အပိုင်း(29)
"အဲ့ဒီကျွန်းက ကျုပ်တို့ဘက်မှာတော့
လူမသွားတဲ့ ကျွန်းပဲ ပြီးတော့
အဲ့ဒီတစ်ဝိုက်က မုန်တိုင်း
ရပ်ဝန်း ဒါ့ကြောင့် အဲ့ဒီကို
သွားရမယ်ဆို ကျုပ်တို့
အရမ်း သတိထားရမယ်..."
"အဲ့ဒီကျွန်းကိူ ဘယ်သူမှ မရောက်ကြဘူး
ပေါ့...''
"အရင်က လူတစ်စုရောက်ဖူးတယ်
ဒါပင်မဲ့ ကံကောင်းထောက်မစွာ
လှေအချို့က ကယ်လာနိုင်ကြတယ်
ပြီးတော့ အသက်မရှင်တဲ့သူတွေလဲ
အများကြီး ပြောချင်တာက ကျွန်က
အန္တာရယ်မရှိဘဲ ဘေးတစ်ဝိုက်
ပင်လယ်က ကြောက်ဖို့ကောင်းတာ
အချို့ကြတော့ လူစားပင်လယ်လို့
တောင် ခေါ်ကြတယ်...."
ကယ်ဆယ်ရေးခေါင်းဆောင်လူကြီးရဲ့စကား
ကြောင့် မိုးထက် ကုဋေအားကြည့်ကာ...
"ကုဋေ မင်းသေချာရဲ့လား..."
"သေချာတယ် ဒါ ငါတို့ရဲ့
နောက်ဆုံးမျှော်လင့်ချက်ပဲ
မ်ိုးထက် ရှာရမှာ အဲ့ဒီကျွန်းတစ်ခုပဲ
ရှိတော့တယ် ဒီလောက်တော့ စည်းနဲ့
ငါ့တပည့်မလေးအတွက် ငါလုပ်ပေးချင်သေးတယ်..."
"အေးပါကွာ ငါလဲ မင်းနဲ့လိုက်မယ်..."
"ဒါဆို ကျွန်း ဒီကနေ ဘယ်လောက်ဝေးလဲ...အကို..."
"ဒီကနေ သွားရင်၃နာရီလောက်သွားရင်
ရောက်ပါတယ်...''
"ဒါဆို ကျွန်တော်တို့ ဘယ်အချိန်ထွက်မလဲ..."
"အင်း ဒီညတော့ ထွက်လို့ရမှာ
မဟုတ်ဘူး ဗျ မုန်တိုင်းလဲ
ကြေငြာထားတယ်...မနက်ဖြန်
မနက်ကိူ စောစောလေး ထွက်ကြမယ်
ရန်ကုန်ကနေ ကိုကဋေတို့လာရတယ်ဆိုတော့
ဝေးပြီး ခရီးပင်ပန်းလာမှာပေါ့ ဒီတစ်ညတော့
ကောင်းကောင်း အနားယူလိုက်ပါ..."
"ကောင်းပါပြီ အခြေအနေထူးရင်
ကျွန်တော်တို့ကို အကြောင်းကြားပေးပါဗျာ... "
"ဟုတ်ကဲ့ စိတ်ချပါဗျ..."
ထိုလူထွက်သွားချိန် ကုဋေ
နေဝင်တော့မယ်နေလုံးကြီးအား
ကြည့်ကာ...
"စည်းနဲ့ သည်း လူ့လောကကြီးမှာ
ရှိနေပါစေလို့ ငါဆုတောင်းပါတယ်ကွာ...."
"ကုဋေရာ....မင်းစိတ်မကောင်းသလို
ငါတို့လဲ ဖြစ်ပါဘူး မင်းရင်ထဲက
စိတ်ဒဏ်ရာက သေရာပါဖြစ်သွားလိမ့်မယ်
အဲ့ဒီနောက်မှာ ရောဂါဆိုတဲ့ အဖြစ်ဆိုး
လိုက်လာလိမ့်မယ်ကွ...."
