Azerbaycanlı özel kuvvetlerden bordo bereli olan Rauf Memmedov verdiği sözü tutmak için Türkiye'ye gelir. Fakat bu sözü yerine getirmesi için gittiği yerin albayından hoşuna gitmeyecek bir şart duyar.
"Sana yardım edeceğim ancak bir şartla."
"Ne?"...
Nasılsın? İnşallah iyisindir ve her şeyin yolundadır. Beni soracak olursan eh işte...idare ederiz:) Siz iyi olunca ben de iyi oluyorum.
Yeni yolculuğumuz hayırlı olsun! 🐣
İnanıyorum ki bu yolda benimle olacaksınız. Birlikte bir yol bitireceğiz, aglayacagiz, gulecegiz ve daha niceleri...
Not: Kitabda çalıntı, alıntı, esinlenme yoktur! Ona göre yorum ve eleştiri yapın. Eleştiri altında hakaret edenlere okur demeyeceğim. Okur olsanız dahi sınırınızı aşmayın. Rica ediyorum 🖤
Keyifli okumalar 🖤
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
1. Bölüm: Bilinmeyen Biri
🌑
20 Aralık 2030
Yer: Türkiye
Üzerindeki paltoyu çıkarıp sandalyenin başına koydu. Soğuktan elleri, ayakları tamamen üşümüştü. Hemen şömine yanında olan beyaz terliklerini giydi. "Geldin mi Arzu!" diye bağıran annesinin sesini duydu.
"Evet anne!" diye cevap verdi.
Eldivenlerini çıkarıp hemen şöminenin yanına geçti. Çok üşümüştü. Hem bir yandan ellerini bir birine sürtüyor, hem de nefes veriyordu ellerine. Burnunu bile hissetmeyecek dereceye gelmişti artık. Her ne kadar erken çıkmak için izin istese de izin vermemişlerdi. Ama diğer zamanlarda erken çıka bilme şansı oluyordu. Bu gün askerler çok olduğundan dolayı bu kadar geç olmuştu gelmesi.
"Neden bu gün bu kadar geç geldin kuzum?" Genç kız annesinin sorusuyla ona döndü.
"Bu gün gelen asker sayısı fazlaydı. İzin istedim ama yeteri sayda doktor olmadığı için ben kaldım. Hatta nöbete bile alıyorlardı da zar zor kurtuldum!" dedi, şikayetlenir gibi. Gerçekten de öyleydi. Doğru,her ne kadar nöbette kalmaya alışık olsa da son zamanlarda bu fazlaydı.
"Kıyamam kuzuma. Hadi gel sofrayı kurma yardım et. Dolma yaptım." Şükriye hanım heyecanla gülerek dedi. Kızının dolmaya olan aşkını bilirdi. Bu gün yorgun geleceğini bildiğinden dolayı bu yemeği yapmak gelmişti içinden.
Genç kız annesinin dediği şeyle gözlerini sonuna kadar açarak baktı. "Ciddi misin?!" dedi, hâlâ şömine başında otururken. Şükriye Hanım gülerek başını salladı. Genç kız hemen yerinden kalkarak annesinin yanına geldi. Kollarını kocaman şekilde annesinin boynuna dolayarak sarılmaya başladı. "İşte benim sultanım be! Helal kız sana!" Fazilet hanım kızının dedikleriyle kahkaha fırlattı. Bu haylaz hallerine alışmıştı artık kızının.
