Take the Dive

Why

*Jungkook*

Pojawienie się w złym czasie i złym miejscu to najgorsze co nam może się stać, a jednocześnie nigdy tego nie przewidzisz. Na przykład zwykłe wyjście do.miasta z twoją miłością.. Jednak chwili i tracisz wszystko.

Otworzyłem drzwi z impetem i wkroczyłem do sali.
Podszedłem do swojej ławki i rzuciłem na nią plecak.
-Ty stary to moja ławka- usłyszałem obok mnie gdy już usiadłem na miejscu.
- Od zawsze była moja, więc spadaj - mruknąłem kładąc się na plecaku.
- Koleś spadaj zanim się zrobi niemiło- warknął.
Podniosłem głowę i spojrzałem na niego.
-Czy ktoś się pytał ciebie o zdanie, jak tak bardzo chcesz to zaczekajmy na nauczyciel wtedy możesz się do mnie przyjebać z tekstami z podstawówki- rzuciłem ponownie kładąc się na ławce.
- Jeszcze zobaczymy!-wrzasnął i zabrał swoje rzeczy.
Ten młody myśli, że może robić co chce. Nie było mnie tylko rok, a już wszyscy o mnie zapomnieli.
A kiedyš wszyscy się chcieli ze mną kolegować.
Podniosłem głowę z plecaka i rozejrzałem się po sali.
Jak zawsze wszystkie dziewczyny gapiły się na mnie z rozmarzeniem, a chłopacy gadali coś o mnie.
Odwróciłem się i spojrzałem za siebie na ławkę na samym środku już nie była pusta była zajęta przez jakąś dziewczynę, która się przeglądała w lusterku.
Na tym miejscu juž nie siedziała osoba dla mnie ważna, która zawsze się do mnie uśmiechała i podpowiadała na testach.
Wstałem z miejsca i podszedłem do ławki dziewczyny.
-Zmień miejsce - odparłem wkładajác ręce w kieszenie.
- Proszę?- dziewczyna spojrzała się na mnie niezrozumiale.
- Zmień miejsce - powtórzyłem wtapiając się w nią.
- Dlaczego?- spytała mrugając do mnie oczkami.
Położyłem ręce na jej ławce z hukiem i zrzuciłem jej wszystkie rzeczy na ziemię.
-Co ty robisz?- dziewczyna zerwała się z miejsca krzyczác.
- Zmień ławkę - rozkazałem.
- Koleś teraz to przesadziłeś- ten sam chłopak podszedł do mnie i szarpnął za mój mundurek.
- Powiedz jej żeby zmieniła ławkę- wrzasnąłem wskazując na dziewczynę.
- Kto ci się tak pozwolił rządzić debilu?- spytał dalej szarpiąc za mój mundurek.
- Chłopcy dosyć- naszą ,,bójkę “ przerwała nauczycielka, która stanęła w progu stali.
Mój ,,kolega z klasy “ puścił mnie odpychając i spojrzał sie z wyrzutem na starszą kobietę.
-To ten debil zaczął! - krzyknął wskazujác na mnie.
- Bez takiego słownictwa w mojej klasie, a ty Mina przenieś swoje rzeczy do innej ławki - nauczycielka podeszła do nas i spojrzała na mnie.
- Ale dlaczego?!- dziewczyna stanęłam jak wryta oburzona.
- Bez dyskusji- kobieta spojrzała srogo na Mine.
Dziewczyna spojrzała się na mnie morderczym wzrokiem i zebrała swoje rzeczy z miejsca.
Spojrzałem na ławkę i delikatnie przejechałem po niej dłonią czując to zimno bijące od niej.
Wróciłem na miejsce i ułożyłem się na niej tak jak zawsze. Jego głos, uśmiech ciągle wracały do moich wspomnień. Już nigdy nie będzie tak samo.
Teraz to ja pomału opadam na dno.