given.

i think.. we should a little talk about us

seungmin eve girdiğinde kendini iyi hissediyordu. evde chan'ın annesini de görmüş ve selam vermişti. odasına çıktığında chan'ın annesi olan yongsun, seungmin'in annesi olan wheein'e dönmüştü. "sence de chan ve seungmin birbirleri ile çok iyi anlaşmıyor mu? birbirleri için yaratılmış gibiler."

"evet, açıkçası seungmin hislerini hep saklayan bir çocuk oldu ama chan ile çok iyi anlaşıyor ve eminim ki ona karşı hisleri var." bunu duyan yongsun gülümsemişti.

"ben chan ile biraz konuştum. zaten annesi olarak çoktan bana her anlatışında anlamıştım seungmin'i sevdiğini." wheein de gülümsemişti. ikisinin yakın olmasını isterdi çünkü o da chan'a güveniyordu ve oğlunu gözü kapalı bir şekilde ona bırakabilirdi.

"yine de bu konuyu onlara bırakmak en iyisi olacak. biz ortaya girip karıştırmayalım." wheein konuştuğunda yongsun gülümseyerek ona baktı. "bence de, biraz kendimizden konuşabiliriz."

elini tutup okşadığında wheein çekinerek gülmüştü. yongsun yukarıya göz atıp wheein'in yanağına bir öpücük kondurdu. "bu kadar gerilme. sana bir şey söylemeyeceğini biliyoruz."

"biliyorum ama yine de chan gibi değil. beni seninle gördüğü zaman anlayışla karşılayabilir mi, emin değilim." yongsun tuttuğu elini okşayıp destek vermek için hafifçe sıktı. "sorun olmayacak. ben buradayım, tamam mı? ve sen onun annesisin. kızsa bile affedecek."

wheein başını sallayınca yongsun ona sarıldı. seungmin ve chan dönmeden önce yaptıkları aktivite ikisini de yormuştu. bu yüzden yongsun da eve dönmüş ve dinlenmişti.

—

slmslm. bunu hic beklemiyodnuz bnce. bende beklemiyodum son anda duzenlerken gelisti umarim bu yuzden eksiklik olmaz.

aksam bir bolum daha atacagim, su sahne icin bir seyler daha eklemeyi dusunuyorum o yuzden yaziyorum su an. hatta erken biterse birkac saate bile gelebilir.

min ile kalin staa, sizi seviyorum💓💓