Göğe Ait | Texting

1.3

E bu duruma vay anasını denmez de ne denirdi?

"Aslında ben kaçmıyorum," dedi Nil, Yağız ona arkasını dönerek yürümeye başlamışken. Bir anda çenesi yine düşmüştü. "Sen benim kararlarıma hiç ama hiç saygı duymuyorsun. Ben seninle yüz yüze konuşmak istesem yanına gelirim, hep beni gafil avlıyorsun."

Sözlerinde biraz sitem vardı ama Yağız çoktan oturmuş, kitapları banka bırakmış, şalı da Nil'e uzatmıştı. "Otur da kahve iç."

Nil ayakta dikilmeye kısa bir süre devam etti, aklı hala saçlarındaydı ve karşısındaki çocuk mesajdakinin aksine yüz yüze olan sohbetlerde kendisinden nasıl hep daha baskın geliyor anlayamıyordu.

"İçmezsem?" dedi Nil kendisine uzatılan şalını aldığı esnada, göz ucuyla bankın boşta kalan kısmını da ne olur ne olmaz diye kontrol etmeyi de ihmal etmemişti. "Ziyan olur Gökçe."

Oğlan kafasıyla yanındaki boşluğu işaret etti, kızın oturmasını istiyordu. O mesaj işlerinden pek anlamazdı, karşısındaki insanın mimiklerini görmeden onun hakkında düşündüklerine yön vermek zor geliyordu.

"İyi, olmasın madem," diye kendi kendine konuşan kız banktaki boşluğa oturdu. Kahveyi bankın üstünden alıp üşüyen ellerini bardağın etrafına sardığında biraz daha iyi hissetmişti. Bu durumu da anlayamıyordu, bedeni yanıyor gibiydi ama elleri ayakları neredeyse buz tutacaktı. "Bu arada insanlar bana Nil der Yağız."

Kendini çocuğa en başından beri Nil diye tanıtmıştı, iki ismi olduğundan da söz etmişti ama Yağız üç harflik adı daha ağzına bile almamıştı. Israrla kızın hiç kullanmadığı diğer ismiyle sesleniyordu ona, diğer bir ısrarı ise Nil dünya yanıyor diye mesaj atsa selam Gökçe şeklinde vereceği yanıttı.

"Anladım," dedi Yağız, yan oturmayı da kesmişti. Yüzü kıza dönüktü, şu an güneş vuran saçları nasıl bu kadar parlak görünüyor kısa bir anlığına da olsa bunu düşünüyordu. Zaten fazlasıyla hoş kızdı, inkar etmiyordu ama etkilenmiyordu da. "Gökçe dememin bir sakıncası var mı?"

Nil biraz düşündü, profilden izlendiğini hissediyordu ve ağaçlara bakmaktan neredeyse yaprak dökecekti. Ne yapsam diye düşünüyordu, ne yapsam da buradan kaçsam?

Bir kere bu heyecanına da anlam veremiyordu Nil, yaşı yirmiydi ama ona yakın sevgilisi olmuştu. Hepsi kısa süreliydi, uzun ilişki nedir bilmezdi, buluşmalarda da iki lafı bir araya getiremezdi ama bu sefer daha da başkaydı. Beni salak görür diye resmen aklı çıkıyordu. Üstelik kalp atışının sesi hayatında ilk kez kulaklarına kadar ulaşıyordu.

"Yok ama ısrarının nedenini anlayamadım," dedi Nil, kahvesinden bir yudum almış ve yüzünü olmasa da bedeninin yönünü biraz Yağız'a döndürmeyi denemişti. Bakışları bir saniyeliğine de olsa yüzüne değip geçerken onun hafif sırıttığını bile görmüştü. "Bana olmak istediğim yeri hatırlatıyor."

Az önce yüzünde saniyelik duran gözleri bir anda Yağız'ınkileri buldu, doğru mu duydu emin olamadığından "E sen bana düşmüşsün basbaya?" deyivermişti. Hatta kendini tutamayıp bir anda patır patır dökülmüştü.

"Aşk itirafı değilse ne bu? Bir de gönlümdeki taht maht deyip üzdün beni günlerdir. Neymiş efendim dört yıl üç ay süren ilişkisi varmış da kalbi kırılmış. Üç ayı da saymazsın, yuvarlarsın dörde olur biter."

Yağız mesajda konuşan o kızı karşısında ilk kez görmüş gibi bir an duraksadı. Demek ki patavatsızken ve heyecanlı heyecanlı kendisine yürürken telefon karşısında tam da böyle görünüyordu. Yanaklar pembe, büyük gözleri kalkan kaşlar yüzünden iyice irileşmiş, eli kolu ise sürekli hareket eden bir kız.

Şimdilik ona bu kadarını görmek yetmişti. Zaten arkadan gelen iki kızın meraklı bakışlarıyla burada daha fazla oturamazdı. Ayrıca Nil'le nasıl konuşması gerektiği konusunda da şüpheye düşmüştü. Ciddi konuşunca anlamıyordu, kendini rahat hissetsin diye mesajda onun yaptığı gibi sohbet ettiğinde ise umutlanıyordu. Yukarı tükürse bıyık aşağı tükürse sakaldı.

"Gökyüzünü seviyorum ama sebebi sen değilsin Gökçe," dedi Yağız banktan kalkmadan hemen önce. Kız ona çatık kaşlarla bakarken de son kez eklemede bulunmuştu. "Sana umut verdiğimi bana düşündürürsen bir daha konuşmamayı tercih ederim."

...
Oylar için teşekkürler :*