Masum tutsak (Yarı texting mahalle kurgusu)

9. Bölüm; Elfida

Egemen gittiğinden beri saatler geçmişti. Hava iyice soğumaya başlamıştı ve kararmıştı. Üzerimde yalnızca ince bir hırka vardı. Dizlerimi kendime çektim. Ne yapacaktım? Yüzüm bu halde olmasaydı, gidecek yerim çoktu fakat bu halimi kimseye açıklayamazdım. Sıkıntılı bir nefes verdim ve babam olacak o herife tekrar lanet ettim. En azından yüzüme vurmasaydı.

Arkadaşlarımdan kimse babamın böyle biri olduğunu bilmiyordu. Anlatmak da istemiyordum. Aklıma gelen ihtimal ile rahatladım. İş teklifini kabul edebilirdim. Şehir dışına çıkıp bir kaç ay çalışabilirdim. Orada kalacak yeri şirket veriyordu. Telefonumu çıkarttım Nur, Meryem ve annem aramıştı. Umursamadan Ali'yi aradım. Çok geçmeden çağrıyı yanıtladı.

"Efendim güzellik?"

"Ali, teklifi kabul ediyorum. Can abiye haber verirsin." Dedim uzatmadan.

"Kabul edeceğini biliyordum, ben de seni arayacaktım. Yarın yola çıkıyoruz çünkü." Dedi. Derin bir nefes aldım. Bir gece burada sabahlasam ölmezdim. 

                                    🍃

Egemen Varol'un anlatımı ile;

Derin bir nefes alıp arabayı çalıştırdım. Gözlerimi sırtından çektim. Bu kız kimdi bilmiyordum fakat bunu ona kim yaptıysa anasının amına geri sokacaktım. Kalbimde ona karşı farklı bir sıcaklık hissediyordum. Bu acıma duygusu değildi. Göğsüme sarılıp canı çıkarcasına ağladığında elim ayağıma karışmıştı. Kuş gibi titriyordu.

Ve çok güzel kokuyordu. Gözlerimi sıkıca kapattım. Kendimi şerefsiz gibi hissediyordum. Mahalleye doğru yola koyuldum.

Bizim mahalleden ve ya alt mahalleden olabilirdi. Çünkü burayı mahalleli olmayan birinin bilmesi imkansızdı. Mahalleli olmayı bırak, onun bilmesine bile şaşırmıştım. Burayı bilen tek kişinin ben olduğumu sanıyordum. Küçüklükten beri her daraldığımda buraya gelirdim. Paylaşmayı pek seven biri değildim fakat özel yerimi anonim kız ile paylaşabilirdim. Yanında olmak şartıyla. Arabayı mahalleye soktuğumda telefonum çalmaya başladı. Elfida'nın annesi arıyordu. Kaşlarım çatıldı. Hale teyze niye beni arıyordu ki?

"Efendim Hale teyze."

"Egemen! Oğlum Elfida kayıp." Dedi endişeyle. Kaşlarım çatıldı.

"Nasıl yani?"

"Evde yok, herkesi aradım kimseye gitmemiş. Başka bir konu daha var bizim eve gelir misin, seninle konuşmam gerekiyor." Dedi. Kalbim hızlanırken arabayı sağa kırdım ve telefonu kapattım. Yaklaşık bir dakika sonra Elfida'nın evinin önündeydim. Hızla arabadan indim ve kapıyı çaldım. Hale teyze kapıyı açtı, yüzünde endişeli bir ifade vardı.

"Geç oğlum, geç." Dedi ve kapıyı kapattı. Salona geçip otururken gözlerimi yüzüne diktim.

"Ne demek Elfida kayıp Hale teyze? En başından anlat şunu."

Sıkıntılı bir nefes verdi ve karşıma oturdu. "Polis olduğun için aklıma ilk sen geldin, şimdi sana bir şeyler anlatacağım ama lütfen bunları kimseye anlatma. Hele sana anlattığımı Elfida'ya sakın söyleme. Olur mu oğlum?" Dedi endişeyle.

Sabırsızca yerimde kıpırdandım. "Tamam, anlat artık."

"Dün babası Elfida'yı dövdü. Çok kötü dövdü Egemen. Yavrumun ağzından burnundan kan geldi. İlk defa olan bir şey de değil bu. Daha önce beni de defalarca dövdü, o heriften şikayetçi olmak istiyorum. Bunun için aklıma ilk sen geldin. Oracıkta bayıldı kaldı çocuğum, o şerefsiz de çıktı gitti. Yatırdım Elfida'yı. Sabah eczaneye çıktım, merhem almaya. Gitmişti. Arıyorum açmıyor. Saat kaç oldu hala gelmedi. Nereye gider o halde? Her yeri mosmordu!" Dedi ağlayarak.