រំលោងប្រហែលជាពីបីម៉ោងក្រោយមករាងក្រាស់ក៏បានផ្ញើសក់ពីគេងមកវិញ
«ហឹុម...!នេះយើងស្លាប់ហើយមែនទេយ៉េសទីបំផុតយើងក៏គេចពីអាក្មេងរោគចិត្តបានហើយហិុសៗ..»ជុងហ្គុកនិយាយបែបមនុស្សសប្បាយចិត្តព្រោះថាទីបំផុតគេក៏គេចផុតពីរាងតូចបានសម្រេចហើយ
តុកៗ.....
«ជុងហ្គុកហា៎សភ្ញាក់ឬនៅកូនម៉ាក់មកហៅទៅញាំបាយនេះដល់ម៉ោងញាំបាយហើយណា»អ្នកស្រីចនគាត់បានស្រែកហៅកូនប្រុសតែមួយរបស់គាត់ឲ្យទៅញាំុបាយព្រោះថាវាក៏ដល់ម៉ោងញាំបាយទៅហើយ
«ម៉ាក់...កូនសុំទោសផងម៉ាក់ដែរកូនមិនបានទៅញាំបាយជាមួយអ្នកម៉ាក់ព្រោះថាពេលនេះកូនបានស្លាប់ទៅហើយហិុកៗ...»ជុងហ្គុកគេតបទៅម៉ាក់របស់គេហើយក៏យំឡើងមកមិនគួណាគេគិតខ្លីទៅសម្លាប់ខ្លួនសោះគេពិតជាស្ដាយក្រោយខ្លាំងណាស់
«អ្នកណាស្លាប់ស្អីកូន ?» អ្នកស្រីចនក្រោយឮកូននិយាយពីខាងក្នុងមកបែបនេះគាត់ក៏ស្រែកសួរបញ្ជាក់លោកកូនរបស់គាត់បន្តទៀត
«គឺកូននឹងហើយមានអ្នកណាទៀតអ្នកម៉ាក់គឺកូនបានស្លាប់បាត់ហើយឲ្យកូនសុំទោសផងអ្នកម៉ាក់ដែរកូនសម្លាប់ខ្លួនដោយមិនបានគិតពីប៉ានិងម៉ាក់ហិុកៗ»ក្រោយស្ដប់ឮលោកកូនរបស់គាត់និយាយរួចគាត់ក៏បើកទ្វាចូលមកខាងក្នុងបន្ទប់ក៏បានឃើញកូនប្រុសរបស់គាត់កំពុងតែជាប់ចំណងទាំងដៃទាំងជើងគាត់ក៏និយាយសួរទៅកាន់គេ
«ហើយកូនកើតអីនឹងបានជាមកចងដៃចងជើងខ្លួនឯងបែបនេះ»ក្រោយឃើញបែបនេះគាត់ក៏ចូលទៅជិតកូនប្រុសរួចក៏សួរឡើងមក
«ម៉ាក់កុំចូលមកជិតកូនអីព្រោះថាម៉ាក់មិនអាចប៉ះកូនបាននោះទេ»ជុងហ្គុកក៏តបទៅកាន់អ្នកជាម្ដាយ
«ហេតុអីបានម៉ាក់ប៉ះឯងមិនបាន ?»គាត់ឆ្ងល់អាមនុស្សនៅទល់មុខគ្នាសោះណាមកថាប៉ះគ្នាមិនបានគិតទៅលោកកូនរបស់គាត់ប្លែករាល់ថ្ងៃតែម្ដងហើយមើលចុះ
«គឺកូនប្រាប់ហើយតើថាកូនបានស្លាប់ហើយទើបម៉ាក់មិនអាចប៉ះកូនបានឲ្យៗ....ឲ្យកូនសុំទោសណាម៉ាក់ដែរកូនសម្លាប់ខ្លួនដោយមិនបានគិតពីម៉ាក់នឹងប៉ាកូនសុំទោសណា....ផាច់..អ៊ួយ..? »និយាយមិនទាន់ចប់ផងជុងហ្គុកត្រូវអ្នកស្រីចនវាគេមួយដៃឮសូតែផាច់តែម្ដង
«ល្មមភ្ញាក់បានឬនៅលោកកូនស្រាយដៃស្រាយជើងចេញហើយចូលទៅងូតទឹកនឹងអាលបានញាំុបាយប៉ាឯងនៅចាំនៅខាងក្រោម»អ្នកស្រីចននិយាយទៅកាន់កូនរបស់គាត់មើលចុះមិនដឹងជាស្អីខ្លះទេ
«ហា៎សកូនមិនទាន់ស្លាប់ទៀតឬអ្នកម៉ាក់..?»គេនិយាយទាំងផ្ញាក់ផ្អើលគេស្មានថាគេស្លាប់បាត់ទៅហើយតាមពិតគេមិនទាន់ស្លាប់ទៀតតាប៉ែម៉ង
«ស្លាប់ស្អីចង់ត្រូវមួយដៃទៀឬលោកកូន...»គាត់និយាយរួចក៏លើកដៃបម្រុងនឹងវៃនាយទៅហើយតែនាយឆ្លើយកាត់មុន
«អត់ទេម៉ាក់កូនទៅងទតទឹកសិនហលយបាទ»ដោយខ្លាចអ្នកស្រីចនវាយគេក៏រត់ទៅបន្ទប់ទឹកយ៉ាងលឿន
«យ៉ាប់មែនកូនមួយនេះ»អ្នកស្រីចនគាត់និយាយទាំហួសចិត្តនិងកូនរបស់គាត់ជាខ្លាំង។ មួយសន្ទុះក្រោយមកពួកគេក៏បានញូាំបាយរួចក៏ចូលទៅគេងរាងៗខ្លួន
Skip.......
ព្រឹកថ្មីក៏បានចូលមកដល់មនុស្សម្នាក់ៗរួសរាន់ធ្វើការប្រកបការងាររៀងៗខ្លួនដើម្បីចិញ្ចឹមជីវិត
រាងក្រាស់បានដើរចូលទៅក្នុង office របស់ខ្លួនយ៉ាងសង្ហារតែម្ដងហលយថ្អៃនេះគេសន្យានឹងខ្លួនឯងហើយថាថ្ងៃនេះគេនិងមិនខ្លាចរាងតូចទៀតនោះទេក្រាក.....
« អរុណសួស្តីលោកប្ដី»ថេយ៍ក្រោយឃើញថាអ្នកបើកទ្វាជាសំណពចិត្តរបស់ខ្លួនក៏និយាយឡើងមក
«ប្រាប់ហើយថាយើងមិនមែនប្ដីឯងទេកុំមកហៅយើងបែបនេះទៀប្រយ័ត្ន....អឹមប្រយ័ត្ន..»មិនដឹងថាគម្រាមរាងតូចថាយ៉ាងមិចបើមិនដឹងគម្រាមពីស្អីផង
«ប្រយ័ត្នអីទៅលោកប្ដីលោកប្ដីចងធ្វើអីប្រពន្ធមែនទេបាទ»រាងតូចមិនឲ្យចាញ់ក៏តបឡើងមកវិញ
«ប្រយ័ត្ន....យើង...យើងចាប់រំលោភឯងនោះអីហិុសៗ..យ៉ាងមិចដែរ»រាងក្រាស់និយាយគម្រាមទៅកាន់រាងតូចតែគឹមិនដឹងនោះទេថាគេគម្រាមខុសមនុស្សហើយបាទស្មានថារាងតូចខ្លាចហេស៎មានតែផ្កើនថែម
«លោកប្រធានចង់រំលោភខ្ញុំពិតមែនហេស៎ ?»រាងតូចធ្វើជានិយាយហើយបើកភ្នែកធំធ្វើដូចភ័យណាស់យ៉ាងចឹង។ ចំណែកឯរាងក្រាស់ក្រោយឃើញរាងតូចធ្វើដូចជាភ័យក៏បានដៃបំភ័យថែមតែម្ដង
«ត្រូវហើយបើមិនជឿឯងសាកមើលទៅយើងនិងរំលោភឯងពេលនេះតែម្ដងហិុសៗ...»ជុងហ្គុកនិយាយហើយរាងតូចក៏ស្រាប់តែញញឹមឡើងមកតែម្ដងចំណែកឯរាងក្រាស់នៅពេលឃើញរាងតូសើចគេក៏សួឡើង
«ហើយឯងសើចស្អី ? ឯងមិនខ្លាចយើងរំលោភទេឬ»រាងក្រាស់សួរទៅកាន់រាងតូចទាំងឆ្ងល់
«មានអីត្រូវខ្លាចនោះមោះអូនដេកចាំណាលោកប្ដីនៅឈដល់កាលទៀតមិនឆាប់មកឆាប់បានឡើងឋានសួគ៌ទាំងអស់គ្នា»ចំណែកឯរាងក្រាស់ក្រោយឮរាងតូចនិយាយហើយក៏ចាប់ផ្ដើមភ័យម្ដងទៀតហើយ
«ហ្ហឺយ..! អាក្មេងរោគចិត្តឆាប់ឈប់និយាយភ្លាមនិយាយអីស្មោគគ្រោគណាស់»រាងក្រាស់ឲ្យឮរាងតូចនិយាយហើយក៏ក្រញែងខ្លួនភ្លាមតែម្ដងមនុស្សស្អីក៏ឱឡាឬកម្លេះនិយាយគ្មានអនាម័យសូម្បីបន្តិច
«បើរវល់តែអនាម័យបានអីស្រួលទៅលោកប្ដី»ថេយ៍និយាយហើយឆ្លៀតញាក់ជញ្ជើមឌឺដាក់រាងក្រាស់ថែមទៀតផងចំណែកឯរាងក្រាស់វិញគាំងគ្រប់នាទីហើយពេលនេះ
«យើងប្រាប់ថាឲ្យឈប់និយាយរោគចិត្តណាស់ឯងនេះ»រាងក្រាស់និយារួចក៏ដើរទៅរកកន្លែងធ្វើការរបស់គេ
«មកពីប្រពន្ធស្រលាញ់ប្ដីទើបតាមញែប្ដីបែបនេះ»
« ញែស្អីអាណាអនុញាតិឲ្យឯងញែរយើង»រាងក្រាស់ក្រោយឮរាងតូចនិយាយក៏ស្រែកចាចភ្លាមតែម្ដង
«គ្មាននណាអនុញាតទេគឺថេយ៍តាមញែរខ្លួនឯងនិងហើយ»
«ឯងនេះរោគចិត្តមិនលោះថ្ងៃសោះហើយ»
«អូនរោគចិត្តតែចំពោះបងនោះទេណាលោកប្ដី»រាងតូចនិយាយបែបច្រឡឺមដាក់រាងក្រាស់
«មោះសុំថើបមួយមកណាប្ដីសម្លាញ់មោះថេីបមួយ»មិននិយាយតែមាត់រាងតូចឆ្លៀតដើរទៅរករាងក្រាស់ដើម្បីថើបគេទៀតផង
«នែ៎..! កុំមកឆ្កួតដាក់យើងទៀតឲ្យសោះ»រាងក្រាស់ចាប់ផ្ដើមភ័យម្ដងទៀតហើយពេលនេះ
«មោះសុំថើបមែនណាលើកនេះថេយ៍សុំតាមសម្រួលហើយមិនចាប់បង្ខំទៀទេ»និយាយរួចរាងតូចក៏ដើរចូលទៅកាន់តែជិតរាងក្រាស់
«នែ៎...! កុំអឹុមៗ....»និយាយប្រកែកមិនទាន់ចប់ផងរាងតូចចាប់ថើបរួចទៅបាត់ហើយ
«អាក្មេងរោគចិត្ត...អាក្មេងល្មោភកាម...អាក្មេងឆ្កួត...អាៗ..»ជេមិនទាន់ចប់ផងក៏ត្រូវរាងតូចនិយាយកាត់
«សាកជេមួយម៉ាត់ទៀតថេយ៍ចាប់រំលោភរោកប្ដីតែម្ដងសាកជេមើលតិចថាមិនបានប្រាប់»រាងតូចនិយាយទៅកាន់រាងក្រាស់ដោយការដាក់កំហិត
«ចាំមើលយើងទៅប្រាប់ម៉ាក់យើងឲ្យគាត់ប្រើកូនចៅគាត់ចាប់ឯងយកទៅវាយឲ្យងាប់ឯងចាំមើលទៅ»ថាហើយក៏ដើរចេញទៅក្រៅបាត់គ្មានទៅណាទេក្រៅពីទៅរកម៉ាក់ជាទីស្រឡាញ់របស់ខ្លួននោះ
Skip......
«ដល់ម៉ោងសម្រាកហើយទៅបបួលជីមីនទៅញាំុបាយសិន»ស៊ូហ្គាក្រោយមើលម៉ោងឃើញថាដល់ម៉ោងសម្រាកហើយក៏ដេីទៅបបួលរាងតូចជីមីនដើម្បីទៅញាំុបាយជាមួយគ្នា
«ជីមីនដល់ម៉ោងសម្រាកហើយតោះទៅញាំុបាយ»ដើមកដល់គេក៏បាននិយាយទៅកាន់រាងតូច
«អ៎ូ..!លោកប្រធានទៅមុនចុះខ្ញុំនៅបង្ហើយការងារបន្តិចទៀតសិនចាំទៅញាំូបាយ»រាងតូចជីមីនតបទៅកាន់រាងក្រាស់
«ទុកវាសិនទៅចាំមកវិញចាំបង្ហើយក៏បានដែរ»
«តេខ្ញុំចង់បង្ហើយឲ្យហើយព្រោះវានៅសល់តែបន្តិចតែប៉ុណ្នោះ»
«ឯងមិនចង់ញាំុបាយជាមួយយើងមែនទេបានជាមិនព្រមទៅជាមួយយើង»រាងក្រាា់ធ្វើជាអន់ចិត្តនិងរាងតូចដែរមិនព្រមទៅញាំុបាយជាមួយខ្លួន
«គឺមិនមែនបែបនឹងទេលោកប្រធាន....ខ្ញុំ..»រាងតូចនិយាយមិនទាន់ចប់ផងរាងក្រាស់ក៏និយាយកាត់បានមុន
«មិនអីទេបើឯងមិនចង់ទៅក៏មិនអីដែរយើងទៅតែម្នាក់ឯងក៏បាន»រាងក្រាស់ធ្វើជាដើរចេញតែត្រូវរាងតូចនិយាយកាត់ដំណេីរបស់គេ
«មិនមែនទេលោកប្រធានខ្ញុំទៅក៏បានដែរបាទ»
«មិនបាច់បង្ខំខ្លួនឯងទេបើមិនចងទៅ»ឃើញរាងតូចនិយាយបែបនេះរាងក្រាស់ក៏ធ្វើជានិយាយបញ្ជួសថែម
«អត់ទេខ្ញុំក៏ឃ្លានដែរតោះទៅញាំុបាយ»ថាហើយរាងតូចក៏អូសដៃរាងក្រាស់ទៅកន្លែងញាំុបាយដោយកាយវិការបែបនេះធ្វើឲ្យរាងក្រាស់រំភើបជាខ្លាំង
Skip....
ងាកមកមើលកំពុលកូនប្រុសត្រកូលចនឯនេះវិញកំពុងតែរំអុកម៉ាក់របស់គេឲ្យបញ្ជាកូនចៅរបស់គាត់ទៅចាប់រាងតូចមកវៃឲ្យបាន
«ណាម៉ាក់ណាម៉ាក់ត្រូវតែជួយកូនណា»ដេកកើយភ្លៅម៉ាក់រំអុកមិនឈប់
«អា៎ៗ...គេងសិនទៅចាំងើបឡើងចាំនិយាយគ្មាតទៀតណាលោកកូន»មិនព្រមគេងទេគិតតែពីរំអុកឡើងមួយថ្ងៃទៅហើយ
«បាទ..!តែម៉ាក់ត្រូវតែជួយកូន»មុនគេងត្រូវតែបញ្ជាក់ទើបបាន
«ចា៎សលោកកូន»មួយសន្ទុះក្រោយមករាងក្រាស់ក៏បានគេងលក់បាតទៅ
........★លោកប្រធានហាមករកអូនមកអូនចាំថ្ងៃនេះយូមកហើយណា★
★នែកុំចូលមកណាអាក្មេងរោគចិត្តនែឯងចង់ធ្វើអីនឹង★
★រំលោភរាង★តូចថាហើយក៏ចូលចាប់ចង់ដៃរាងក្រាស់រួចក៏ចូលទៅដោះអាវជុងហ្គុក
★អាយ. ★...
«អួយអាក្មេងរោគចិត្តនេះតាមចងកម្មយើងដល់ក្នុងយល់សប្តិទៀតលោកអើយ»......
.
Continues......
