«គឺយើងយ៉ាងមិច..?»លោកចនដែរបើកទ្វារចូលមកក៏ស្រាប់តែឮរាងតូចនិយាយលួងលោមកូនរបស់ខ្លួនគាត់ក៏ឈរចាំបន្តិចសិនតែមានឯណាក្មេងម្នាក់នេះសុទ្ធតែនិយាយថាអ្នកណាដែរហ៊ានធ្វើឲ្យជុងហ្គុកយំគេនិងកាច់ក៏ឲ្យស្លាប់តែម្ដង
«អ៎រ....នេះហេស៎មុខអ្នកធ្វើឲ្យលោកប្ដីរបស់ថេយ៍យំមកនេះឲ្យថេយ៍វៃតាមសម្រួលកុំឲ្យខាតកម្លាំងដេញតាមចាប់»ថេយ៍មិនចាំយូរក៏និយាយឡើងមកមូលហេតុដែរថេយ៍មិនស្គាល់លោកចនព្រោះថ្ងៃដែរគេទៅផ្ទះនេះលោកចនមិនបាននៅនោះទេទើបគេមិនស្គាល់លោកចន
«យ៉ា....អាក្មេងនេះមកពីណាហ៊ានថាឲ្យយើងបែបនេះ»លោកចនក្ដៅចិត្តឆេវតែម្ដងហើយពេលនេះក្មេងនេះមិនស្គាល់ខ្ពស់ទាបតែម្ដងហើយមើលសម្ដីរបស់គេចុះ
«មកពីណាមិនសំខាន់ការដែសំខាន់នោះគឺអ្នកណាក៏ដោយឲ្យតែហ៊ានធ្វើឲ្យលោកប្ដីរបស់ថេយ៏យំនោះថេយ៍និងចាប់វៃបោចសក់ឲ្យត្រងោលតែទាំងអស់នឹង»រាងតូចនិយាយផងកាយវិការដាក់លោកចនផង
«ចុះឯងមានដឹងថាយើងជានណាទេ..?»លោកចនក៏ចោទសួទៅថេយ៍វិញ
«ថេយ៍មិនខ្វល់ទេតែឈប់ធ្វើឲ្យលោកប្ដីរបស់ថេយ៍យំទៀតឲ្យសោះបើមិនចង់ទំពែកក្បាលឮទេ»ចំណែកឯលោកចនគ្រាន់តែស្ដាប់ឮរាងតូចថាឲ្យគាត់ភ្លាមកើតចិត្តក្ដៅឆេវតែម្ដងយីអាក្មេងម្នាក់នេះអីក៏សម្ដីឆ្លើយយ៉ាងៗនេះជុងហ្គុកចេះយកមកធ្វើការកើតដែរលោកអើយ
«ចុះឯងមានសិទ្ធអីមកបញ្ជាយើង..?»លោកចនក៏ចោទសួរទៅកាន់ថេយ៍យ៉ុង
«សិទ្ធជាប្រពន្ធ...!..»រាងតូចមិនឲ្យចាញ់ក៏តបទៅគាត់វិញញាប់មាត់តែម្ដង
«ជាប្រពន្ធ..?»ស្អីប្រពន្ធស្អីកូនគាត់មិនទាន់ទាំងបានរៀបការផងឲ្យទៅមានប្រពន្ធមកពីណាសំខាន់កូនគាត់ខ្លាចគេចង់ងាប់ឲ្យកូនគាត់ទៅយកប្រពន្ធទៀតចប់បាត់ហើយ
«នឹងហើយ...! ចុះលោកអ៊ុំជាស្អីបានជាហ៊ានធ្វើឲ្យលោកប្ដីរបស់ថេយ៍យំ ?» រាងតូចក៏មិនណយដែរតបទៅកាន់លោកចនមិនឲ្យបាត់សូម្បីតែមួយមាត់តែម្ដងហើយមើលចុះហៅកូនគេសុទ្ធតែលោកប្ដីតែដល់និយាយជាមួយប៉ាក្មេកលែងសុទ្ធតែកាច់កឲ្យស្លាប់លោកអើយ
«សិទ្ធជាប៉ារបស់គេ....!»លោកចននិយាយមួយៗនិងច្បាស់ៗទៅកាន់រាងតូច៊ចំណែឯរាងតូចវិញគ្រាន់តែឮលោកចននិយាយថាគាត់ជាប៉ារបស់ជុងហ្គុកគេក៏បើកភ្នែកធំៗតែម្ដងហើយនេះគេជេប៉ាក្មេកឡើងម៉ាឈ្ងាញ់ដៃតែម្ដងហើយលោកអើយឲ្យគេគិតយ៉ាងមិចទៅលួចស្រលាញ់កូនគេផងមកជេប៉ាគេឡើងចង់បែកផ្សែងទៅហើយ
«ប៉ា...! អា៎ៗស្មានថាអ្នកណាប៉ាក្មេកទេហេស៎ហិុកៗ»ថេយ៍គេនិយាហើយសើចញឹមៗតិចៗព្រោះតែរអៀសខ្លួនព្រោះថាមុននេះគេជេលោកចនឡើងម៉ាឆ្ងាញ់មាត់តែម្ដង
«អា៎ណាឪក្មេកឯង..?»លោកចនតបទៅកាន់រាងតូចវិញដោយទឹកមុខប្រកដប្រជា
«មានអ្នកណាទៀតគឺលោកប៉ាក្មេកដែរឈនៅចំពោះមុខថេយ៍និងហើយ»ថេយ៍ក៏តបទៅកានលោកចនវិញ
«កូនយើងមិនទាន់បានការទេកុំហៅយើងថាប៉ាក្មេកហើយយើងក៏មិនយកកូនប្រសារដូចឯងដែរ»លោកចនមិនឲ្យចាញ់ក៏តបទៅកាន់ថេយ៍យ៉ុងវិញឡើងញាប់មាត់តែម្ដង
«ហីុយ៉ា..! ប៉ាក្មេកត្រជាក់ចិត្តសិនទៅមិញនេះថេយ៍ច្រលំមាត់ជេប៉ាក្មេកតេីតាមពិតទៅថេយ៍មិនបានជេប៉ាក្មេកឯណាគឺថេយ៍គ្រាន់តែជេអ្នកដែរធ្វើឲ្យលោកប្ដីរបស់ថេយ៍យំប៉ុណ្នោះលោកប៉ាក្មេកកុំខឹងអីណា»ថេយ៍និយាយបែបក្រមិចក្រមើមដាក់លោកចន
«បានហើយយើងគ្មានពេលនិយាយជាមួយក្មេងដូចឯងច្រើនពេកទេហើយកុំមកហៅយើងថាប៉ាក្មេកទៀតប្រយ័ត្នយើងចាប់ឯងខ្វៃទៅ»ថាហើយលោកចនក៏ដេីចូលទៅជិតកូនរបស់ខ្លួនដែរគេងលក់នៅលើសាឡុងនោះ
«ប៉ាសូមទោសណាដែរនិយាយមិនល្អដាក់កូនកាលពីម្សិលមិញមូលហេតុព្រោះប៉ាចង់ឲ្យកូនចេះធំធាត់ដូចគេឯងដែរ»គាត់និយាយទៅកាន់កូនរបស់គាត់ដែរកំពុងតែគេងលង់លក់នោះ
«ហឹុម....»ជុងហ្គុកក៏ចាប់ផ្ដើមបើកភ្នែកតិចៗព្រោះតែមានអ្នកមករំខានដំណែករបស់គេ
«លោកប៉ា...?»ជុងហ្គុកមិនហ៊ានមើលមុខលោកចននោះទេខ្លាចគាត់ថាស្ដីឲ្យគេទៀតព្រោះគេទើបតែបាត់យំមុននេះបន្តិចលោកប៉ារបស់គេច្បាស់ជាដឹងថាគេយំមិនខាន
«ប៉ាសូមទោសណារឿងកាលពីម្សិលមិញ..»គាត់និយាយដោយមើលទៅមុខកូនប្រុសរបស់គាត់ដែរកំពុងតែឈ្ងុកមុខមិនហ៊ានមើលមកគាត់នោះ។ ចំណែកឯជុងហ្គុកវិញគ្រាន់តែឮប៉ារបស់ខ្លួននិយាយបែបនេះភ្លាមក៏ងើបមុខឡើងហើយស្ទុះទៅឱបលផកចនជាប់ហើយយំយកៗតែម្ដង
«ប៉ា....ហ្ហឹកៗប៉ាកូនខ្លាចថាប៉ានឹងឈប់ស្រឡាញ់កូនកូនខ្លាចប៉ាឈប់រវល់ពីកូនកូនខ្លាចប៉ាមិនមកលួងកូនហ្ហឹកៗ...កូនខ្លាចប៉ាហ្ហឹកៗ...»ជុងហ្គុកគេយំផងរៀបរាប់ប្រាប់លោកចនផង។ ចំណែឯថេយ៍ៗរបស់យើងវិញក្រោយឃើញកាយវិកាប៉ាកូនគេបែបនេះគេក៏ចាប់ផ្ដើមយំចេញមកមើលទៅពួកគាត់មានក្ដីសុខណាស់គេច្រណែននឹងជុងហ្កុកណាស់ដែមានប៉ាម៉ាក់ចាំមើលថែរគេគ្រប់ពេលគ្រប់វេលាមិនដូចគេសូម្បីតែមុខប៉ាម៉ាក់ក៏មិនទាំងស្គាល់មុខយ៉ាងមិចផង។ ក្រោយឈរមើលបានបន្តិចខេយ៍ក៏សម្រេចចិត្ត
ដើរចេញទៅខាងក្រៅវិញទិកពេលឲ្យប៉ាកូនគេនិយាយគ្នាបន្តិច។ ថេយ៍គេចេញមកក្រៅហើយក៏ហៅតាក់សីុទៅណាក៏មិនដឹងតែមួយសន្ទុះក្រោយមកទើបដឹងថារាងតូចថេយ៍ៗរបសយើងមករកបងប្រុសរបស់ខ្លួននៅឯកន្លែងធ្វើការ
ក្រាក.....
«បងប្រុស......»ថេយ៍គ្រាន់តែបើកទ្វារភ្លាមក៏ស្រែកហៅបងប្រុសគេតែម្ដង
«ថេយ៍មាន......»ជីមីននិយាយមិនទាន់ទាំងចប់ផងត្រូវប្អូនរត់មកឱបខ្លួនជាប់បាត់ទៅហើយ
«ហ្ហឹកៗ....បងប្រុស..»ថេយ៍និយាយទាំងយំឱបជីមីន
«ថេយ៍មានរឿងអីបានជាយំ..?»ជីមីនក៏ឆ្ងល់ដែរព្រោះថាតាំពីតូចមកដល់ប៉ុណ្នោះគេមិនដែលឃើញថេយ៍យំនោះទេ
«ថេយ៍ចង់ជួបប៉ាម៉ាក់»ថេយ៍ប្រាប់ទៅកាន់អ្នកជាបង
«ថេយ៍ឈប់ស្រឡាញ់បងហើយមែនទេបានជានិយាយបែបនេះឬក៏បងមើលថែរថេយ៍មិនបានល្អឬក៏បងធ្វើឲ្យថេយ៍ខ្វះភាពកក់ក្ដៅ..?»ជីមីនសួទៅថេយ៍
«អត់ទេៗ....មិនអីទេចឹងថេយ៍លែងចង់ជួបប៉ាម៉ាក់ថេយ៍ទៀតហើយថេយ៍នៅជាមួយបងមីនមានក្ដីសុខជាហិិុកៗ.»ថេយ៍គេនិយាយហើយក៏ឱបជីមីនយ៉ាងណែន
«ឃ្លានទេតោះទៅញាំបាយ»ជីមីនសួទៅកាន់ប្អូន
«ឃ្លានខ្លាំងណាស់»ថេយ៍តបទៅវិញបែបមុខ cute cute
«ចឹងតោះទៅញាំុបាយណា»ថាហើយពួកគេក៏ទៅញាំុបាយជុំគ្នា។
ពេលវេលាចេះតែដើរទៅមុខពីមួយម៉ោងទៅមួយម៉ោងឥលូវយើងកាត់មកព្រឹកស្អែកម្ដងវិញក្នុងក្រុមបន្ទប់ធ្វើកាងារក្មេងប្រុសម្នាក់កំពុងតែអង្កុយចាំអ្នកណាក៏មិនដឹងមើលទៅដូចជានៅមិនសុខសោះដើរអង្កុយអង្កុយដេរនៅពេញបន្ទប់ធ្វើការទៅហោយលោកអើយ។ កំពុងតែដើចុះដើរឡើងសុខៗស្រាប់តែសម្លេងទ្វាបន្ទប់ធ្វើការរបបស់គេក៏បានបើកឡើង
ក្រាក....
«លោកប្ដីមកហើយហេស៎..?»គ្រាន់តែឃើញសំណប់ចិត្តខ្លួនមកភ្លាមរាងតូចរបស់យើងក៏រត់វឹងទៅទទួលរាងក្រាស់តែម្ដង
«អេ៎ៗ...!កុំចូលមកណាយើងវៃហា៎»គ្រាន់តែឃើញរាងតូចរត់ទៅរកជុងហ្គុកត្រៀមខ្លួនរួចជាស្រេច
«ហេតុអីទៅលោកប្ដីលោកប្ដីដឹងទេថេយ៍នឹកលោកប្ដីស្ទើឆ្កួតទៅហើយ»ចំណែកឯរាងក្រាស់គ្រាន់តែា្ដាប់ឮរាងតូចនិយាយគេក៏និយាយឡើងមក
«ស្អីនឹកស្អីហើយអាណាឲ្យនឹក..យើងមិនបានប្រើឲ្យនឹកឯណា..?»ជុងហ្គុកក៏តបទៅកាន់រាងតូចវិញឡើងញាប់មាត់តែម្ដង
«គ្មានអាណាឲ្យនឹកទេតែបេះដូងរបស់ថេយ៍វានឹកដល់លោកប្ដីខ្លួនឯង»ថេយ៍តបទៅរាងក្រាស់វិញបែបពាក់សម្ដីញែញង់រាងក្រាស់
«ឯងនេះមិនចេះហាមបេះដូងខ្លួនឯងខ្លះទេឬបានជាមកដើនឹកគេផ្ដេសផ្ដាសបែបនេះនោះ..?»ជុងហ្គុកតបទៅរាងតូចវិញមិនចេះហាមបេះដូងទេដឹងមកនឹកគេនឹងឯងពេញនឹងហ្ហ៎
«ហាមមិនបានទេបើលោកប្ដីស្អាតម្លឹងៗហ៎..»ថេយ៍តបទៅវិញបែបសម្ដីព្រានតែម្ដងដាក់រាងក្រាស់
«ដឹងស្អីតេស..!.ឯងនេះផាច់..»និយាយរួចក៏វៃរាងតូចមួយដៃ
«អ៊ួយ...!មិចក៏លោកប្ដីវាយថេយ៍ចឹង...?»យីអានិយាយគ្នាសុខៗមកវៃគេហ៎
«មកពីអៀនពេកហិុកៗ...»រាងក្រាស់តបទៅវិញទាំងមុខក្រហម
«អា៎ៗ...!នេះលោកប្ដីអៀនថេយ៍ហុិកៗមិដឹងជាអៀនស្អីទេបើលោកប្ដីស្អាតហើយថែមទាំងសង្ហាទៀតផងផាច់...អ៊ួយ...?»និយាយមិនទាន់បច់ផងត្រូវមួយដៃទៀតបាត់
«ចង់ញែយើងហេស៎..?»រាងក្រាស់វៃរាងតូចហើយក៏សួទៅកាន់រាងតូច
«ញែនឹងហើយយ៉ាងមិចលោកប្ដីឲ្យថេយ៍ញែដែទេតែបើមិនឲ្យថេយ៍ញែចាប់ធ្វើប្ដីតែម្ដងស្រួលជាងហិុកៗ»រាងតូចតបទៅកាន់ជុហ្គុកវិញ
«ដឹងស្អីតេសផាច់.....
Continues....
