"Gece beni aradı da birlikte içmeye gittik. Fazla kaçırmış sonumuz hastanede bitti. Midesini falan yıkadılar. Onun için dedim dinlen diye."
"Anladım," diyerek kahvaltı sofrasına işaret ettim. "Kahvaltı yap istersen."
"Yok," dedi. "Ben gideyim en iyisi. Size afiyet olsun." Tam çıkmak için arkasını döndüğünde duraksadı. Kafasını bana doğru çevirdi, göz göze geldik. "O gün karakolda olanlar... Ben sana öyle davranmak istemezdim Esila. Kusura bakma o gün için. Normalde öyle biri değilim, gerçekten."
Omuz silktim. "Seni iyi biri sanıyordum Demir ama sende aynı Yavuz gibisin. Sen söylediklerine pişman olabilirsin ama ben asla değilim ve düşüncelerim de değişmeyecek.''
"Peki," diyerek geriye doğru adım attı. "Üzgün olduğumu bilmeni istedim sadece. Seni kardeşinle tehdit etmemem gerekirdi." Yüzüme bakarak tepkimi ölçtü ama mimiklerimde bir değişim olmadığında pes ederek, "Neyse sonra görüşürüz," dedi.
Bir şey dememe kalmadan kapıdan çıkıp gitmişti. Bende onu umursamadım ve merdivenleri çıkıp Yavuz'un odasına girdim. Yatağa uzanmış bir kolunu gözlerine siper etmiş uyuyordu.
"Yavuz uyudun mu?"
"Hım," diye mırıldandı.
Yanına doğru yanaştım. "Seninle bir şey konuşmam gerekiyor."
"Sonra Esila." Gözlerini hâlâ açmamıştı.
"Olmaz," diyerek koluna dokundum. "Çok önemli."
Derin bir nefes vererek yattığı yerden doğruldu. Yorgun olduğu her halinden belli oluyordu. ''Ne oldu?'' diye sordu. ''Bu kadar önemli olan ne?''
''Hani Elif ile buluşmama izin vereceğini söylemiştin ya.'' Kafasını olumlu anlamda salladı. ''Ben bugün onunla buluşmak istiyorum.''
Derin bir nefes aldı. Bir an önce uyumak istediğini anlayabiliyordum. ''Korumalardan birine söyle, seni bıraksın."
Sözlerine devam edecekken araya girdim. ''Ben kendim giderim.''
''Olmaz,'' dedi kaşlarını çatarak. ''Ya korumamla gidersin ya da hiç gitmezsin güzelim.''
Israr ettim. ''Söz veriyorum birkaç saatliğine gidip geleceğim hemen.''
Oraya tek başıma gitmek zorundaydım. Çünkü Elifle değil Buketle buluşacaktım ve koruması bunu gördüğü an Yavuz'a söylerdi.
Yavuz birkaç saniye sessiz kaldı. ''Peki ama bir saat içinde dönmezsen bir daha bu evden çıkamazsın. Anladın mı beni?'' dedi pes edercesine.
Hevesle kafamı salladım. ''Tamam.''
''Telefonundan Elif'e mesaj atabilir miyim?'' Beni onayladığında hızla Buket'e buluşacağımız yerin mesajını atıp, mesajı sildim. Telefonu bıraktığımda Yavuz ayağa kalktı ve cüzdanını alarak içinden kredi kartını çıkardı. ''Şifresi aynı, doğum tarihin yani.''
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KALP TUTSAĞI +18
Teen Fiction"Seni sevmeme izin ver," diye fısıldadı. "Ver ki sana cenneti yaşatayım." _ Sevmek nedir bilmeyen Yavuz Seçkin, babasının yolundan giderek sevdiği kadını kendine tutsak eder. Hayatı acılarla dolu olan Esila Durukan, Yavuz'a boyun eğmemeye kararlıdır...
34. BÖLÜM ''SALINCAK''
En başından başla
