I am his Accidental Wife

Ang pagbabago sa buhay ni Nelya (Pang-anim)

“Ito naman. Singkwenta pesos lang kada buwan ang bayad ko dito kaya ganito siguro ang serbisyo. Atleast, hindi nila tinabunan ng ibang libingan diba?”

“Nelly ‘yon nga ang masama nagbabayad ka tapos ganito lang. Kakausapin lang namin natin baka pwedeng kahit minsan sa isang buwan tabasan naman nila ng damo. Aba eh, mukhang pamamahayan na ng ahas itong libingan ng mga magulang mo.”

“Okey,okey,relax, ako na lang po ang kakausap. Okey po ba ‘yon? Iwanan na muna kita diyan ha baka hindi ko na naman matunton ito kapag umalis ka.”

Tumango nalang ito pero nakakunot ang noo niya. Mukhang gustung-gusto niyang siya ang magreklamo sa nangangalaga ng sementeryong ito.

“Kailangan mo ba ng payong? Alam mo na baka masira ang balat mo diyan?” pagbibiro ko sa kanya pero hindi nalang siya kumibo. Pinag-aapak niya ang mga damo sa may libingan ng mga magulang ko.

Pinuntahan ko ang opisina ng sementeryo at andoon ang isang uugod-ugod na caretaker. Agad siyang humingi ng paumanhin sa akin at kinuha ang mga gamit niya at sinakay sa kartilya. Sa bagal kumilos ng matanda dahil sa katandaan ay inabot ata kami ng isang oras bago matunton si Andrew na nakatayo pa rin sa may libingan ng mga magulang ko habang ang mga damo na kanina ay nakatayo ay nakalupagi na sa lupa.

Nakatingin si Andrew sa matanda matapos ay tumingin sa akin. Umiling lang ako sa kanya pagbababala na huwag niyang pagalitan ang matanda.

“’tay, pahiram nalang po ng mga gamit niyo at ako nalang po ang maggagapas ng damo. Ibabalik ko nalang po pagkatapos.” Kinuha ni Andrew ang kartilya at binigay naman sa kanya iyon ng matanda.

“Pasensya na kayo ha, kung hindi lang sana ako nagkasakit ay hindi ako ganito kabagal kumilos. Pasensya na talaga,”paghingi pa ng tawad nito. Tumango nalang ako sa kanya. Naawa nalang ako sa matanda.

“Okey lang po ‘tay. Dapat po kasi nagreretiro na kayo,” sabi ko sabay ngiti sa matanda. Tumingin lang sa akin ang matanda na para bang may inaalala sa mukha ko. Napansin ko ang tila paglaki ng mata niya na parang may naalala siya.

“May kamukha ka, ineng. Kamukhang-kamukha mo.” Natigilan ako. Pati ba naman sa sementeryo may kamukha ako?

“Si señorita. Señorita Selya. Hindi ako maaring magkamali. Kamukhang-kamukha mo siya.  Hindi mo ba siya kamag-anak? May malaking musoleo ang mga Valdez dito,” sabi pa nito sabay turo sa may kanan parte ng sementeryo kung saan nandoon ang naglalakihang musoleo.

Natahimik nalang ako at umiling.  Kilala ko ang mga Valdez at tama ang matanda, kamag-anak ko nga sila. Ang totoo siya ang Lola ko sa tuhod pero ayoko ng magkwento kung bakit hindi doon nakalibing ang mga magulang ko gayundin si Inang, ang Lola ko. Kahit din naman ako ay walang kaalam-alam sa kwento kundi sa bersyon lang ng Inay ko.

“Ah, ganoon ba. Siguro ay nagkataon lang ang pagkakahawig niyo. Mabuti naman kung ganoon,” sabi ng matanda matapos ay sumenyas sa amin na mauuna na. Ngumiti nalang ako sa matanda at nagpaalam matapos ay humarap kay Andrew na nakatingin sa akin na nagtatanong.