De ander z'n pijn

hoofdstuk 1

Thor

De explosie was enorm en Thor kon nauwelijks geloven wat hij net had gedaan. Ze vlogen door de lucht en hij zag Odin aanstormen op Sleipnir, Loki was aan het vallen en het enige wat hij kon doen was een Gungnir pakken.

Odin miste zijn voet en hij viel samen met Loki de Ruimte in.

Loki

Dit was niet goed, Thor moest de brug niet vernietigen en Jotunheimr had vernietigt moeten worden. Waarom eigenlijk? Hij had geen idee- De knal van de explosie rukte hem los van zijn gedachten en hij vloog door de lucht. Het enige wat hij op dat moment zag was Gungnir en Loki greep ernaar en klampte zich eraan vast alsof zijn leven er van afhing (hij miste de ironie er niet van maar gaf zichzelf geen tijd om erover te lachen). Hij keek naar boven en zag dat Thor Gungnir ook had gepakt, maar Thor zou de rand van de brug niet halen. Ze vielen en Loki had slechts een paar seconden om te merken dat ze een wormgat in gingen.

3e persoon

Ze hielden Gungnir vast terwijl ze werden omringt in kleuren. Het was angstaanjagend en prachtig tegelijkertijd, de broers keken elkaar aan en zagen verwondering in elkaars blik. Thor was inmiddels genoeg bijgekomen om te zien wat er gebeurde en gaapte het schouwspel aan. Ze zagen alleen al in de eerste paar seconde meer verschillende kleuren, mooi en minder mooi, dan Asgard goud had.

De broers (volgens Thor, niet Loki) zwegen de eerste paar minuten, maar Loki kon het niet laten om zijn idiote broer terecht te wijzen. "Moest je nou echt de Bifrost slopen? Kon je niet gewoon die monsters laten sterven?" Schreeuwde Loki tegen Thor. "Niet als het aan mij ligt!" Schreeuwde Thor terug. "Je kunt toch niet zomaar een heel ras uitroeien? Zelfs als het monsters zijn!" Loki lachte 'Waarom lach ik? Thor heeft gelijk, maar dat mag hij niet weten!' en begon met nog een van zijn speeches "Thor, jij idi-" hij werd afgebroken door Thor die de Gungnir ineens aantrok. "Waar was dat voor nodig?" Schreeuwde hij boos. Thor zei niks en Loki volgde zijn niet-broers blik om te zien wat er gebeurde. En zag de rots waar Thor hem vandaan had getrokken. "Nou, je had wel iets kunnen zeggen!" Loki probeerde boos te blijven maar dat was onmogelijk als degene waarop je boos wil zijn een achterlijke en veel te aardige god is.

Thor

Toen hij het rotsblok zag naderen kon hij het niet helpen om zijn broer weg te trekken. Loki was weer bezig zich op te winden en als hij begon met speeches wist Thor dat hij zich zal laten overhalen. Dus hij begon aan de staf te wiebelen en probeerde een iets te bereiken. Na een paar seconden had Loki door wat hij wou en begon te helpen 'Helpen? Ja helpen, dat was raar.' En hij begon harder te trekken en te duwen om Loki aan te moedigen. En tegelijkertijd vond hij het heerlijk om iets samen met in plaats van tegen Loki te doen. Hij keek naar zijn broer en zag dat Loki naar hem glimlachte.

Loki

Het was tijden geleden dat hij is echt iets leuks en idioots had gedaan en het lukte hem niet om zijn glimlach te verbergen. Het zou er waarschijnlijk hilarisch uitzien, hij en Thor trekkend en duwend aan een gouden staf in het niks. Na dat Thor wel erg begon te staren vervaagde zijn glimlach snel. Dit was een zwakte, hij mocht geen zwakte hebben als hij ooit wou hopen gelijk te staan met Thor. 'Kom op Loki, denk! Er moet een handigere manier zijn om een object te bereiken.' Na een paar seconden zei hij tegen Thor "Thor, Heb je mjolnir nog?" Thor keek hem aan en nog een paar lange seconden later begreep hij het "Ja, wat wil je dat ik doe?" Loki klom naar de kant van Thor en reikte zijn hand uit. "Ik kan het niet optillen, als ik hem vasthoud gaan we meteen naar het dichtstbijzijnde object en zullen we houvast hebben."

3e persoon

Thor gaf mjolnir aan Loki en ze werden meteen meegetrokken naar een onverwacht hoek, schuin opzij. Toen ze op het rotsblok lande liet Loki de hamer meteen los om zijn vingers niet te kneuzen onder het gewicht ervan. Het rotsblok was klein, nauwelijks 5 meter bij 3,5 meter, maar het was iets. Thor ging zitten en Loki kwam ernaast. "Thor?" Hij keek Thor aan met verwachting. "Ja, broer" Zei Thor afwezig. "Voor we aan het vechten waren zei je dat je niet wou, terwijl je slechts dagen ervoor me haast smeekte voor een potje sparren. Waarom, wat heeft je zo geraakt dat je niet meer wou vechten?" Vroeg Loki. "Nou, toen ik op aarde aankwam werd ik gevonden-" Thor leek te stoppen en te overwegen of hij het wel zou vertellen, na een korte aarzeling ging hij verder. "-door Jane, Darcy en Erik. Ze haalde me neer en daarna hielpen ze me tot genezing. Ze gaven mij alles wat ze hadden en ik had niks om ze terug te geven." Thor keek naar zijn handen en vervolgde. "Ik was afschuwelijk tegen iedereen maar de enige manier om te overleven in hun dorp en tijd was door aan te passen. En toen ik mijn gedrag veranderde werd alles wat iedereen deed" Hij aarzelde omdat hij niet zeker wist of het woord juist was. "Mooi. Hun gelach, de grapjes. Maar ook iets als een koffie geven werd mooi."Thor stopte toen hij merkte dat Loki hem raar aankeek en, als hij het goed had, trots. "Dus ja, mijn visie veranderde en zo veranderde ook het gevoel van waarde" Loki. volledig uit het veld geslagen doordat Thor iets zei dat goed klonk en wijs was tegelijkertijd. "Wow Thor, dat is geweldig. Na zeker 800 jaar van proberen je minder ruw te maken, lukt het 3 stervelingen in een lang weekend." Vervolgde hij sarcastisch. "Maar broer, dat was niet nodig. Wacht 800 jaar!?! Wat heb je dan geprobeerd om mij helder te laten worden?" Riep Thor uit in verbazing. "Weet je nog dat ik de een keer dat gewonde Aardse konijn bracht? Ik vroeg of je het kon vasthouden terwijl ik moeder haalde om het te helen." Loki keek naar Thor en vervolgde. "Jij hing het konijn op en begon je nieuwe boog te testen! Niet dat het erg was, je bent echt een catastrofe met de pijl en boog Thor, je raakte hem niet eens. Maar het punt is dat je het Aardse konijn hebt opgehangen en als schietschijf hebt gebruikt in plaats van het vast te houden of gewoon neer te leggen." eindigde hij. "Klopt en moeder pakte mijn boog af voor een week als straf." maakte Thor hem af. "Ik had mijn wraak maar dat gaf me niet mijn boog terug." Loki wreef over zijn been waar Thor het had gebroken. "En weet je nog die keer met Fandral en de Dame Die Geen Dame was?" Thor sneed hem af met een diepe stem van woede en schaamte "Daar word niet over gepraat! Door niemand niet!"

Nog een kleine mededeling: Dit is mijn eerste fanfictie als in ooit. Dus wees alsjeblieft niet te kritisch. Wijs gerust op Spelling/grammatica fouten.

Zal ik doorgaan met het verhaal (mij behoord niks toe) of het schijven van verhalen aan anderen overlaten?

Nog een klein, klein mededelinkje: Boven een elk stuk staat wie centraal staat in de scene of degene die iets leuks denkt, gewoon omdat het kan.