🐬The Water Child Alien🌊

☁️najazd🔥

Szybko się zanużyłam żeby mnie nie namierzyli, a zanim sie obejrzałam byliśmy już przy pajakanie, pytam się Lo'aka co się dzieje i co wy tu robicie.

- Teraz nie czas na wyjaśnienia pomóż wyjąć im to coś - mówi zdesperowany Lo'ak.

Oglądam się za siebie i widze coś czerwonego, to coś jest wbite w pancerz Tulkuna, szybko do tego podchodze i to oglądam.

- STOP - krzycze.

- co ci odbiło?! - Pyta zły Neteyam.

- To trzeba ciągnąć w przeciwną stronę bo inaczej tego nie wyjmiemy - mówie podiritowana ale i też strasznie przerażona.

- Słyszycie ją trzeba to ciągnąć w przeciwną strone - mówi Aonung uśmiechając się do mnie.

Wszyscy się spojżeli na niego z przerażeniem, i odrazu zmienili strone.
Uśmiechnełam sie do niego.

- Zamieżacie nam pomóc? - pyta sie ziritowany Neteyam.

- Tak, tak już - mówie zestresowana.

I zaczynamy ciągnąć z całej siły, każdy bez wyjątków.

Udaje nam się to po chwili wyjąć, ale się skaleczyłam w rękę.
Naszczęście mogłam płynąć.
Jak wpadliśmy do wody wezwaliśmy szybko ilu.

- Płyńcie ja ich odciągne - mówi pewny siebie Neteyam.

W czasie jak on jeszcze tego nie powiedział zanużyłam się i zobaczyłam pod wodą jakieś dziwne zwierze miało czułki kolor skóry wydawał się bardzo jasny zliżyłam się do niego i wyciągnełam rękę, przerwała mi jednak Tsireya mówiąc żebym popłyneła z nimi jak najszybciej i że zna dobrą kryjówkę.
Zgodziłam się i popłynełam z nimy zanim się obejżałam byliśmy pośród wodorostów.
Obejżałam się za siebie i widze coś wielkiego i metalowego to coś świeciło w moją strone, i płyneło prosto na mnie, a ja nie mogłam się ruszyć żeby się odsunąć, myślałam że to koniec, ale nagle coś mnie odsuneło i delikatnie chwyciło za głowę.
( Już po sforłumowaniu zdania pewnie wiecie o kogo chdzi )
To był Aonung, chwycił mnie za rękę i popłyneliśmy żeby się ukryć.
Napotkaliśmy po chwili Roxto i Kiri również uciekających przed ludzimi nieba.

- Chodzcie z nami znam dobrą kryjówkę - pokazuje nam Roxto rękoma wydając się przy tym smutny.

- Dobra to płyńmy szybko żeby nas nie znaleźli - pokazuje Aonung.

Ja tylko kiwnełam głową i zaraz po tym szybko płyneliśmy na ilu, żeby zaoszczędzić nam czas ja płynełam z Aonungiem, a Kiri z Roxto.
Patrzyłam na nich i zobaczyłam że Kiri się mocno w jego wtuliła objeła go rękoma, jak ona to zrobiła zobaczyłam jak by Roxto czuł się nieswojo obrucił się do niej i uśmiechną, ale Kiri chyba nie zwruciła na to uwagi.
No troche przykro ale trudno następnym razem się uda Roxto ją poderwać chyba, oby tak.
Ale wracając do rzeczy jeszcze przed tym wszystkim Kiri puściła Tuka więc była bardzo smutna było widać że się o nią martwiła, kto by się nie martwił o młodszą sieostre.
W tamtej chwili przytuliłam mocno Aonunga bo przypomniałam sobie że przecież też mam braci zaczełam się o nich martwić, ale w głebi duszy wiedziałam że nic nim nie będzie.
Dotarliśmy do drughich jakiś innych wodorostów bo były kolorowe i świecące.
zostawiliśmy ilu i zeczeliśmy płynąć do jakiegoś wielkiego kwiata obok nas były rośliny biało-różowo-niebieskie
I wyglądały jak kwiaty tylko zamiast płatków miały jakieś dziwne macki.
Obruciłam się i zobaczyłam to coś.
Staraliśmy się popłynć jak najszybciej żeby przynajmiej dopłynąć do tego wielkiego kwiata
A Kiri się zatrzymała i połączyła się z tymi wielkimi dziwnymi kwiatami, ustaliśmy za nią i się patrzymy co ona zrobi , nagle jeden kwiat zaczą płynć w strone tego statku, chwycił go i obją swoimi mackami.
Patrze się na Roxto i Aonunga zdezorientowana, a oni na mnie.
Jeden jeszcze próbował wyjść z tego statku, ale Kiri go chwyciła w sęsie jako ten kwiat, wiecie o co mi chodzi.
Zeczeliśmy płynć do tego kwiata dowiedziałam się że do niego wpływa się od spodu, no nie ukrywam byłam zaskoczona a w środku tego kwiata było powietrze i mogliśm go zaczerpnąć byłam już taka zmęczona ledwo pływałam chwyciłam się ściany, a Roxto zauważył moj ranę na ręce.