Efsane (+18)/Tamamlandı

EFSANE 2 -5-

Sizce ben sizden gizli başka hesap açıp gizli gizli başka kitap yazıyor muyumdur? Dlaöxşaöxşskxks

Hadi okuyun tosun domateslerim.

"Diaochan. Gelebilir miyim?"

Diaochan hastane yatağında kafası karışık halde otururken kapıdaki Ares ile kalbi hızlandı.

"Hayır."

Öfkeyle bağırırken Ares onu dinlemeden içeri girdi.

"Güzelim bak dinle."

"Bu yüzden belki de sildin hafızamı. Plandı değil mi? Çocuk yapma planlarını öğrendim. Sırf önüne atlamayayım diye hamile bıraktın beni. Sırf aldırmayayım diye de sildin hafızamı. Bravo. İşe yaradı. Al çocuk."

Ares alnına çarptı elini. Kala kala orada mı kalmıştı gerçekten?

Zack'i gördüğü yerde öldürecekti.

"Ah benim yanlış yılda kalmış domatesim."

Diaochan, hala onunla dalga geçen Ares ile elinde buzdan bir top oluşturmaya başladı.

Canının acıması umrunda değildi. Nasıl onun önüne atlamaması için böyle bir şey yapardı?

" Di-"

"Merhaba."

Hemşire, kucağındaki bebekle içeri girdiğinde Diaochan hızla yok etti elindekini.

"Annemiz hazırsa bebişimizin karnı doyabilir."

Diaochan'ın elleri titredi.

Daha kendisi bile hiçbir şeyi bilmiyordu. Bir bebeği nasıl doyuracaktı ki?

"Ben nasıl yapacağımı bilmiyorum." Dedi dolu gözleriyle.

Bunlar  Ares'in suçuydu. Onun yüzünden şu an aciz bir durumdaydı. Hıçkıra hıçkıra ağlamak istiyordu. Üstelik canı acıyor, oturmakta zorluk çekiyordu. Sürekli vücudunda kasılmalar hissediyordu. Heleki doğumda, Caitlyn boynuna safir takmasaydı acıdan her yeri dağıtabilirdi.

Ares'ten nefret ediyordu.

"Endişelenmeyin. Her annenin ilk sorunu bu oluyor. Elbette gösterip anlatacağız. Siz hastanın nesi oluyorsunuz?"

Diaochan öfkeyle 'Hiçbir şey' diyecekken Ares'in sözleriyle kaşlarını kaldırdı.

"Ben eşiyim. Bebeğinde babası."

Diaochan kaşlarını kaldırdı.

"Hayır. O benim eşim değil. Evli değilim ben?"

Hemşire kaşlarını kaldırdıktan sonra bebeğin bileğine baktı.

"Bay Ares. Bayan Diaochan. Siz değil misiniz?"

Ares odaya iyice girip hemşirenin kucağından bebeğini aldı.

"Evet. Eşim hafıza problemleri yaşıyor. Kendisi yıllar öncesinde kaldığı için evlendiğimizi hatırlamıyor."

Diaochan'ın aklına, hatırlamadığı dönemde söyledikleri şeyler gelmişti.

Her şeyin geçtiğini söylemişlerdi.

Hemşire Diaochan'a yaklaştı.

" Göğsünüzü açın lütfen."

Diaochan kırmızı yanaklarıyla hemşirenin her dediğini bir bir uygularken, bebeği nihayet annesinin sütüne kavuştuğunda Diaochan dolu gözleriyle içine dolan huzuru hissetti.

Ne kadar küçüktü böyle?

Hemşire birazdan geleceğini söyleyip gittiğinde Ares gördüğü görüntüyle neredeyse mutluluktan ağlayacaktı.