Zemheri | Tamamlandı

31.Bölüm

"Neden daha önce girmedin hayatıma?" Diye sordum açık açık. "Keşke daha önce gelseydin."

"Ben gelmedim, sen geldin." Dedi gülümseyerek.

"Keşke," derken sağ gözümden bir damla yaş aktı yanağıma doğru. "Keşke daha önce gelseymişim."

"Keşkelere gerek yok." Diyerek elini yanağıma yerleştirildi ve baş parmağıyla akan göz yaşlarını sildi. "Tam zamanı buymuş. Bundan önce yoktum ama bundan sonra olacağım."

Derin bir nefes aldım.

"Teşekkür ederim."

"Ne için?"

"Bilmem." Dedim. "İçimden geldi."

"Teşekkür etmek mi içinden geldi?"

"Evet. Sen böyle her şeyi sorgulayacak mısın?"

"Hayır da teşekkür edeceğin bir şey yapmadım. O yüzden sordum."

"Böyle güzel hissettirdiğin için teşekkür ederim o zaman." Dedim.

"O yüzden teşekkür edeceksek en büyük teşekkürü sen hak ediyorsun." Dedi gözlerimin içine bakarak. "Çünkü ben uzun zaman sonra ilk defa güzel bir şeyler hissediyorum. Senin sayende."

"Rica ederim o zaman." Dedim.

"Daha teşekkür etmemiştim." Deyince küçük bir kahkaha attım. "Olsun."

Bakışlarım duvarda ki saate kaydı. "Ben gidecektim en son." Dedim.

"Gitmesen olmuyor mu?"

"Olmuyor." Dedim. "En azından bu gecelik."

"Başka geceler yine gelirim ama gitmem mi diyorsun?"

"Sen nasıl anlamak istiyorsan öyle anlıyorsun diyorum." Dedim ona dönüp.

"Bence sen benim anlamak isteyeceğim şeyleri söylüyorsun."

"Keşke sende benim duymak istediğim şeyleri söylesen."

Kaşlarını çattı.

"O ne demek?" Diye sordu. "Ben senin duymak istemediğin şeyler mi söylüyorum?"

"Ne anladıysan o demek." Dedim.

Tamam güzel şeyler söylüyordu ama benim kadar açık olup bir adım atması gerekiyordu. Çünkü bir adım atmalıydı ki bende aramızda ne olduğunu anlamalıydım.

"Gideyim artık." Diyerek ayağa kalktım.

Cahit de ayağa kalktı. "Kuzenin niye geldi?" Diye sordu. "Yani ailen ile pek anlaşamadığını biliyorum."

"Ay valla bende bilmiyorum her şey bir anda oldu."

"Gece yine kavga çıkacaksa hazırlıklı olalım."

"Yok bu öyle değil." Dedim. "En azından diğerleri kadar tahammül edilemez değil."

"Anladım."

Kapıya doğru yürümeye başladım. Cahit de arkamdan geliyordu.

Kapıyı açmadan durup ona döndüm.

"Görüşürüz o zaman."

"Görüşelim." Dedi.

"İyi geceler."

"İyi geceler."

Tam kapıyı açacakken aklıma gelen şey ile durup tekrardan arkamı döndüm. Cahit'de kapıyı açmak için uzattığı elini kapıya koydu. Bu da kapıyla arasında kalmama sebep olmuştu.