan en trok de mouw van mijn shirt. 'Eve, ik heb je gemist', zei hij als een zeurende peuter. 'De laatste keer dat ik je zag, was op het feest. Weet je hoe zwaar het is om alleen tijd door te brengen met Aiden. Ik heb jou en Lara nodig als mentale support'
Ik glimlachte. Ryan was de enige met wie ik het oprecht altijd gezellig had hier. 'Ik heb jou ook wel een heel klein beetje gemist hoor', zei ik grappend.