Soulmates

16|| Anoniem

Plots horen we een sleutel die in het sleutelgat gaat. De deur opent. Mijn ouders en Ilias kan dit zeker niet zijn. Enigste wie dat zal kunnen zijn is Abdel.

Mijn vermoeden is bevestigd als ik hem hoor praten tegen iemand. Een meisje. Ik kijk verbaasd naar Salim over wie dat meisje zou kunnen zijn. Ik hoor de lach van Najwa. Najwa????????

Ik moet grinniken om het voorval. Ik ga naast Salim zitten zodat er een acceptabele afstand tussen ons 2 is en wacht tot Abdel en Najwa de woonkamer betreden.

"Wel, Wel wie we hier hebben" zeg ik speels. Abdel en Najwa schrikken. Salim barst in het lachen uit. Abdel voelt zich betrapt en ik zie dat Najwa ook rood word. "Ik dacht dat je bij je vriendin was blijven slapen" zegt Abdel. Zijn ogen gaan naar Salim. Ik trek Najwa met mee richting de keuken. "Meid sinds wanneer ging je om met mijn broer??" zeg ik al lachend. "Eigenlijk sinds hij me afzette naar huis met de auto" Ik zie Najwa blozen. Ik ben blij voor mijn broer dat hij tenminste een leuk persoon die mijn schoonzus kan zijn heeft meegenomen naar huis.

We maken snel even thee klaar en leggen paar snacks op tafel. Ik zie dat Salim en Abdel lachen om iets. Ik ga naast Salim zitten en hij legt een arm om me heen. Ik kijk hem met een waarschuwende blik aan dat we wel in bijzijn zijn van mijn oudere broer maar dat lijkt hem niet te schelen.

Najwa ligt met haar hoofd op Abdels schouder. Dat biedt haar ondersteuning.

"Abdel mag ik je even apart iets vragen?" vraagt Salim. "Safii kom naar me kamer" Zonder een woord zien we de 2 jongens opstaan. Verbaasd kijk ik hun na.

"Voor wat zou dat zijn?" vraagt Najwa. "Wollahmeh ik weet" zeg ik eerlijk. Najwa en ik drinken van onze glazen en kijken terwijl een film.

Na een kwartiertje komen de jongens terug van de tafel. Ik zie dat Abdel hem een broederlijke knuffel geeft. Ik heb de moed niet om te vragen wat ze hebben besproken.

"Zine ik ga naar huis, Mo is zijn sleutels vergeten" zegt Salim. Hij neemt mijn hand vast naar de gang waar we meer privacy hebben. Hij duwt me zachtjes tegen de muur en kust me zacht maar tegelijkertijd ook ferm. Ik krijg kriebels in mijn buik. Hij stopt met zoenen zodat we onze adem even kunnen herschikken. "Ik hou van je" zegt hij. Zonder op een antwoord te wachten vertrekt hij.

Ik ga terug naar de woonkamer. Eventjes later neemt Najwa ook afscheidt van ons. Ik zie Abdel haar een kus geven op haar voorhoofd.

"Dus, wat wou Salim met je bespreken toch?" vraag ik. Ik ben te nieuwsgierig om het toch niet te vragen. "Hij vroeg me toestemming om met je te verloven en het halal te maken, ik heb hem uitgenodigd voor eten zodat hij het papa ook kan vragen" zegt Abdel trots. Mijn hart staat stil. Dus is hij er echt serieus over? Ik bloos heel hard. "Ik heb hem wel gezegt dat hij eerst een job moest hebben en dat jij je studies hebt afgemaakt voor dat jullie kunnen trouwen" "Jaa, binnen 2 maandjes kan hij een job zoeken en ben ik bijna klaar met mijn studies" bevestig ik Abdel.

Met een verliefdgevoel ga ik naar mijn kamer.

Salim

Ik voel me als een klein verliefd jongetje als ik over de straat loop. Ik heb een dikke glimlach op mijn gezicht. Binnen een klein maandje ben ik afgestudeerd en kan ik een job zoeken. Ik moet beginnen sparen.

Ik loop over de donkere straten naar mijn appartemensgebouw. Mohamed heeft me eventjes geleden gebelt dat hij zijn sleutel is vergeten. Mama heeft een nachtshift dus ze kan niet opendoen.

Ik zie hem al staan voor de ingang met een sigaret. Ik geef hem een broederlijke omhelzing. Mohamed rolt een sigaret voor me. Ik vertel hem over wat ik heb gedaan. "Wollah serieus??" zegt hij verbaasd. Ik leg hem uit dat ik over een maandje een job kan gaan zoeken en dingen serieus kan maken. Mohamed geeft me een klopje op mijn rug.