ALKIM

14- Kolye

Merhaba ballarım bebeklerim. Sizi çok özledim. 💕 Dedim ballarıma bölüm yazayım da keyifleri yerine gelsin. 💋

Kontrol etmeden atıyorum. Hatalarım varsa affola..

İyi okumalar dilerim. Okuyanlara, oy ve yorum atanlara da şimdiden teşekkür ederim.💜

Kuzey ve Atlas şirkette toplantı odasında projeleri hakkında konuşuyorlardı projede yer alan kişilerle. Birbirleriyle fikir alışverişinde  bulunuyor, eksik bir şey var mı diye de tartışıyorlardı. Projenin tamamlanmasına ve tanıtılmasına az bir zaman kalmıştı.

Proje diğer şirketlerin de bulunacağı, önemli kişilerin de olacağı büyük bir alan da sunulacaktı. Diğer şirketler de kendi geliştirtirdikleri program ve yazılım türlerini tanıtacaktı.

" Evet arkadaşlar bugünlük bu kadar. Eklemek istediğiniz bir şey var mı?" diye sordu Atlas sunumun sonuna gelirken. Herkesten bir olumsuz geri dönüş aldı. " Peki. O zaman herkese iyi akşamlar dileriz. Buyrun dağılabilirsiniz. " dedi ardından. Herkes odadan yavaş yavaş toparlanıp çıkarken Atlas konuşma yaparken ki dağıttığı şeyleri topluyordu. Kuzey herkes gittikten sonra kapıyı kapattı ve kilidi çevirdi. Ardından Atlas'a doğru adımladı.

Bir elini beline diğerini ise yanağına koyarak kendine doğru çekti. Atlas da biraz eğilmek durumunda kaldı. Kuzey minik bir öpücük kondurdu dudaklarına. Ancak bu yetmemiş olacak ki derince bir daha öptü. Atlas da ellerini Kuzey'in beline koydu. Kuzey biraz geri çekildiğinde gülümsedi. " Bebeğimizi özledim. Biran önce eve mi gitsek. " dedi gülümser bir şekilde. Alkımdan her bahsettiklerinde gözleri parlıyordu ikisinin de.
" Şunları toparlayıp çıkalım. Ben de özledim." Kuzey hafif başını sallayarak onayladı ve yardımcı olmaya başladı Atlas'a.

Kuzey bir yandan ortalığı toparlarken sordu. " Beğendiğimiz kolyeyi paket yaptırdın mı?" Atlas hemen başını salladı. " Evet. Bence çok sevinecek. Ne dersin?" dedi bilgisayarı çantasına yerleştirirken. " Yüzünün alacağı ifadeyi çok merak ediyorum. " diyip dudağını ısırdı.

Her şeyi toparladıklarından emin olup toplantı odasından çıktılar. Sekretere iyi akşamlar dileyerek çıkışa ilerlediler. Atlas'ın bir elinde bilgisayar çantası vardı. Diğer eli de Kuzey'in belini tutuyordu. Park alanına doğru ilerliyorlardı. Atlas önce Kuzey'in kapısını açtı. Zaten arka koltuğa bilgisayar çantasını koyacaktı. Kuzey bu centilmenlik ile kıkırdadı. Atlas da gülümseyip yanağından öptü Kuzey'in. Sonra arka kapıyı açıp bilgisayar çantasını koydu. Kapıyı kapatıp şoför koltuğuna ilerledi. Kapıyı açıp yerleşti.

Arabayı çalıştırdıktan sonra kaloriferi açtı. Emniyet kemerini taktıktan sonra park alanından çıkmaya başladı.
Kuzey de radyoyu açarak hafif bir şarkı bulmaya çalışıyordu.

×××××

Alkım saatine bakarken saatin ilerlediğini farketti. Babalarının gelmesine daha vardı. Biran önce gelmelerini istiyordu. Babalarını özlemişti. Kuzey babası onun için kıyafet seçip bebek odasına bırakmıştı. Ama o babasının kendisiyle ilgilenerek giydirmesini istiyordu.

Babalarının kendisine olan ilgisine bayılıyordu. Gözleri onlara bakarken ışıl ışıl parlıyordu. Yüzünden gülümseme eksik olmuyordu. Daha çok ilgi ve sevgi istiyordu herzaman için.

Bazen o kadar çok düşünüyordu ki babalarını arkadaşlarına kendisine olan ilgilerini anlatıyordu. Tabii baba oğul olarak. Yasmin ve Batu ise şaşırıyordu Alkım'ın bu kadar güzel anlatmasına ve kendi babalarıyla karşılaştırıyorlardı gülerek.

" Benim baba da askerlerini eğitir gibi eğitsin beni anca. " diyordu Yasmin gülerek. Kendisi boksla ilgileniyordu ve antrenörü de asker olan babasıydı. Babasıyla herzaman için gurur duyardı.
Sıkı bir antrenman çalışması vardı ve bizzat babası ilgileniyordu. Bazen çok bunaldığı zamanlar oluyordu. Ama babası hiç acımıyordu doğrusu. Kızının başarılı bir sporcu olmasını istiyordu.