Het leven van een Rioolrat

Thuis

ik loop met mijn vier pootjes de trap af. ik zie Esmée al staan. o jee. ze kijkt me nijdig aan en zegt: "waar was jij nou de hele tijd?" ik zucht. "luchtje scheppen." Esmée kijkt me zo aan van 'ik wist het'. "dat is gevaarlijk, dat weet je toch!" ik negeer haar en loop verder terug naar mijn stinkhoek. "boeit me niks. ik was alleen maar 

1 keer bijna aangereden

2 keer bijna opgestaan

5 keer bijna overreden door een fiets

120 keer bijna geschopt

300 keer aangekeken, en de meesten gingen gillen."

Esmée kijkt me met een ongeloofwaardig gezicht aan van 'girl wtf'. ik negeer haar nu echt en ga nu echt op weg naar mijn stinkhoek. na een tijdje lopen ben ik er eindelijk. ik ga liggen en strek mijn pootjes. "eindelijk rust." zeg ik. ineens zie ik iets bewegen in de hoek. ik kijk er intensief naar en het beweegt ineens niet meer. ik sta op en loop er langzaam naartoe. 

Lola sprong uit de schaduw. "BOE!" riep ze. ik schrok me zo erg dat mijn pootjes het begaven en ik wegrolde in het rioolwater. helemaal nat kwam ik terug. "LO-LAAAA!" zei ik. boos gaf ik haar een duw. ze was jammer genoeg te snel weg om haar ook in het water te duwen. Ze rende een paar rondjes rond de stinkhoek totdat ze wist dat ik niet meer zo boos was.

ik droogte mijn doorweekte vacht af aan een blaadje. toen voelde ik iets aankomen. ik ging zo hard als mijn pootjes konden rennen naar het rioolwater. ik draaide me om. aahh. wat lekker. heel fijn. nou, dat was mijn eerste plasje van de dag. voordat ik wegliep pakte ik nog een pootje rioolwater en stopte het ik mijn snuit. mmhh, heerlijk!