Our Past Friendship (nl versie)

Hoofdstuk 9

Het was alweer vrijdagavond. De dagen gingen snel voorbij sinds ik bij Aiden woonde. In deze vijf dagen dat we nu dit appartement deelde, had ik me nog geen enkele keer aan hem geïrriteerd. Onze dagelijkse routines paste eigenlijk perfect in elkaar.
Voordat onze dag begon, ontbeten we iedere ochtend samen. Overdag zagen we elkaar maar weinig, omdat we natuurlijk allebei naar een andere school gingen, maar in de avond aten we weer samen. Ik had al door dat Aiden echt een mega slechte kok was, dus tot nu toe kookte ik iedere avond, maar toch hielp hij wel altijd mee. Hij sneed altijd de groente, terwijl ik alles op smaak bracht. Het was soms erg grappig om te zien hoe weinig hij wist van het koken.
'Ik heb in een week nog nooit zo gezond gegeten', mompelde Aiden, terwijl hij met stokjes zijn ramen opat.
Ik viste met mijn stokjes een paar garnalen uit mijn ramen die ik genietend opat. 'Dat jij nog niet moddervet bent geworden verbaast me', zei ik.
Hij grinnikte. 'Ik sport alles er gewoon af', legde hij uit.
We zaten op de bank met Netflix aan ons zelf gekookte avondeten op te eten. Het was voor het eerst sinds tijden dat ik niet hoefde te werken op een vrijdagavond en ik vond het echt heerlijk. Het minder werken beviel me wel. Ik werkte nu nog maar twee avonden en een weekenddag in de week, waardoor ik veel meer tijd had voor school en voor mezelf. Ik sliep nu zelfs genoeg uur per nacht, omdat ik niet meer tot zo laat hoefde te leren.
'Ik ga trouwens uit vanavond met Morgan en een paar vrienden van Morgan', zei Aiden ineens. 'Heb je zin om mee te gaan?'
Ik schudde mijn hoofd, lichtelijk opgelucht dat ik andere plannen gepland had staan vanavond. 'Nope, Ik ga vanavond naar Laar toe', legde ik uit. We wilden een filmavondje houden en ik zou blijven slapen zodat ik niet zo laat over straat hoefde. Ik moest eigenlijk ook toegeven dat ik überhaupt niet zo een zin had om mee te gaan. Morgen hadden we sowieso het feestje van Kay en om dan weer de hele avond derde wiel te zijn bij Morgan en Aiden was ook niet heel erg uitnodigend.
Aiden knikte. 'Dan zie ik je waarschijnlijk morgenochtend weer', zei hij nadenkend.
Ik knikte en toen richtten we ons weer op de tv voor ons.

...

Aiden was zich aan het klaarmaken, terwijl ik mijn schoenen aantrok om zo naar Lara te vertrekken.
Net voordat ik weg wilde gaan, kwam Aiden met zijn bovenlichaam ontbloot zijn kamer uitgelopen. 'Welk shirt is leuker?', vroeg hij nonchalant aan mij, terwijl hij twee shirts in zijn handen omhooghield.
Sprakeloos keek ik hem aan. Mijn ogen gleden over zijn gespierde borstkas, langs zijn buikspieren, tot de v-vorming bij zijn onderbuik die jammer genoeg bedekt werd door zijn broek. Ik voelde dat mijn hart sneller klopte bij de aanblik van zijn bovenlichaam. Hoe zou het voelen om met mijn handen over zijn buik heen te glijden? Om de lijnen van zijn spieren te volgen?
Aiden zag dat ik hem aan het aanstaren was, waardoor zijn lippen krulde in een speelse grijns. Zijn ogen zochten naar de mijne en hij zette een paar stappen in mijn richting. In zijn ogen was niet meer de speelse amuserende blik te zien, maar zijn ogen waren nu gevuld met lust en verlangen.
Ik schrok op uit mijn gedachte toen ik zag hoe dichtbij hij was en zette ongemakkelijk twee stappen achteruit om de afstand te bewaren. Ik kon een lichte teleurstelling in zijn gezicht aflezen toen ik dat deed.
'Links', mompelde ik, wijzend naar het donkergekleurde shirt in zijn handen. Mijn wangen waren waarschijnlijk helemaal rood gekleurd nu. Ik boog mijn hoofd om mijn verlegenheid te verbergen.
'Ik moet maar eens gaan', ze ik toen, terwijl ik me omdraaide. 'Tot morgen!', riep ik hem nog toe, voordat ik de deur uitliep.

...

Mijn hartslag was nog steeds erg hoog toen ik buiten liep. Ik weet niet precies wat er zojuist tussen ons gaande was, maar dat was zeker niet vriendschappelijk. Wat had Aiden gedaan als ik niet een paar stappen achteruit had gezet? De gedachtes vlogen door mijn hoofd, maar werden onderbroken door de ringtoon van mijn telefoon. Lara belde me.
'Kan je alsjeblieft naar de supermarkt gaan voor wat snacks?', vroeg Lara aan me toen ik de telefoon opnam. 'Luke heeft gister alles opgegeten', zei ze boos.
Ik lachte. Lara verstopte altijd het eten in huis voor haar broertje en vader die alles opaten. 'Geen probleem hoor. Ik loop toch langs een supermarkt', legde ik uit.
'Je bent geweldig', schreeuwde ze door de telefoon. 'Tot straks!' En toen hing ze de telefoon op.