Soulmates

16|| Anoniem

Soraya

Salim en ik lopen hand in hand naar zijn auto. We hebben alles uitgepraat als normale mensen en realizeerden dat we elkaar nodig hebben. Ik heb hem nodig.

Deze dagen waren verwarrend voor me geweest. Ik wist mijn gevoelens niet te uiten. Kennelijk was dat ook zo bij Salim. Hij is in de knoop met zichzelf maar ik ben hier om hem te steunen.

Ik ga naast Salim zitten en hij start de wagen. Deze avond deed me denken aan de tijd die we vroeger hadden. De tijd waar we zorgeloos verliefd konden zijn. Sinds het sterfgeval werd onze relatie beproefd maar we vochten er allebei voor.

Hier zit ik dan met Salim die naar mijn huis rijdt. Hij zet "Ma Che beauty" van JuL op. We viben op het liedje. Hij ziet er zo knap uit achter het stuur. Hij glimlacht naar me. Zulke glimlachen zie ik niet vaak deze tijd. Zulke glimlachen waarvan je zijn kuiltjes ziet. Ik koester dit moment.

Het gaat de laatste tijd beter met Salim. Zijn gebruik aan wiet verminderd. Ligt ook misschien een beetje aan het feit dat Mohamed bij hem is ingetrokken.

Ik laat mijn gedachtes gaan en focus me terug op de realiteit. We zijn aangekomen aan men huis. Mijn ouders zijn nogsteeds in Marokko en mijn broers die weg zijn vanavond heb ik het huis voor me alleen. Salim neemt mijn hand vast en me begeleid me naar de deur. Ik doe de deur open met mijn huissleutel. We stappen binnen en gaan naar de woonkamer.

Ik zet snel een paar snacks op tafel en wat te drinken. "Je mag niet verhongeren hé" zeg ik speels. We lachen. Ik plof me naast hem op de bank.

Hij kijkt me aan met zijn aantrekkelijke ogen. Ik krijg vlinders in mijn buik. Salim zet onze favoriete film op. Scarface.

The eyes chico, they never lie

We kijken hoe Antonio Montana de drugswereld verovert. Ik maak me comfortabel in Salims armen terwijl we onze favoriete film zien. Kan dit moment voor altijd blijven duren?

De film is gedaan. Salim gaat rechtop zitten. Ik ga naast hem zitten. "Soraya, ik moet je wat vragen" "Wat?" vraag ik zo kalm nodig. Proberend mijn nerveuze toon te verbergen. Hij neemt mijn beide handen vast.

"Soraya, je bent zo een speciaal meisje. Ik zag dat al meteen toen ik je voor het eerst zag. Ik wil het halal maken en met je verloven. Ik ben niet de perfecte man maar ik zal je alles geven. Nog een paar maandjes en ik ben klaar met school. Ik ga een goeie baan zoeken. We kunnen dingen rustig aan doen, je kunt je studies afmaken en dan zien we wel verder" zegt hij.

Ik geloof mijn oren niet. Heeft hij zojuist gevraagd om met hem te verloven? Ik wil een kreet geven van blijschap. Ik kan het niet meer houden en er rolt een traan van blijschap langs mijn wang. Salim veegt het weg met zijn duim en geeft me een kus op mijn voorhoofd.

Ik zit in mijn laatste jaar van de middelbare school. Salim mag vroeger afstuderen want hij is blijvenzitten. Dat maakt hem ook een jaar ouder dan mij. Ik ben zo ontroerd over het feit dat hij het halal wilt maken. Ik wou het al lang maar misschien ging het voor hem te snel dan.

Ik geef hem een kusje op zijn kaaklijn en maak me comfortabel in zijn armen. "The eyes chico, they never lie" fluistert hij. "Ben je Antonio Montana yek?" lach ik. "Ik ga iedereen van kant maken zoals hij dat doet" zegt Salim speels. Ik kijk in zijn ogen maar die zeggen iets anders. Wraak.

Hij geeft me een zachte tedere kus. Het is zo voorzichtig. Alsof ik van porselein ben. Toch geeft hij me al de liefde.

We kijken naar een serie op Netflix. Het voelt alsof ik hem al jaren ken. Ik ben 100% comfortabel met Salim en vertrouw hem met me leven. In mijn huiskleedje die hij me heeft gekocht in Marokko lig ik in zijn armen. Kan het nog beter?