Stepbrother (🇳🇱Dutch🇳🇱) ✅

7

⟭⟬Jungkook POV⟭⟬

Ik storm het ziekenhuis binnen en iedereen kijkt me aan. Zoal altijd zijn er een paar meisjes van mijn leeftijd die naar me staren. Geen wonder ook. Mijn haar ligt helemaal over mijn gezicht van het lopen en mijn hemd plakt aan mijn lichaam. Ik loop naar de balie. "Min Y/n, ik wil haar Kamer weten. Nu" zeg ik. Ze vrouw achter de balie knikt. "Ze is nog in de operatiekamer, ga maar in wachtzaal 6 zitten. Dan laat ik de dokters weten dat er familie is. Mag ik je naam nog?" ik knik. "Jeon Jungkook, bedankt" zeg ik en loop naar wachtzaal 6. Na een uur of 2 komt er een dokter binnen. "Jeon Jungkook?" vraagt hij. Ik knik en loop met de dokter mee. We komen in een Kamer en ik zie Y/n op het bed liggen. "Ze is nog verdoofd, maar kan elk moment wakker worden" zegt hij. Ik knik. "Dokter Liam, ik ben onder andere nu ook haar arts als ze iemand nodig heeft" zegt hij en steekt zijn hand uit. Ik schud hem de hand en ga naast Y/n zitten. Dokter Liam verlaat de Kamer. Hij sluit de deur achter hem en ik barst in tranen uit. De tranen die ik al vanaf dat het gebeurt is heb opgehouden. In Y/n haar gezicht zitten er hechtingen waar ze de snee had gemaakt.

⟬⟭Y/n POV⟬⟭

Ik word wakker maar ik krijg mijn ogen niet open. Hoe hard ik ook probeer. Het lukt niet. "Y/n...ben, Ben je wakker?" vraagt een man. Aan de stem hoor ik dat het Jungkook is. Hoe hard ik ook probeer. Ik kan niet bewegen of spreken. Jungkook zucht en hij pakt mijn hand vast. "Hey Y/N, alles oke? Ik ben ongerust, weet je?" zegt Jungkook. Het verdriet in zijn stem maakt dat ik nog sneller wil wakker worden. "Ik zie je hier niet zo graag liggen, wordt wakker...je weet dat ik een hekel aan schattige meisjes heb, word wakker of ik doe je wat!" zegt Jungkook opnieuw. Het is eigenlijk best schatting hoe hij mij wakker probeert te maken. Jungkook zucht weer en laat mijn hand los. "Ik beb buiten als je me zoekt". Ik voel aan het bed dat hij gaat recht staan. Op dat moment krijg ik mijn ogen open en kan ik weer bewegen. "JUNGKOOK!" roep ik. Hij kijkt om en er verschijnt een brede glimlach op zijn gezicht. Hij loopt naar me toe en knuffelt me. Ik knuffel hem terug en ga dan recht zitten. "Oke, zeg het maar. Ik luister" zeg ik. Hij kijkt me raar aan.
"Wat moet ik zeggen?"
"Je wou iets zeggen voordat je de Kamer uitliep. Ik wil weten wat"
"De Kamer uit- JE WAS WAKKER?!" schrikt hij. Ik schiet in de lach van zijn reactie. "Dus zo gaan we spelen" hij zet een smirk op en ik stop meteen met lachen. "J-Jungkook, wat ga je doen?" stotter ik. Zijn smirk werd groten en hij duwt me op het bed, dan gaat hij over me hangen. "J-Jungkook! We zijn niet thuis!" zeg ik. "Weet ik, maar dit is meschien de laatste keer dat ik dit kan doen..." zegt hij. "W-wat?? Wat kan doen? Hoezo de laatste keer? Wat is er aan de gang?!" vraag ik bezorgd. Hij slaat zijn hand voor mijn mond. "niet zo luid, we zijn in ern ziekenhuis!" ik knik en hij neemt zijn hand weg. Hij zucht weer. "Jungkook, wat gaan mama en Mr. Jeon doen?" vraag ik. "Ze gaan ons scheiden van elkaar, omdat mijn vader ons ehh... Je weet wel. Daardoor zijn ze boos en willen ze niet meer dat we samen rondhangen... " mijn mond valt open. "Serieus?! We hebben niet hetzelfde bloed! Dan kan dat toch?!" vraag ik. Jungkook schud zijn hoofd. "Blijkbaar niet..." ik kijk naar beneden maar dan pakt Jungkook mijn kaak vast. Ik kijk hem weer aan. "Het komt wel goed, ok?" vraagt hij. Ik knik. Jungkook gaat van me af en op dat moment gaat de deur open. Er komt een dokter binnen. "Ahh Y/N, je ben wakker. Ik ben dokter Liam, als er iets is moet je mij bellen, ok?" zegt de dokter ik knik. "Je mag nu naar huis, de hechtingen moeten er over 2 weken uit. Ik knik weer en Jungkook en ik gaan terug naar huis. Thuis doe ik de deur open en een ongeruste mama komt me tegemoet. "Gaat het?!" vraagt ze. Ik knik. "Mr. Jeon en ik willen praten. Ga maar naar de woonkamer." Jungkook en ik kijken elkaar aan. Maar lopen dan toch naar de woonkamer. Daar gaan we naast elkaar zitten. Ik zucht en kijk omlaag. Het idee dat Jungkook en ik straks gescheiden gaan worden brengt tranen bij me op. Er loopt een traan over mijn Wang en ik kijk naar beneden. Jungkook knielt voor me en droogt mijn tranen. Ik kijk hem aan en huil dan. Hij zucht en trekt me in een knuffel. "Sst... Get komt wel goed" zegt hij. Ik snik maar knik toch. Hij laat me los en gaat weer naast me zitten. Hij neemt mijn hand vast en ik zucht. De deur gaat open en onze ouders komen binnen. Ik kijk nog meer naar beneden en Jungkook vlecht zijn vingers in die van mij.
Hij kijkt boos naar zijn vader die boos terug kijkt. Met mijn vrije hand veeg ik mijn tranen nog weg.

-1 UUR LATER

Ik ren de trap op en gooi mijn Kamer deur dicht. "F^CK IT!!!" roep ik. Ik ga op bed liggen en verstop mijn hoofd in mijn kussen. Er word op de deur geklopt. "Rot op" mompel ik in mijn kussen. Maar de deur gaat open en ik zie Jungkook staan. "Hey..." zegt hij. Ik rol met mijn ogen en ga weer liggen zoals ik daarnet lag. Ik hoor Jungkook zuchten en hij komt op het bed zitten. "Het spijt me, als ik had geweten dat ze ons zo zouden scheiden dan-"."Je bedoeld: jij moet met je EX gaan wonen omdat onze ouders niks vinden, wetende dat ze weer gaat flirten en het gaat proberen aan te maken. Ja hoor, dat kan geen kwaad" zeg ik boos. "Ben, ben je jaloers?" smirkt Jungkook. Ik schiet recht en kijk hem boos aan. "Ike, jaloers? In je dromen!" zeg ik. Jungkook smirkt en grijpt mijn arm. Hij maakt een schijnbeweging en ligt nu boven mij. "Ga.Van.Me.Af!" zeg ik. Hij leunt dichter en onze neuzen raken elkaar. Ik kijk hem nog altijd boos aan. "Ik ga roepen, ik meen het." zeg ik. Hij trekt een wenkbrauw op. "Probeer maar." zegt hij. Ik wil mijn mond open doen maar voordat ik iets kan doen drukt hij zijn lippen op die van mij. In mijn buik borrelt er iets, iets dat ik nog nooit heb gevoeld. Ik sluit mijn ogen en ga mee in de zoen. Hij drukt met zijn tong tegen mijn onderste lip en ik doe mijn mond open. Zijn tong glijd in mijn mond. Hij legt mijn armen rond zijn nek en glijd zijn hand onder mijn t-shirt. Ik schrik van zijn koude handen op mijn huid, maar ik laat hem doen. Hij smirkt en gaat iets meer naar boven onder mijn t-shirt. Ik breek de kus en kijk naar beneden. Ik kijk hem en paniek aan. Hij kijkt me toestemming vragend aan. Ik kijk beschaamd naar links. "I-ik... Ben... Ik heb het nog nooit gedaan Jungkook..." hij kijkt me aan en glimlacht. "T'is oke, ik begrijp dat het nieuw is. Ik begrijp ook dat je het niet met mij wil doen, ik ben je stiefbroer na alles..." zegt hij. Hij zucht en haalt zijn handen van onder mijn shirt. "Ik heb niks gezegd over dat ik het niet met jou wil..." fluister ik. Maar hij hoorde het toch. "Dat zullen we wel nog zien" zegt hij en hij gaat van me af. Ik duw hem in een knuffel. "ik zal je missen..." zeg ik. "ik jou ook, maar hey, geef je telefoon eens." ik duw hem weg. "Je gaat niet weer in mijn privé chats kijken!" zeg ik. Hij lacht en schud zijn hoofd. Ik geef hem mijn telefoon en hij typt er iets in. Hij geeft hem terug. "Nu heb je mijn nummer ook, zo kunnen we contact blijven houden" zegt hij. Ik knik en kijk hem blij aan.

"Ik moet gaan pakken..." zegt hij dan. Dat sloeg de glimlach van mijn gezicht.