Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
UMBRA | GÖLGENİN AŞKI
ON DÖRDÜNCÜ BÖLÜM
''Daha iyi misin?'' dedim sessizce.
Kaç dakika geçtiğini tahmin edemediğim şu zaman diliminde hala aynı yakınlıktaydık. Yanağım onun yanağına yaslı halde elim ise ensesinde duruyordu. Onun bir eli belimdeyken diğeri saçlarımın arasındaydı.
''Sakinleştin değil mi Cihan?''
Ondan uzaklaşmak için hareketlendiğimde diğer elini de belime sararak tüm bedenimi kolları arasına aldı ve daha sıkı sarıldı.
''Sakinleşmemek ne mümkün'' dedi.
Ellerimi göğsüne koyup hafif itmeye çalıştım. Şu yakınlığa son vermenin zamanı gelmişti.
''Tamam o halde içeri geçelim. Üşüyorum..'' dedim.
Kafeden hızla çıkmış montumu alamamıştım. Umarım kaybetmezdim çünkü daha yeni almıştım. Bundan öncesinde de montumu Cihan'a kaptırmıştım. Sahi neredeydi ondaki montum? Sormalı mıydım?
Cihan göğsüne koyduğum elimi avcuna aldı ve benden uzaklaştı. Yönünü eve doğru çevirdiğinde onu takip etmeye başladım. Eve girdiğimizde elimi bırakmamıştı. Çekmeye çalışsam da buna izin vermedi. Bir duvarı boydan boya cam olan alana doğru ilerlemeye başladı. Yerdeki birden fazla yastık ve puf minderlerin üzerine oturduğunda eliyle beni kendine doğru çekmiş ve oturmamı sağlamıştı.
''Ne yapıyorsun?'' dedim kaşlarımı çatmaya engel olamadan.
''Hala yeterince sakinleşmedim'' dedi. Gözlerini kısmış yüzünü hafifçe yüzüme yaklaştırmıştı.
''Elimden bir kaza çıkmaması için beni yeterince sakinleştiremedin'' dedi. Sesinde keyif vardı. Üzerindeki montu çıkardı ve arkasında bulunan sandalyenin üzerine bıraktı. Sonrasında üzerime doğru gelmiş başını hızla dizlerime bırakmıştı. Elim anın verdiği şaşkınlıkla havaya kalkmış ve bir süre boşlukta salınmıştı.
''Bu konuda senden iyisini tanımıyorum.'' dedi.
Havadaki elime uzandı ve yanağının üzerine bıraktı. Diğer elime de uzanmış ve saçlarının üzerine yerleştirmişti. Bez bebek misali hareketsizce ellerimi yönlendirmesini izledim sadece.
''Olurda korkarsam..'' dedi ve bakışlarını gözlerime yönlendirdi. Yüzünde hınzır bir gülüş belirmişti.
''Buradayım de olur mu?'' dedi.
O yağmurlu geceyi hatırlatıyordu. Her şeyi hatırlıyor muydu?
Sonrasında kollarını bağdaş kurdu ve dizlerini hafifçe kendine çekti. Gözkapakları kapanmış ve sık kirpiklerini gözler önüne sermişti. Yüzündeki gülümseme hala yerini koruyordu. Ellerim hareketsizce olduğu yerde duruyordu. Ellerimi çekemiyor veya hareket ettiremiyordum.
