Part 16 ☕ Zawgyi

97 4 0

bởi okey-dokey-yo-

bởi okey-dokey-yo-

ထိုေန႔မွစ၍ ေဘဘီ ေဆာင္းဟူးႏွင့္ ေဘဘီ အိခုက ႏွစ္ေယာက္သား တစ္တြဲတြဲႏွင့္ပူးကပ္ကာ

အိမ္ႏွစ္အိမ္တြင္ တစ္လွည့္စီ ကစားၾကသည္မွာ ႏွစ္ေယာက္အား ေဆာင္းဟူးေက်ာင္းသြားခ်ိန္ႏွင့္ ညအိပ္ခ်ိန္သာခြဲလို႔ရ‌ေတာ့သည္

ေဆာင္းဟြန္းေလးက အိခုကို အစစအရာရာအေလွ်ာ့ေပးေသာ္လဲ

သူအသည္းယားလာလွ်င္ေတာ့ အလစ္ေခ်ာင္းကာ ကိုက္တတ္သည္

စစခ်င္းကေလာက္ မနာေတာ့တာမို႔ အိခုေလးကလဲ ႐ိုးသြားကာ မငိုေတာ့ေပ။

ကေလးေလးႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ေ႐ႊေရာင္ေန႔ရက္ေလးေတြက ခဏသာ ၾကာျမင့္ခဲ့သည္

တစ္လပင္မျပည့္ပဲ ဂ်ိတ္ခ္တို႔ကျပန္သြားရမည့္အခ်ိန္ေရာက္လာေသာအခါ ႏွစ္ေယာက္သားမခြဲႏိုင္၍ ငိုယိုခဲ့ရေသးသည္

ဂ်ိတ္ခ္ကလဲ စထြက္ထဲက ကားေပၚေနစလို႔ေလယာဥ္ေပၚေရာက္တဲ့ထိ တိတ္တိတ‌္ေလးမ်က္ရည္က်ကာငိုေနခဲ့ၿပီး

ပတ္ စံအိမ္ေတာ္တြင္ေတာ့ ေဆာင္းဟြန္းဟာ ေခ်ာ့မရပဲ တညလုံး ငိုေနခဲ့သည္တဲ့

သူတို႔ငယ္စဥ္က စစေတြ႕တဲ့အျဖစ္အပ်က္ကိုေတြးမိရင္း မ်က္ႏွာတည္ထားတတ္‌ေသာ ဂ်ိတ္ခ္‌ေတာင္မွ မျပဳံးပဲမေနႏိုင္ေခ်။

ဂ်ိတ္ခ္ ျပဳံးေနတာျမင္ေတာ့မွ ေဆာင္းဟြန္းကပါရီရင္း ေျပာသည္

" ကိုယ္ ဂ်ိတ္ခ္ကိုျပစရာ႐ွိတယ္ ခဏေလး "

ေျပာေျပာဆိုဆိုႏွင့္ အိမ္ျပင္သို႔ထြက္သြားေသာ ေဆာင္းဟြန္းက ျပန္၀င္လာေသာအခါ

သူ႕အေနာက္တြင္ ေ႐ႊညိဳေရာင္‌အ‌ေမႊးဖားဖားႏွင့္ Golden Retriever ေခြးႀကီးတစ္ေကာင္ကပါလာခဲ့သည္

"သူ႕နာမည္က Laylaတဲ့ ဂ်ိတ္ခ္ ျပန္သြားၿပီးတဲ့အခ်ိန္ေလာက္ထဲက ေမြးထားတာ "

ဂ်ိတ္ခ္က သူ႕ကိုယ္ေပၚသို႔ တက္လာေသာ Laylaအား
လက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္ ခ်ီ ေျမႇာက္ထားလိုက္ၿပီး

ေလလာရဲ႕ ႏူးညံ့ေသာ အေမႊးေလးမ်ား‌ေၾကာင့္ ဂ်ိတ္ခ္ရဲ႕ ႏွလုံးသားေလးပါ ႏူးညံ့သြားကာ အျပဳံးႀကီးႀကီးျပဳံးေနမိေတာ့သညိ